Zakon Światła Ostoja Fantazji

Arevis przybył na Farmę ze swoim skromnym dobytkiem. Udał się tam po dostaniu nowej pracy. Nie wiedział czy dobrze się sprawdzi w pracy zarządcy farmy, chociaż miał nadzieję że dobrze wypadnie. Najpierw postanowił sprawdzić jak duże były zniszczenia na farmie. Po przybyciu na swoje nowe miejsce pracy skierował najpierw swe kroki do sadu owocowego. Miał nadzieję, że w większości farma ocalała.

Arevis usłyszał czyjeś kroki i obrócił się szybko. Zobaczył nieziemsko piękną istotę, z tej odległości nie mógł zobaczyć czy to elfka, czy zwykła ludzka kobieta. Starał się jednak pohamować co do tej niewiasty. Anioł nie był zbyt ufny wobec kobiet.
- Witaj, jestem Arevis. Potrzebujesz czegoś? - Powiedział spokojnie, gdy nagle spostrzegł wyhaftowany znak mistrzyni zakonu - Och... Przepraszam. Nie zauważyłem, że jesteś od Mistrzyni. Jakieś wieści? Muszę gdzieś iść i pomóc? Ten letarg spowodował wiele szkód. - powiedział zakłopotany patrząc cały czas w jej urzekające złote oczy.

Po długim przyglądaniu się Arevis w końcu rozpoznał w kobiecie nimfę. Wziął od niej aksamitny woreczek i otworzył torbę przy pasie. Wrzucił do niej szybko pobrzękującą sakiewkę i znów skierował się do dziewczyny.
- Przekaż moje podziękowania Mistrzyni. - odwzajemnił uśmiech nimfy. - Chyba to wszystko, masz pewnie dużo pracy... - powiedział do posłanki (nie wiedziałem jak inaczej to ująć)

Do sadu raźnym krokiem wkroczyło czterech korgan ubranych w zwykłe mundury Srebrzystych. Jeden z nich, najmłodszy rangą, dźwigał na plecach wielki, aksamitny worek, w którym ruszało się coś najwyraźniej żywego.
- Farmerze! – zagrzmiał jeden z nich, stary wyjadać w strażniczym fachu, o włosach przyprószonych siwizną i lewej dłoni, poznaczonej bliznami, najwyraźniej był nożownikiem. – Farmerze! Jesteś tu?!
Z worka dał się słyszeć kwik rozpaczy jakiegoś bliżej niesprecyzowanego zwierzęcia.

Korganin dowódca skinął na tragarza i uśmiechnął się do farmera.
- Jakieś dzieciaki zażartowały sobie z nas i wpuściły nam świnie do kwatery. – powiedział gdy młody wręczył worek Arevisowi – Weźmiesz ją? Nam dyscyplina zakazuje jedzenia mięsa w sytuacjach kryzysowych, a po letargu… powiedzmy, ze mamy tu kryzys pełną gębą. Dasz na cztery… na pięć piw i jest twoja.
No tak, gadanie o dyscyplinie było gówno warte. Czterech żołdaków chciało mu opchnąć świnię, pewnie w dodatku kradzioną, za dwadzieścia pięć dukatów, co było faktycznie dość niską ceną…

Worek zaraz trafił do anioła, a pieniądze do kieszeni najstarszego rangą Srebrzystego. Wszyscy uścisnęli sobie dłonie i rozeszli się w przeciwnych kierunkach, choć anioł nie odszedł za daleko.
Stanął nieopodal i zajrzał do worka, skąd popatrzyły na niego oczy młodego prosiaka, może rocznego.
- Kłi kłi! – zawołało zwierze szamocząc się w worku, widać, nie podobał mu się on, mimo, ze był z aksamitu.

W całym sadzie słychać było wściekłe piski jakiegoś krzywdzonego gryzonia. Przy dokładniejszym wsłuchaniu się, można było wychwycić również delikatne brzęczenie i podzwanianie. Młoda cyganka szła między drzewami z rudą wiewiórką trzymaną zębami za skórę na karku, która wydawała owe odgłosy. Finua niosła na rękach drewnianą podkładkę, kartki, pióra i atrament, które położyła po chwili na sporym, dość płaskim głazie. Szybko chwyciła Kiera w dłonie, otwierając usta. Obrażona wiewiórka chciała natychmiast uciec na drzewo, jednak uniemożliwiła jej to obróżka zrobiona z kolczyka i połączona z drugim kolczykiem w uchu dziewczyny. Łapa usiadła na ziemi, uwalniając podopiecznego, który natychmiast wdrapał się na pobliską jabłoń. Sama wróżbitka tym razem wyglądała całkowicie inaczej. Zamiast krótkiej koszuli założyła wściekle czerowny gorset, ramiona zasłaniała fioletową chustą obramowaną dzwoneczkami. Miała na sobie również granatową asymetryczną pódnicę, odsłaniajacą nieco lewe kolano, ale ciągnącą sie za prawą stopą po ziemi, zrobioną z ciężkiego, pofalowanego i błyszczącego materiału. Z małej sakiewki zaczepionej do paska wyjęła podniszczoną talią kart, którą zaczęła tasować i oglądać, zerkając czasem na skaczącego po konarach Kiera.