Imię: Vicky

Nazwisko: Maes

Rasa: Anioly

Wiek: 24

Profesja do której pretenduję: kastern-Ha

Charakter: Urodzony buntownik

Cel: Odnaleźć bratnią duszę.

Totem: Gryf

Umiejętności: M. Sił Witalnych: Empatia czasowa , Podstawy medycyny

Ekwipunek: Zestaw medyczny, Lustro srebrne, Duchowy talizman,

+ Wyprany, pachnący bzem i agrestem szmaciany miś,

Złoto: 50 dukatów

+10 dukatów za wyleczenie kupca NPC w szpitalu.
+20 dukatów za wyleczenie hobbita NPC w szpitalu.
+ 300 dukatów zapomogi z banku zapomogowego.
-50 dukatów nauka czytania i pisania.
-250 dukatów nauka w szkole magii.
- 30 dukatów stracone w skutek kradzieży w labiryncie.


Historia: Vicky od kiedy sięga pamięcią była właściwie zawsze sama. Nigdy nie mogła patrzeć na krzywdę innych, ale kiedy tylko komuś pomogła, pocieszyła zaraz się od niego oddalała. Bała się zbliżyć do kogokolwiek. Tak naprawdę nigdy nie miała kogoś kogo mogłaby nazwać przyjacielem. Jej życiowym celem stała się nauka medycyny i zielarstwa. Zawsze miała też nadzieję na poznanie magii, która służyłaby pomaganiu innym.

Ostatnim domem Vicky była chatka pustelnika, który nauczył ją podstaw medycyny i odrobiny magii pozwalającej na odczuwanie uczuć innych. Dowiedziała się wszystkiego czego mogła i wyruszyła dalej, by móc nauczyć się więcej.

(*Nie, rodzice Vicky nie umarli tragicznie, poprostu nie byli w stanie jej zrozumieć i kiedy osiągnęła pełnoletność pozwolili jej odejść. Wie, że jeżeli kiedykolwiek będzie ich potrzebowała, zawsze może wrócić.)

Opis postaci: Czarne jak noc sięgające poniżej pasa falujace włosy, chabrowo niebieskie oczy. Szczupła, zgrabna, niewysoka sylwetka.

Ubrana w białą zwiewną tunikę, opięte spodnie, wysokie buty i ciemnoniebieski płaszcz z kapturem.

Patrzy na wszystko zawsze smutnym, tęsknym wzrokiem. Unika kłopotów, starć i zwad zawsze gotowa się wycofać w cień. Nie znosi cierpienia innych.

Nie uznaje żadnej zewnętrznej władzy, jest panią samej siebie, wierzy w przeznaczenie. Nie byłaby jednak też w stanie wydawać rozkazów.

Bardzo dba o czystość swojego ubrania, swoich włosów i całej reszty swojego ciała. Niecierpi być brudna.

Właściwie to nie przeszkadza jej samotność, nie lubi tłumów, ale mimo to stara się być tam, gdzie może się komuś przydać. Nie jest jednak altruistką, kiedy podróżuje kieruje nią także egoizm - chce odnaleźć swoją bratnią duszę, ta istotę z którą bedzię chciała spędzić wieczność.