Zakon Światła Ostoja Fantazji

Gwardzista odwrócił się w kierunku elfa. Zmierzył go wzrokiem i westchnął.
-Tak. Chodź za mną.
Po tych słowach ruszył na ostatnie piętro, upewniając się że elf zmierza za nim.
Gdy dotarli pod skromne, dębowe drzwi gwardzista odwrócił się do Sveuzona. Zmrużył oczy i szepnął.
-Komandor ma swoje biuro za tymi drzwiami. Pamiętaj ze jest zajętym człowiekiem. Pamiętaj też że na to stanowisko, powołał go sam Arcykapłan.
Po tych słowach otworzył drzwi poprawiając niebieski mundur i miecz przy pasie.
Wpuścił go po czym odsalutował i wyszedł. Przed elfem znajdowało się biurko i średniego wieku mężczyzna z wieloma już zmarszczkami.
-Witaj. Usiądź proszę.
Powiedział i uśmiechnął się.

A ubrany był w niebieski mundur gwardii. Stopnie i szlify wskazywały an wysoką pozycję.
Zmarszczki zaś i oczy, świadczyły o doświadczeniu. I to niemałym.
Gwardzista zmrużył oczy i wpatrzył się w Sveuzona. Oczy niemal go przeszywały.
-Dlaczego? Co jest twoim celem? Priorytetem? Co pociągnęło cię do tego wyboru. Wiedz że nie łatwo jest zrzucić mundur gwardii.
Powiedział doświadczonym przez życie głosem. Wypełnił jakieś formularze i odłożył je na kupkę obok.
Zaczął kręcić amuletem wiszącym na jego szyi. Ot symbol świątyni. Prosty, bez zbędnych zdobień. Faktem było jednak że prawdopodobnie ze srebra.
Gwardzista ewidentnie dawał czas na odpowiedź. Wiedział że to niełatwe.

Kiedy elf wpatrywał się w buty usłyszał że coś klapnęło w biurko.
Gdy podniósł oczy zobaczył niebieską, złożoną kupkę materiału, wysokie buty, szaro-czarny płaszcz i pas ze skóry.
-Witaj w Gwardii chłopcze. Mniemam ze nie potrzebujesz szkolenia. Wyglądasz na dobrego wojaka. To twój mundur i płaszcz. Także buty i pas. Od dziś są twoim osobistym wyposażeniem. Zbieraj reputację, a moze kiedyś świątynia zafunduje ci pancerz najlepszych spośród gwardii.
Wstał i uścisnął dłoń elfa i pomógł mu wstać.
-Jeśli potrzebujesz miejsca zamieszkania, to możemy służyć komnatami.
Po tych słowach otworzył drzwi i wyprowadził go,po czym zniknął z powrotem w biurze.

Arcykapłan wszedł do koszar trzaskając wszystkimi drzwiami. Nie pukając wszedł do gabinetu Komandora.
Spojrzał na niego i usiadł w fotelu stojącym na przeciwko biurka.
-Wiesz co się stało...- bardziej stwierdził niż zapytał.- Będzie trzeba wszystko odbudować. Musisz ocenić swoje straty i wysłać chłopców na dzień dzisiejszy do Wieży po ekwipunek. No i pomożecie odbudować świątynie.
Po tych słowach zamyślił się próbując się doliczyć ile kosztują wszystkie skradzione przedmioty i dewocjonalia. Nie umiał. Nigdy nie był w tym dobry.
Spojrzał na staruszka siedzącego za biurkiem.

Anioł uśmiechnął się lekko. Westchnął i rozejrzał się po pomieszczeniu i wstał.
-Zrobisz jak uważasz. Jeśli trzeba, sam się zajmę odbudową. Zalecam jednak zgłosić się po broń i pancerze. Bo z tego co wiem, broni nie macie a zbroje nie nadają się do użytku.
Po tych słowach podszedł do pustej całkowicie szafki z alkoholami. Pamiętał czasy gdy znaleźć tu można było najdroższe trunki.
Obrócił się jeszcze w stronę Komandora i kiwnął mu głową.
Podszedł do drzwi powiedział na odchodne.
-Chciałbym kilku młodych, choćby rekrutów. Trzeba trochę posprzątać moją Wieżę. Rozumiem że mają ważniejsze rzeczy do roboty... Ale... Byłbym wdzięczny.
Po tych słowach zniknął za drzwiami. Musiał odsapnąć. Odetchnąć.

Do drzwi biura Wielkiego Komandora ktoś rozgłośnie zapukał. Po przeczytaniu wiadomości na biuletynie, Paladyn bardzo się ucieszył, bo w końcu znalazł zajęcie, w którym będzie mógł służyć bogom tak jak służył im ojciec. Zaciekawiły go błękitne, czyste zbroje gwardzistów. Chciał zobaczyć, jak wygląda Wielki Komandor, naczelnik tych że, i oddać się w jego usługi. Czekał pod drzwiami pełen nadziei.

Paladyn śmiało wszedł do pomieszczenia. Niezauważalnie zlustrował gabinet, dokładnie przyjrzał się sylwetce siedzącej przed nim. Starszy mężczyzna, wyglądający na poczciwego.
Swoim nawykiem, skrzyżował ręce na piersiach, i nisko się ukłonił.

- Wybacz mi, Panie, ale nie godzien jestem siadać przed tobą. - Jego ton, i słowa, świadczyły o dyscyplinie panującej tam, skąd przychodził, i o tym, że Paladyn bardzo surowo przestrzegał hierarchi.

- Przybyłem tu, by zaciągnąć się do Gwardii Świątynnej, by oddanie służyć bogom, i kościołowi. - Rzekł z przekonaniem.