Zakon Światła Ostoja Fantazji

-A więc...- Sulam miał już zacząć dalszą część kiedy do sali wbiegł Astaroth z karteczką. Przeczytał ją i z grymasem na twarzy, wcisnął ją w odmęty swoich kieszeni. Cóż, najwyraźniej Sędzia go potrzebował, a on nie lubił kiedy duże, groźne, czarne smoki, o wysokiej społecznej pozycji muszą na niego czekać. Trzeba było się ruszyć.-Wybaczcie- rzekł zwracając się do studentów.- Ale dostałem ważne wezwanie. Jednak spokojnie, ktoś się wami zajmie.
Dziekan rozpłynął się w cieniu, a salę obiegło ciche syknięcie. Nie minęło kilka sekund, a przez drzwi sali wszedł niziołek ubrany w pomarańczową szatę, która ciągnęła się po podłodze. Hobbit wyglądał wyjątkowo idiotycznie. Przyduża czapka, broda, która przypominała raczej najbardziej poplątany supeł w historii niż porządną czarodziejską brodę i jeszcze kostur dwa razy wyższy od jegomościa. Niziołek nazywał się Gremp Azgolir i mimo, że raczej przypominał pomyleńca, należał do tego rodzaju czarowników, których imię wzbudzało respekt wśród kolegów po fachu. Pokonał demona z ósmego, będąc zatrutym zbyt obszernym posiłkiem, co było unikatowym osiągnięciem. Teraz Gremp stał na Mównicy, która jakby się skurczyła.
-Witajcie. Jestem Gremp Azgolir i mam zaszczyt poprowadzić wasze zajęcia. Ogniste kule, bo o tym mi Dziekan przed wyjściem wspominał, choć wydają się pospolite, to wcale nie takie łatwe zadanie. Otóż trzeba potrafić wyczarować ogień, trzeba potrafić uformować ogień. Po pierwsze, trzeba potrafić przywołać płomień z planu ognia, czym się teraz zajmiemy. To nie powinno wam sprawić problemu, zwłaszcza, że większość z was wybrała ogień jako motyw przewodni swojego szkolenia. Do roboty! Musicie otworzyć umysł i skupić się na wyciągnięciu ognia.- rzekł skrzekliwym głosem czarodziej i uderzył trzonkiem laski w mównicę, która cichutko warknęła "pokurcz" pod przysłowiowym "nosem"

Patrzyła jak Dziekan Szkoły znika w kłębach czarnego dymu, a chwilę później do sali lekcyjnej wszedł inny wykładowca.
Zastępstwo. I to z całkiem ciekawą aparycją. Z taką sytuacją jeszcze się nie spotkała. Nawet za czasów Zefira. Mimo wszystko nie zraziła się, w ogóle. Nie wątpiła w umiejętności niziołka stojącego za mównicą. W końcu Sulam go wezwał, a on wiedział co robił. Poza tym szkoła ta szczyciła się przecież jakąś renomą...
Przede wszystkim jednak, teraz nadszedł czas na tę 'jej' dziedzinę magii. I to dodawało jej chęci i paradoksalnie nawet energii. Bardzo chciała przekonać się... Na ile może sobie pozwolić. Oczywiście bała się, nawet bardzo, bo w pamięci wciąż jaśniał jej obraz jak Ogień niemal ją zabił. Jak żywioł stał się jej panem. Wciąż pamiętała tą bezsilność. Działanie wbrew swojej woli, ale również tą potęgę, siłę.
Odetchnęla głęboko, uspokoiła oddech jak i oszaleła serce, oczyściła swój umysł ze wszelkich zbędnych myśli. Jeśli chciała wynieść coś z tej lekcji musiała zapomnieć o wcześniejszych doznaniach, wszystkich. Tych przyjemnych i tych okropnych. Skoncentrować się zaś na fakcie, że teraz to ona ma być panem. Teraz to cząstka żywiołu miała podporządkować się jej.
Płomień. Niejednokrotnie widziała jak tańczy w kominku. Widziała też więcej. Widziała jak płoną stajnie, jak płonie las, puszcza. Jak pod wpływem iskry, spala się cała się cała wioska.
Wyciągnęła dłoń przed siebie, włożyła w ten płomień. Odrzuciła strach, odrzuciła ból. Skupiła się tylko na ogniu, na tym by stał sie jej partnerem, by razem tworzyli jedność. Wówczas jego energia będzie jej energią, jego moc, jej siłą.
Chciała z niego czerpać, by później uformować go wedle swojej woli.

Gremp z wielką dezaprobatą popatrzył na wychodzącą Etamin. Mag powinien być wytrwały a nie od tak rezygnować. Ale magia nie jest dla wszystkich, nie każdy jest na tyle zdeterminowany by ją opanować. Jednak teraz musiał się skupić na prowadzeniu zajęć, a nie zrzędzeniu, a uwielbiał zrzędzić.
Arevis potrafił wyciągnąć ogień z planu, to nie należało do trudnych zadań, jednakże w trakcie przywoływania poparzył sobie dłonie. Po chwili ogień uniósł się nieznacznie i chaotycznie zaczął wywijać płomiennymi jęzorami w różne strony. Arevis nie potrafił zapanować nad surowym ogniem. Jęzor liznąć jedną z ławek, która zaskowyczała z bólu. W wściekłości rzuciła się na anioła. Zanim wymierzyła swój pierwszy cios, obróciła się w drzazgi. Niziołek wycelował w nią swoją laską i pochwycił upadający płomień barbity. Laska rozjarzyła się czerwonym światłem.
-Pan jesteś Arevis tak? Całkiem nieźle jak na nowicjusza.- powiedział czarodziej z lekko ironicznym uśmiechem, bawiąc się swoją nie do końca udaną brodą.- Co prawda nie uważam, byś się nadawał na maga, ale skoro już zapłaciłeś to dam ci radę. Kiedy pochwycisz ogień, staraj się go stłumić, wytwarzając energię wokół niego aby nie szalał tak bardzo.
Teraz przeniósł wzrok na polimorfkę. Ta radziła sobie znacznie lepiej. Niziołek był świadkiem dziwnego typu przywołania ognia. Z początku sama zapłonęła, ale ogień nie poparzył jej, a trwało to wyłącznie przez sekundę. Następnie płomień prześlizgnął się ku jej dłoniom. Zwinął się w piękną kulkę.
-O, urodzona piromantka, to mi się podoba. Kontrolujesz ogień świadomie, czy samo tak wychodzi?- zapytał się zaciekawiony Gremp, siadając na mównicy wywijając nóżkami jak małe dziecko na huśtawce.