Zakon Światła Ostoja Fantazji

W komnatach zaś przy stole siedział elf. Elf jak elf, ubrany w dobrej jakosci szaty i popijający sobię kawę.
Gdy dostrzegł inkwizytora wstał pośpiesznie i ukłonił się.
-Panie. Jestem twoim skrybą i doradcą prawnym.
Po tych słowach ukłonił się jeszcze niżej.
Inkwizytor mógł dostrzec doświadczenie i wiek odpowiedni by służyć Wielkiemu Inkwizytorowi.
-Podstawowe informacje które miałem przekazać...- Elf zamyślił się.- Jeśli jest to możliwe, przesłuchanie powinno się odbyć każdorazowo, najlepiej w tej twierdzy. Kara śmierci wybrana przez Inkizytora po konsultacji ze mną... No i po uwzględnieniu podejścia oskarżonego.
Elf zasiadł na krześle gdy skończył przemawiać.

Nikt nie odpowiedział Elianowi. Miast tego jeden z inkwizytorów podszedł i wskazał że ma iść za nim. szli oni korytarzami coraz wyżej. Kamień spadł Elianowi z serca że nie prowadzą go do Lochów. Choćby z samego strachu przed znajdującymi się tam heretykami.
W końcu stanęli przed drzwiami. Pięknymi i ozdobionymi złotem.
-Arcykapłan znajduje się za tymi drzwiami.- powiedział cicho i odszedł.
Nie mając wyboru Elian pchnął drzwi i znalazł się w okrągłej komnacie. Na środku stał stół zawalony papierami a dookoła znajdowały się regały. Ponad nimi ciągnął się dookoła komnaty, balkon. Z balkonu były przepiękne widoki. A przynajmniej były by gdyby nie to że okna były witrażami.
Stojący przy stole Arcykapłan i kilku inkwizytorów, wyprostowało się na przybycie anioła. Gestem dłoni Dark wyprosił resztę z komnaty. Spojrzał na Eliana wyczekująco.

Anioł uśmiechnął się przyjaźnie. Błękit jego oczy błysnął gdy spojrzał na Eliana.
-Dobrze czułeś. To dla mnie jeszcze jeden znak ku temu że zasłużyłeś na tę godność.
Anioł podszedł do jednego z regałów i spojrzał na Eliana jak gdyby miało być oczywiste że ma iść za nim.
Dark pociągnął za jedną z ksiąg na co regał się odsunął i ukazał przejście do mniejszej jednak równie okrągłej komnaty.
Na ołtarzu który stał pośrodku znajdował się piękny kostur ozdobiony motywami Avarone'a i sygnet z rubinem.
-Będą należeć do ciebie. Bowiem wyświęcę cię na Wyższego kapłana i wyślę do Irilith.
Powiedział i pozwolił podejść Elianowi bliżej. Jednak nie mógł niczego dotknąć. Przedmioty które spoczywały na ołtarzu nie były jeszcze własnością Eliana.

Dark spojrzał na ranę.
-Nie bój się. Zniknie sama. Nie wykrwawisz się od takiej rany.
Uśmiechnął się i spojrzał na przedmioty. Pamiętał je aż za dobrze.
-Twoje zadanie będzie proste. Otrzymasz kilku kapłanów do pomocy i zostaniesz wysłany do Irilith. Masz stworzyć tam naszą Swiątynię i zakorzenić nasz kult.
Wytlumaczył i spojrzał na Eliana wesoło. Rozejrzał sie po komnacie i odetchnął. Dawno w niej nie był. Zresztą, jako Arcykapłan odmawiał sobie wielu wycieczek.
-Wiedz że pewne szychy w Świątyni, gorąco się sprzeciwiały twojej nominacji. Cudem udało mi się ich przekonać. Rozumiesz, nie było wielu tak Młodych Mistrzów.
Wytłumaczył Aniołowi tym samym wskazując że to rzeczywiscie wielkie wyróżnienie.

Arcykapłan pokiwał  głową i podniósł kostur.
-Irilith jest mało wierzące... Jeśli nie wcale. Arghez złożył mi wizytę i potwierdził wcześniejsze zapewnienie iż pośle po kogoś do szerzenia wiary. Będziesz musiał uważać na to co mówisz... A jeśli dojdzie do przelewu krwi musisz odpowiedzieć w pierwszej kolejności pokorą.
Wytłumaczył i począł oglądać kostur. Motywy sokoła i śmierci przetaczały się od góry do dołu. Na czubku znajdowała się złota gałka z kilkoma rubinami. Sam kostur był niewiele niższy od Eliana.
-Kostur należał do jednego z moich Mistrzów Elektorów. Takim też mistrzem zostaniesz... Jednak służyć będziesz oficjalnie nie Jednemu z Wielkich Kapłanów a mnie lub memu Wielkiemu Elektorowi. To nie broń. Kostur używa się tylko w czasie obrzędów. Tak samo Korię którą otrzymasz.- Odłożył kostur po czym ujął sygnet. Czerwony refleks światła powędrował po ścianie.- To nosisz zawsze. To symbol twoich zaślubin ze Świątynią. Od tego momentu, do czasu nominacji na Wielkiego Kapłana winneś zachować celibat. Nie jest to naturalnie przymus, jednak odejście od niego musi być potwierdzone moją zgodą.- wytłumaczył anioł i odłożył pierścień na ołtarz.
Spojrzał na Eliana nie pewien czy zrozumiał wszystko. Zmrużył oczy oczekując następnych pytań. W końcu niecodziennie otrzymuje się tak wysokie stanowisko.

Arcykapłan pokiwał głową z uznaniem i wyszedł wraz z Elianem z komnaty. Znów znaleźli sie w Bibliotece.
-Naturalnie. Nie toleruj przelewu krwi... Ale weź pod uwagę czy odbywa się to sprawiedliwie czy też nie. Nie pytaj o co mi chodzi. Zrozumiesz sam, w swoim czasie.
Poprawił pas swojej szaty i podszedł znów do stołu. Nachylił się nad papierami po podrapał po głowie. Nie cierpiał papierków. Chyba właśnie wymyślił na co mogą się przydać inkwizycji.
-Co masz robić? Och... Co zechcesz. Zostaniesz poinformowany o Święceniach. Przygotuj się do nich... Tak tylko dobrze radzę.
Uśmiechnął się. Nigdy nie był mistrzem. Z prostego kapłana został mianowany Arcykapłanem. Wtedy Święcenia były dla niego niesamowitym przeżyciem. Pamiętał jak Wielki Elektor nakładał na niego szaty a gdy go intronizował i nałożył tiarę, przeszły go ciarki. Czuł je do teraz zakładając ów Koronę.

Strażnik. Jeden głupiec odważył się uderzyć kobietę gdy ta warknęła. Zaraz to on został wyprowadzony. Reszta zbrojnych, posadziła kobietę na krześle i przypięła łańcuchy.
Na ławy poczęli wchodzić duchowni i inkwizytorzy. Na samym środku, zasiadł Inkwizytor niosacy w dłoni sławetny kapelusz. Jedyne czym różnił się o pozostałych, była długość płaszcza i złota klamra, podczas gdy reszta miała srebrne.
Kapłani zasiedli. Stał tylko inkwizytor i jeden z duchownych.
-Jego Lordowska Mość, Wielki Inkwizytor i Lord Inkwizycji, Ernest Lubespier.
Powiedział skrzekliwym głosem i zasiadł wraz z wyczytanym inkwizytorem.
Ten przez moment przegladął jakieś papiery.
-Twoje imię i nazwisko wiedźmo.
Powiedział surowym, spokojnym tonem. Nakreślił coś na jednej z kart.