Zakon Światła Ostoja Fantazji

Idiotka... Myśli, że niby tak łatwo wyhamować i cofnąć płaszcz na pięć stóp od celu... Kraght'nar kontynuował atak i sprawił, że płaszcz elegancko owinął się dookoła polimorfa. Atak zakończył eleganckim uderzeniem wolną ręką w twarz polimorfki. Wyminął związaną i obrócił się w miejscu. Skoczył.

Jedyne, co udało się zrobić smokowi to obrócić się bokiem i ręką odepchnąć rękę dzierżącą sztylet. Potem wyrżnął, niezbyt majestatycznie, acz efektownie, w Koninę. Przewrócili się.

- Astaroth. Wann. - Powiedział starszy smok, na co mały pobiegł na zewnątrz. Kraght'nar podniósł się i założył płaszcz. Zarzucił kaptur. Spokojnym krokiem udał się w miejsce, do którego uciekła polimorfka.
- Czemu uciekasz, Koninko? - powiedział, gdy wyłonił się z korytarza. - Nic na tym nie zyskujesz. - Najemnik stanął i był gotowy do szybkiej reakcji.

Kraght'nar minął miejsce ukrycia polimorfki. Chwilę się jeszcze rozejrzał i poszedł dalej. Opuścił Kryptę, a przez chwilę wydawało się, że ściany się zatrzęsły...

Białe światło rozproszyło ciemności panujące w krypcie. Po chwili od strony schodów leniwie sfrunęły dwie białe kule błyskawic. Za nimiszła skimrra, uważnie badając wzrokiem wnętrze. Dłoń trzymała opartą na sztylecie. Nie wiedziała, czy jest tu ktoś, a nie miała ochoty spotkać się z jakimś pożal się Bogowie nekromantą.
Twarz zastygła jej w wyrazie czujnego spokoju. Kroki rozległy się echem w mroku. Przystanęła na chwilę i rozejrzała się. Twarz rozluźniła jej się, a ręka opadła swobodnie. Nie wyczuwała najmniejszego zagrożenia. Było tu po prostu pusto i cicho.
Właśnie tego szukała, miejsca gdzie nie dopadnie jej żadne słoneczne światło, żaden niepotrzebny gwar czy śmiech. To miał być czas wyłącznie dla niej, wyłącznie na uspokojenie. Dwieście lat samotni nauczyło ją, że musi dbać o własną równowagę. Inaczej działy się rzeczy straszne, a dość miała jak na razie tułaczki po świecie. Na razie chciała dobrze żyć na ziemiach Zakonu.
Ruszyła spokojnym krokiem otaczając się dodatkowymi dwoma kulami światła. Ten spacer wśród martwej ciszy na pewno sprawi, że odzyska harmonię. Odetchnęła zadowolona samą tą perspektywą.

Z letargu wyrwały ją kroki i czyiś głos. Ocknęła się i przebudziła nasłuchując. Przepłynęła w powietrzu, ufając, że tym sposobem nie wyda żadnego dźwięku, podobnie jak nie słychać pióra, które upada na posadzkę.
Wychynęła z bocznego korytarza, cały czas przyświecając sobie jaskrawymi kulami błyskawic. Ostatnimi czasy rzadko pokazywała sie pod postacią ducha, jednak ta zdawała się być w obecnych okolicznościach bezpieczniejsza.
Zauważyła w głównym korytarzu lekki poblask ognia. Zajrzała i w ciemności rozpoznała charakterystyczny zarys postaci licza. Nie zastanawiając się dłużej wypłynęła z cienia, dodając sobie jakby w swoistej gwardii kilka innych kul blasku.
-Witaj Archibaldzie Allensenie.- głos przypominający huk gromu zwielokrotniło echo.
Zawisła przed nim pod sufitem pod postacią kłębiącej się chmury, jedynie dwoje zielonych oczu lśniło wśród oparów mgły.

-Wybacz że wtargnęłam do twojego domostwa w tak... niecodziennym stroju.- gdyby nie barwa głosu, niezdolna do wypowiedzenia emocji Archibald z pewnością usłyszałby kpinę.
Przepłynęła bliżej i zniżyła lot, tak by móc swobodniej mu się przyjrzeć.
-A byłoby znacznie lepiej, gdyby pewien licz nie wyrwał mnie, dość brutalnie z medytacji.- przepłynęła dookoła niego, zatrzymując się w tym samym miejscu co na początku.- Pewnie byłoby dużo przyjemniej. Ale skoro już jesteś... rozgość się, jak we własnych skromnych progach.
Kpiła z niego jawnie, choć miała cichą nadzieję, że licz prędzej da się wciągnąć w jej gierki niż obrazi się śmiertelnie.