Zakon Światła Ostoja Fantazji

Stała z otwartymi ustami. Nie wiedziała, co zrobić. Pieśń była piękna. Dlaczego ma iść za nimi? Przecież pragnie poznać źródło tej niezwykłej muzyki. Co znaczą jej słowa? Dlaczego Nimfa ich nie rozumie? Chciała poznać odpowiedzi na te pytania. Wręcz zawładnęła ją żądza aby się tego dowiedzieć. Nie zatka uszu. Nie miała pojęcia, czym była spowodowana złość Anioła. Pieśń była przecież taka piękna. Pieśń... Piękna... Nimfa nie mogła wypowiedzieć w myślach, ani na jawie innych słów. Cały czas słuchała utworu.Raisa zachowywała się tak, jak pszczoła, która zostaje skuszona barwnymi płatkami okwiaty do rośliny.  Spojrzała na biegnące postacie mężczyzny i Aleery. Lecz to nie było ważne. Pieśń! Tylko ona się dla niej teraz liczy! Było jej obojętne, czy przypłaci życiem za swoją ciekawość, czy nie. Dowie się skąd pochodzi.
- Wybacz Panie! - krzyknęła za oddalającymi się w korytarzu sylwetkami, a po chwili dodała już normalnym głosem - Muszę wiedzieć.
Stała dalej w przejściu. Dziwne, ale nawet się nie bała. Nie wiedziała nawet, czy ma się bać. Nimfa nie była sobą. Zwykle schowałaby się za pierwszą lepszą osobą, aby tylko sama nie ucierpiała. Lecz teraz była inna. Stała wyprostowana z wysoko uniesiona głową. Wyglądało groźnie, jak na Nimfę i dumnie. Oddech miała spokojny. Jej klatka piersiowa unosiła się powoli. Przymrużyła tylko oczy, patrząc w stronę z której, jak przypuszczała, dobiegała ów muzyka, tak bardzo pociągająca.

Kapłan biegł czując za sobą obecność kobiet. Nie wszystkich ale nie miał czasu się zatrzymać.
Gdy przebiegliście za kapłanem przepiękny labirynt korytarzy i wbiegliście do owalnego pokoju mogliście odsapnąć. Kapłan bowiem zatrzymał się i zamknął drzwi.
Wyciągnął z torby oleje i nasmarował nimi drzwi.
Odwrócił się do kobiet i odsapnął.
-To co nuciło to Strażnicy. Zwabiają po czym wykorzystują i prowadzą na ofiarę wszystko co pojawi się w ich zasięgu. Wasza przyjaciółka niestety dała się skusić.- kapłan rozejrzał się po pomieszczeniu i uśmiechnął się pod maską.- Teraz się wyposażcie i musimy dostać się do Głównej Sali. Po zapachu sądzę że odbywa się rytuał.
Po tych słowach rozejrzeliście się. Znajdowaliście się w zbrojowni. Dziwne jednak zrobione z szczegółowością i dokładnością ostrza oraz pancerze z wyrytymi inskrypcjami... Doprawdy raj dla poszukiwaczy przygód.
Nic tylko się zbroić.


Flapkack nie zdążył chwycić broni. Nie podjął zresztą żadnego działania. Monstrum dostało się do krat i otwarło je jednym ruchem.
Drugi potwór dołączył do niego i ze śmiechem kopnęli człowieka przewracając go.
Jeden z potworów warknął coś i zaraz ostrze wtargnęło w ciało mężczyzny. Dokładniej w okolice żołądka. Zacząłeś czuć jak kwasy wylewają ci się do jamy brzusznej. Zostało ci niewiele czasu życia... I praktycznie zerowa szansa przeżycia.


Raisa poczuła jak ogarnia ją ekscytacja z każdą sekundą coraz większa. W końcu dostrzegła źródło pieśni. Zmierzał w jej stronę dobrze zbudowany nagi mężczyzna. Doskonałe ciało i opalona skóra połyskująca w świetle pochodni jak gdyby była nasmarowana olejami budziła zachwyt nawet u Nimfy.
Mężczyzna wyciągnął dłoń w stronę kobiety jak gdyby zapraszając ją do siebie. I wszystkie zmysły kazały Nimfie podejść do niego. Wszystkie bez wyjątku.

Z początku zlękła się wynurzającej z mroku postaci. Jednak gdy jej oczom ukazał się nagi, piękny mężczyzna zamarła w bezruchu, tylko gałki oczne i powieki były w stanie się poruszyć. Zamknęła oczy na trzy uderzenia serca, aby być pewna, że nie jest żadna fatamorgana. Podniosła powieki, ale mężczyzna cały czas przed nią stał. W jej oczach pojawiły się iskierki. Nie zdawała sobie sprawy z zagrożenia. Chciała do niego podejść. Była jak zahipnotyzowana. Zaczęła spoglądać najpierw na nogi mężczyzny i powoli unosiła wzrok coraz wyżej i wyżej. Zatrzymała się na torsie mężczyzny i na twarzy. Był idealny. Bez zastanowienie ruszyła w jego stronę.
- Witam Pana. Zgubiłam się. Och! Ja nieszczęsna! Pomoże mi Pan? - powiedziała słodkim głosem i podała mu swoją dłoń.
Zrobiło się jej gorąco. Tak, aby mężczyzna nie widział, sprawdziła, czy ma świeży oddech. 'No... nie jest rewelacyjnie, ale może być. Czuć nutkę mięty...' - myślała. Patrzyła swoimi zielonymi oczami na mężczyznę i trzepotała rzęsami. Po chwili stwierdziła, że nie będzie się aż tak ekscytować, przynajmniej będzie udawała że nie. Poprawiła włosy i wciąż wlepiała wzrok w niesamowicie przystojnego Pana.

Wszyscy jak jeden mąż padli na ziemię gdy rozległ się nienaturalny pisk. Pisk którego nie można określić słowami. Brzmiało jakby rozchodził się zewsząd.
Zaraz też zrobiło się wam ciemno przed oczyma. Zemdleliście.
Obudziliście się obolali w komnacie wyglądającej jak kaplica. Była pusta. Nie było w niej nikogo... A przynajmniej tak myśleliście.
-Brawo! Brawo! Nie myślałem że ktoś się poważy.- głos dobiegł z ołtarza. Teraz tez dostrzegliście stojący na ołtarzu relikwiarz z dziwnym kryształem w środku. Roztaczał on zielone światło dookoła. Stał przy nim przystojny mężczyzna. Raisa mogła przysiąc że wyglądał jak ów nagi którego spotkała.- Teraz jednak... Zawiedliście. Tu sczeźniecie.
Po tych słowach ze ścian zaczęły wychodzić maszkary wyglądające strasznie. Pokręceni i wygięci... Wyglądali jak mutanci jednak byliście pewni że nie są skażeni chaosem. Anioł zaraz znalazł się przy mężczyźnie z wyciągniętym ostrzem.

- grethit! - nie mogła się opanować, gdy zobaczyła owe maszkary. Zauważyła także, że elfka podąża jakże niemądrze w stronę ołtarza. Długo nie myśląc, a nawet w ogóle nie myśląc, starała się chwycić rudowłosą za rękę i ją przytrzymać.
- Ruda! Stój! - krzyknęła i warknęła wściekle patrząc na nieludzkie stwory. I wyzywała samą siebie, że nie zainteresowała się nigdy magią. Wtedy może i wiedziałaby, co ma teraz zrobić.
   W każdym bądź razie była gotowa do obrony. I nasunęło jej się do głowy pytanie: czy te powykręcane coś może coś zrobić jej swoim powykręcanym czymś?
   I widząc Anioła atakującego owego przystojnego i złego nieznajomego, z którym chętnie zamieniłaby kilka słów podczas spaceru pod rozgwieżdżonym niebem,nabrała wątpliwości. Podejrzewała, że to on za tym stoi. Ale! Przecież to jeszcze nie koniec. Byłoby śmiesznie gdyby to teraz Anioł rzucił się na nią lub elfkę, albo Raisę ze sztyletem.
   Zaraz, zaraz... Raisa! O, Bogowie przenajświętsi, jakie szczęście! Pfu! Nieszczęście! Teraz musi nie tylko uważać na siebie, ale i także na tą podstrzeloną nimfę!