Zakon Światła Ostoja Fantazji

Dark znalazł się tu nie wiadomo kiedy i jak. Śnieżnobiałe skrzydła zamachały lekko.
Czuł się rześko. Bardzo rześko.
Twarde podeszwy butów stukały o bruk. Echo ów uderzeń roznosiło się cicho po otoczeniu.
Anioł szedł cicho, z zamyśloną miną. Trzymał w rękach książkę. Ot nie dużą. Traktującą o poezji.
Czytane wersy sprawiały że uśmiechał się lekko. Nagle przystanął i rozejrzał się. Słońce leniwie toczyło się w dół. Czuć jeszcze było Skwar dzisiejszego dnia.
Zarz też, ze względu na ów wahania temperatur, ukrył się w parku przy świątyni.
Usiadł na ławce i czytał dalej. Czytał gdyż nic więcej na ten czas nie miał do roboty. No i wyglądał jakby czekał. Na kogo? To wiedział tylko on.

Anioł mrugnął przy rozbłysku światła. Słyszał odgłos obcasów duszki. Uśmiechnął się lekko.
-Witaj moja droga... Witaj.
Zamknął książkę i odłożył ją do torby. Wstał i wygładził szaty.
Podszedł do Skimrry i uśmiechnął się po raz kolejny. Począł spacerować uliczkami parku świątynnego pilnując by duszka mu towarzyszyła.
-Wiem po co przyszłaś... I wybaczysz że każę ci spacerować... Lepiej mi się myśli gdy chodzę- powiedział i spojrzał na niską, rudą kobietę. Westchnął.
Wciągnął odrobinę powietrza. Czuł normalną o tej porze roku żywicę. Prawie kadzielną...
-Powiedz mi, jak się wam wiedzie? No i kiedy chcecie zawrzeć sakrament?
Zapytał anioł wesoło. Czuć jednak było jakąś nutkę tajemniczości. Zmartwychwstanie i nominacja trochę go zmieniły. Jego oczy... Stały się głębsze... Jeszcze bardziej nieodgadnione.

Anioł zaśmiał się wesoło i pogładził po głowie duszkę.
-Dziecko... Nie opuścił bym takiej okazji.
Usiadł na ławkę i zastanowił się. Drzewa i to ich szumienie, nawet mu pomagały. Lubił tu przebywać. Tu było łatwiej, prościej.
Wyciągnął z torby jakiś łańcuszek i zaraz schował go do kieszeni. Tam też pozostała jego ręka.
-Więc... Co mi jest potrzebne dodatkowo... Potrzebny mi dogodny wam termin i obrączki. Resztę ja załatwię... W końcu mam coś do powiedzenia w tej świątyni.
Po tych słowach uśmiechnął się lekko. Przeczesał sobie włosy i zaklął gdy dostrzegł siwy włos.
Wstał i westchnął. Spojrzał w zielone oczy z zaciekawieniem.
-Więc to raczej załatwione. Chcesz o coś zapytać... A może po prostu porozmawiać?
Zapytał wesoło. Coś mu znacznie poprawiało humor. To było bardziej niż pewne.

Dark zmrużył oczy i pokręcił głową. Podszedł do drzewa i przejechał po nim dłonią.
-Nie ma się co unosić. A dla nich... Dla nich nie ma istot wyklętych. Wiem coś o tym.
Czuł "niemą" złość w głosie kobiety. Wiedział że jest zła... O tak, pamiętał jak wtedy wyglądała.
Spojrzał na mury świątyni majaczące za ścianą drzew.
-To było... Dziwne- przeniósł wzrok na duszkę.- Zaraz po śmierci byłem w pustce... A potem... Sam nie wiem. To było coś innego. Niemożliwego.
Dark mówił dziwnie. Jego oczy zaczęły blaknąć i przybierać barwę mleka.
Anioł zgiął się w pół, łapiąc się za głowę. Zaraz, jakby przez brak sił, padł na kolana, następnie na twarz.
Coś szeptał. Jak tantrę. Powtarzał pewne słowa w niemożliwie szybkim tempie, niesamowicie się przy tym pocąc. Dziwne to było. Za dziwne.

Dark nie słuchał. Skimrra zaś wiedziała że to co dzieje się z aniołem nie jest normalne.
Tysiące obrazów przelatywało mu przed oczyma. Wszystkie zapamiętywał. Podświadomie wszystkie układał w logiczną całość.
Był Arcykapłanem. Nie mógł się więc dziwić że Bogowie mówią do niego. Słyszał niemal w głowie ich głos. Głos który brzmiał jak tętent stada koni. Jak dźwięk tysięcy trąb. Jak schodząca z gór lawina... Czy w końcu jak gromy.
W końcu, wypuścił z siebie powietrze i przetarł oczy. Znów był świadomy.
Spojrzał na duszkę i uśmiechnął się słabo. Wstał chwiejnie i szepnął coś.
-Mów co chcesz... Dla ciebie są rozkapryszonymi bachorami... Dla mnie są najlepszym co mi pozostało. Są dla mnie największym skarbem.
Po tych słowach przymknął oczy. Wizja którą otrzymał zmieszała go. Był cichszy niż zwykle, no i zamyślony nieco bardziej.

Anioł się uśmiechnął. Często to robił ostatnio. Zaraz otrzepał szaty i pokręcił głową.
-Zatrzymaj go... Dałem ci go. A prezentów się nie odbiera.
Myślał nad słowami Ski. Nie były pozbawione sensu. Jednak nie mógł zdjąć brzemienia które przyjął. Już nie był tylko kapłanem. Ślubował coś, co nie pozwoli mu na normalne życie w przyszłości, w roli anioła nie-kapłana.
-Ski... Słowa zesłane nam przez bogów mówią o człowieku który w świętości kapłaństwa przewyższa wszystkich. Ma on cierpieć dla ogółu... Samemu uważając się za niegodnego sługę.
Po tych słowach zamilkł. Coś spowodowało ze anioł nagle przetarł oko. Skimrra nie zauważyła co.
Pewne było... Że anioł bardzo poważnie myślał na ten temat. I musiał w pewnych kwestiach, przyznać duszce rację.

Westchnął. Usiadł na ławce i poklepał miejsce obok.
Zaraz też zaśmiał się.
-Ski... Dobrze wiesz że nie jestem aniołem doskonałym. Mam wady i zalety. Ale też w sprawie bogów... Duużą władzę. Mogę nie przyjmować tego co do mnie mówią. Wyjątek to sen. Jeśli mówią we śnie... Nie mogę blokować.
Powiedział i przeczesał włosy. Musiał by je ściąć... Albo zrobić z nimi cokolwiek.
-Najprostszym wyjściem było by zdjęcie z siebie celibatu i związanie się z kimś... Ale coś mnie przed tym broni. Jakaś niewidzialna ręka.
Po tych słowach jakby spochmurniał. Ostatnie słowa wypowiadał dosyć wolno... Jakby myślał.
Czekał na możliwą reakcję duszki.