Zakon Światła Ostoja Fantazji

Wojownik przekręcił się na bok zaciskając zęby z bólu i wyciągnął rękę w stronę miski. Za cholerę nie mógł jednak dostać, dodatkowe cierpienie jakie sobie sprawiał, kazało mu w końcu zaprzestać prób... Ponownie więc ułożył się na plecach i z przepraszającym uśmiechem, rzekł.
-Nie dostanę...- Podrapał się po policzku myśląc nad czymś, a potem podjął temat, z jakim wyskoczyła Amazonka.
-Ty jesz, a ja leżę. Głowa nadal trochę boli... Taaaaak... To były te łatwiejsze pytania, jak mniemam, hymm... Po co mi jesteś potrzebna... Powiedzmy że jesteś moją wieżą w tej partii szachów, którą z kimś rozgrywam.- Chłopak miał niemal stu procentową pewność, że Nikoletta nie zna się na tej grze, a więc i nie wie jakie funkcje ma spełniać ta figura. Tak więc nie rozszyfruje tej roszady słownej tak szybko...

A Shiro o dziwo słuchał jej poleceń bez szemrania i głupich docinków mających być w założeniu zabawnymi. Nie spodziewał się jednak, że Asasynka będzie go karmić. Prędzej wbiła by mu nóż w plecy, a nie karmiła! To było tak dziwne, iż Daray aż przekrzywił głowę, by przyjrzeć jej się uważnie...
-Nic nie kręcę. Po prostu ty tego nie rozumiesz. Być może pojmiesz to w swoim czasie, chociaż znając Ciebie... Zapewne wiesz już pewnie, że póki co nie zdradzę Ci nic więcej. Ot tak z czystej złośliwości i żeby było ciekawiej.- Młodzieniec przełknął kolejną porcję i otarł usta wierzchem dłoni.
-Faktycznie jesteś kiepską kucharką. Ale jeszcze gorszą kłamczuchą...

Motykarz czuł jak przełyk regulując temperaturę posiłku, oddaje zbędne ciepło do wnętrza organizmu. Dodało mu to nieco więcej siły i przede wszystkim poprawiło samopoczucie. Przez chwile więc chłopak siedział tak, jak pozostawiła go Nikol, rozkoszując się czymś z pozoru tak błahym, jak rozgrzany organizm. Przy okazji też obserwował plecy Amazonki, która chyba nie zamierzała się odwrócić...
-Ty nie kłamiesz? Hymm... Podejdź tu do mnie, to udowodnię Ci, że cały czas to robisz.- Wojownik wyszczerzył kły ukazując Asasynce że właśnie zakłada pułapkę, więc jeśli w nią wpadnie, to tylko z własnej woli. Shiro stwierdził jednak że przyda się też odrobina równie widocznej motywacji...
-No chyba że nadal chcesz zgrywać głupią, bo dzięki temu czujesz, że Twoje myśli są bezpieczne... A nie są.

Shiro przez chwilę patrzał na nią z dołu, rozmyślając jakie to dziwne uczucie... Zwykle przecież było na odwrót, to on patrzył na wszystkich z góry. Zarówno w przenośni jak bez niej...
-Udajesz że jesteś silna i nie czujesz bólu, a tak na prawdę jedynie próbujesz o nim zapomnieć- Mówiąc to, podniósł rękę i palcem wskazującym dotknął miejsce na Ciele Nikoletty, które podczas walki "spotkało się" z jego nogą. Motykarz spodziewał się, że czyn ten rozbije zewnętrzną warstwę maski kłamstw, jak nazwała to sama Asasynka. Zewnętrzną, bowiem młodzieniec nie miał na myśli tylko tego. Stwierdził za to, że zbycie Nikoli czymś tak błahym, kiedy ona świadomie zdecydowała się "wpaść w pułapkę", mogło być bardzo interesujące... Wojownik opuścił nogi podłogę, a następnie podniósł się. Ciepły posiłek dodał mu sił, choć oczywiście do pełnej sprawności było mu jeszcze daleko.
-Trzeba to opatrzyć... Kładź się.- Właściwie był to pierwszy raz, kiedy Nikoletta usłyszała ton rozkazujący w wykonaniu Shiro. Ten brzmiał, jakby na prawdę nie cierpiał sprzeciwu...

-Jeśli przez przypadek wytnę Ci śledzionę, to będziesz miała siedem dni na złożenie zażalenia i wniosku o rentę w moim banku.- Chłopak wyszczerzył zęby. Każdy przecież wiedział że bez tego organu nie da się żyć... Daray po chwili jednak spoważniał.
-Nie zapominaj że kiedyś leczyłem tu ludzi... Być może nie pamiętam już jaka jest różnica pomiędzy kiłą a rzeżączką, ale opatrywać nadal umiem... Robiłem to zbyt wiele razy, by nie poradzić sobie z tak łatwym przypadkiem...- Motykarz ponownie pokazał uśmiechnął się. Przypadek może i był łatwy, ale należał do tych bardziej bolesnych. Shiro wziął do rąk tajemniczą torbę Nikoli i stanął przy niej, oczekując że ta się wreszcie położy.
-Musisz mi tylko powiedzieć, co z tych rzeczy łagodzi opuchliznę i pozwala tkankom wrócić do przyzwoitego stanu... Wpierw pasowało by sprawdzić czy nie są złamane, ale wnioskuje że skoro jeszcze nie plujesz krwią, a przyniosłaś mnie tu wraz z bronią to żebra masz raczej całe... Dla Ciebie to oczywiście żadna pociecha, bo złamane bolą tak samo jak stłuczone...

Chłopak wyciągnął wszystko, co jego zdaniem spełniało kryteria wyglądu podane przez Nikolettę, a także sporą rolkę czegoś mającego zapewne służyć za bandaż, oraz wyciągnięty już wcześniej spirytus... Shiro przez chwilę niepewnie przyglądał się miksturom, jakie posiadała Amazonka. Dla niego należały one bardziej do dziedziny mistyki, niż do nauki. Ważne jednak żeby zadziałały... Motykarz w końcu jednak wstał i zaczął krzątać się po pokoju próbując przygotować okład. A to wydarł kawałek bandaża i ułożył w odpowiednią formę, a to zapytał o odpowiednią temperaturę wody i ilość kropel, jaką należy wlać do niej... Po parunastu minutach zawisnął jednak nad Asasynką niczym sęp, trzymając swoje najnowsze "dzieło' w rękach. Odłożył go jednak, na rzecz buteleczki ze spirytusem. Wylał go nieco na rękę, a resztę oddał dziewczynie.
-Lepiej wypij. Może trochę boleć...- On sam roztarł alkohol w rękach, a następnie delikatnie zaczął go wcierać w obity bok Nikoli.
-Znieczulenie punktowe z zewnątrz i jeszcze wewnątrz może trochę pomóc.- Uśmiechnął się niepewnie, zupełnie nie wiedząc ile prawdy zawiera się w jego słowach... Chłopak odczekał chwilę i kompres namoczony w przygotowanym chwile wcześniej roztworze, rozłożył na potłuczonych żebrach Amazonki.
-Poleż tak z tym chwilę, dopóki nie przestaniesz przypominać kobiety w ciąży umiejscowionej w bardzo nietypowym miejscu...- Oczywiście Darayawus przesadzał, bowiem nie było możliwe, aby opuchlizna była tak duża. Przerysowanie miało na celu jednak od zachęcenie Nikoletty do poleżenia przez jeszcze chwilę... Młodzieniec zaś póki co, odłożył na bok pudełko z maścią i bandaże, i przyklapnął na rogu łóżka. Sam był zmęczony całym tym dniem...
-Atakujesz każdego, kto zbliży się do Ciebie w miejscach oddalonych od miasta?

Wojownik jeszcze kilkukrotnie nawilżał kompres, jednak nic nie mówił. Był to czas, w którym obydwoje mogli oddać się swoim całkowicie różnym myślom. Shiro w końcu jednak uznał, iż żebra Amazonki wyglądają przyzwoicie, z wyłączeniem bordowego koloru oczywiście. Dlatego też sięgnął po drewniane pudełko z maścią i otworzył je, siłując się chwile z wiekiem. Motykarz powąchał zawartość i aż "włos zjeżył mu się na głowie".
-Chyba lepiej nie wiedzieć, z czego to jest zrobione... Tak będzie prościej i przyjemniej...- Uśmiechnął się niemrawo i nabrał nieco tej swoistej pasty na palce prawej dłoni i zapytał...
-Pozwolisz...?- Nie czekając nawet na odpowiedź, zaczął dokładnie wcierać maść w zranione żebra Asasynki.  Tę trzeba było rozsmarować lepiej niż spirytus, a więc i mocniej przyciskać... Chłopak przyznał jednak w duchu, że Nikoletta krzywiąca się i wijąca z bólu pod jego dotykiem, sprawiała mu swoistą przyjemność. Jednak nie na tyle, by wywoływać taki stan specjalnie...
-No, myślę że gotowe... Wiem ze to woła o pomstę do nieba, ale teraz musisz się podnieść, bym mógł obwiązać Ci żebra bandażem...- Nie uśmiechał się, ale to wcale nie znaczyło że nie bawił się świetnie...