Zakon Światła Ostoja Fantazji

Ku mojemu wielkiemu rozczarowaniu, mimo iż przedłużyłem termin nadsyłania prac, dotarły do mnie jedynie trzy. Z tego względu postanowiłem wyboru najlepszej dokonać sam. Cóż, zwykle mówi się na odwrót, jednak zwycięzca był oczywisty. Otrzymuje on zgodnie z założeniem nagrodę 30% doświadczenia. Pozostałe dwie nadesłane prace były zdecydowanie mniej ciekawe, gorzej napisane i zawierały więcej błędów. Przejdźmy jednak do ogłoszenia wyników.

Miejsce III - Roberto
Nagroda: 10% doświadczenia.
Fragment:

"Było raz miasto kreey, którego nie widzieli żadni ludzie, elfy ani krasnoludy. Leżało ono w górach, ale nikt nie wiedział jakich. Wyglądało ono na całkiem normalne miasto kreey, o ile miasta kreey są w ogóle normalne. Ale kreey tu mieszkający, byli dużo bardziej inni. Nie używali magii. Ich władca Teodorro IV zakazał jej całkowicie. Istnieje pogłoska, że kiedy Teodorro IV był jeszcze młody, nie był zbytnio uzdolnionym magiem. Tamtejszy król Teodorro III kazał dać swojemu synowi osobisty program nauczania. Mówiono, że syn króla był wybitnym magiem i przerabiał najtrudniejsze zaklęcia, ale po cichu głoszono całkowicie odwrotne rzeczy."


Miejsce II - Save
Nagroda: 15% doświadczenia.
Fragment:

"Nie potrafiła zabijać.Ona nie zabijała.Cała Pandora została wygnana z miasta po odebraniu im tytułu szlacheckiego oraz wyrzuceniu na ulice.Jednakże Save cieszyła się ,że jej rodzice uniknęli kary śmierci.Zakazała rozpowiadaniu o incydencie każdemu poza mury domu oraz zataiła sprawę.W końcu po trzech miesiącach sprawa ucichła i poszła w niepamięć.Save postąpiła słusznie."


Miejsce I - Niordd
Nagroda: 30% doświadczenia.
Cała praca:

Ghargind Merl miał 14 lat, jednak pomimo tak młodego wieku odznaczał się ponadprzeciętną inteligencją. Merl często się zastanawia, czy wynikało to z wrodzonych umiejętności, czy też ogromnej ilości lekcji którymi był katowany już od najmniejszych lat – jak przystało na dziecko jednej z arystokratycznych rodzin w Vallfree. I teraz zmierzał właśnie do północnej wierzy. „Północna wieża…” powiedział do siebie w myślach z lekkim podnieceniem. To tam kształciło się najlepszych magów. Ciekawe jak tam będzie… Da sobie radę…? Pytając raz po raz, nawet nie zauważył jak jakaś starsza kobieta go złapała za rękę i szarpnęła lekko. W jej oczach widać było pewien obłęd… ale też coś, co wprawiło w zainteresowanie młodego Merla. Powiedziała szybko, szczerząc o dziwo zadbane, białe zęby:
- Chcesz dotknąć swoim istnieniem serca magii chłopcze….? Za jednego dukata jedynie! – Młodzieniec w pierwszej chwili chciał odmówić , jednak patrząc w te oczy zmienił zdanie. Przecież to tylko jeden dukat! Co z tego, że kobieta jest na pewno naciągaczką. Z uśmiechem na ustach, jakby to miała być niewinna zabawa wyciągnął z sakwy noszonej przy pasie jednego dukata i dosyć nieśmiało podał go kobiecie, a ta biorąc pieniądz w jedną rękę, a drugą cały czas trzymając chłopca za rękę zamknęła oczy i wymamrotała parę słów, w dziwnym, nieznanym Merlowi języku. Młodzieniec uśmiechnął się… Nie czuł zupełnie nic. A potem, przez drobny ułamek poczuł obecność czegoś tak potężnego, że całe jego ciało przepełnił strach wymieszany z podziwem i fascynacją. I właśnie w tamtym momencie w sercu Merla Gharinda została zasiana miłość do magii. Jednak nie tylko do magii. Ta potężna siła przy kontakcie z człowiekiem była niczym woda dopasowująca się do naczynia. Odkrywała jego przeznaczenie… pragnienie… najskrytsze ambicje. I była przy tym bardzo figlarna i nieprzewidywalna. Merolowi ukazał się obraz kobiety, z pięknymi brązowymi włosami swobodnie opadającymi na ramiona. Stała do niego plecami, i mimo, iż Merl jej nie widział w pełnej okazałości czuł dziwną ciepłotę w sercu. I wtedy kobieta się obróciła, i wlepiła swoje piwne oczy wprost w młodzieńca, a był w nich pewien smutek… i piękno. Wyglądała na jakieś dwadzieścia lat, jej skóra była gładka i opalona. I wtem obraz się urwał, a Merl stał z powrotem w Vallfree, jednak już sam – dziwnej wróżki  nigdzie nie było. Jednak nie rozmyślał o tym… w jego umyśle odgrzewany był raz po raz obraz kobiety , którą przed chwilą zobaczył. I w sercu Merla zagościła inna miłość, po stokroć silniejsza i bardziej ognista niż ta wcześniejsza do magii. Młodzieniec poczuł się tak, jakby ta kobieta była jego jedynym celem istnienia… I tam, na prostej, małej uliczce stojąc naprzeciw północnej wierzy przyrzekł sobie, że kiedyś ją odnajdzie…. Na pewno.
***
Nie wiedziała, gdzie była. Nie wiedziała kim była. Niespodziewana amnezja spowodowała, że była teraz bezbronna niczym dziecko. Jednak czuła, czuła… że nie jest w domu. I choć nie wiedziała, gdzie był jej dom czuła pewną pustkę. Czemu tu jest…? Kim jest…? Te pytania o dziwo nie wzbudzały w niej paniki… I nagle poczuła, na swoich plecach czyjś wzrok. Mimo, że była na środku pustkowia. Odwróciła delikatnie głowę, i zobaczyła, jak powietrze znajdujące się około pięć metrów od niej zgęstniało i utworzyło jakieś półprzepuszczalne zwierciadło, w którym widziała przez drobny ułamek sekundy chłopca. W następnym ułamku sekundy portalu już nie było… Jednak ona miała przeczucie, że w tym momencie nawiązała się jakaś więź… Że, to wydarzenie, będzie miało dużo znaczenie w jej przyszłości.  I pomimo tych wewnętrznych uczuć zignorowała zdarzenie przed chwilą. Stała w jakiś łachmanach pośrodku puszczy… I instynkt jej podpowiadał, że musiała iść. Szła więc stawiając dumnie krok za krokiem walcząc cały czas z zmęczeniem, które przelewało się po jej całym ciele, od czasu gdy się obudziła na tym padole obcej ziemi… zdawałoby się obcego świata. Odgoniła te myśli i skupiła się tylko na krokach . Po jakimś czasie, dostrzegła z daleka jakieś dziwne struktury… jakby drzewa, jednak wyglądające na sześciany! Unosił się z nich dym, a jakieś szare postacie krążyły na około nich. Przystanęła na chwilę, bo już drugi raz zdawało się jej, że jest obserwowana. Obejrzała się za siebie, jednak tym razem niczego nie zauważyła… Wolnym krokiem kontynuowała swoją podróż ku nieznanemu, nie wiedząc jeszcze, że przed nią znajduje się obóz niewolników.
***
Warg odetchnął z ulgą, gdy ukryty w cieniu jednego z drzew nie został dostrzeżony przez wodzące po okolicy oczy Lifey. Swoją drogą zachowywała się ona co najmniej dziwnie. Warg miał parę hipotez na ten temat. Najprostszą była utrata pamięci, jednak było to zbyt banalne, i aż waliło podstępem na odległość. Może po prostu zachowywała się tak specjalnie, żeby go wywabić…? Ale skąd mogła wiedzieć, że za nią podąża… Nie, nie mógł sobie pozwolić na ryzyko, sprawa była zbyt delikatna. Warg postanowił poświęcić następne tygodnie a może i miesiące na obserwacje z daleka. Nieśmiertelność potrafiła go nauczyć cierpliwości i delikatności we wszystkich przedsięwzięciach…
***
Starsza kobieta z szyderczym uśmiechem przyjrzała się dukatowi, który otrzymała od młodzieńca. Och, naprawdę miał już dosyć tego ciała, pomimo, że w było w nim tylko drobinka jego jestestwa, to i tak czuł się ohydnie przybierając fizyczną postać… Jak ludzie potrafią to wytrzymać…? Ale to było nie ważne. Ważne było, że położył drobną tamę na rzece przeznaczenia swojego… tamtego chłopaka i polimorfki, wiążąc ich od teraz nierozłączną więzią.
- Więc się zaczęło…- Powiedział piskliwym głosem kobiety, a moneta w jego dłoni, w okamgnieniu zmieniła się w pył, który rozdmuchał w powietrzu.


I tutaj krótki komentarz. Postanowiłem opublikować wyniki przed nadesłaniem kolejnych rozdziałów bowiem przewaga było IMO naprawdę miażdżąca.

Jeśli ktoś chce otrzymać kompletną pracę pozostałych dwóch uczestników niech napiszę w komentarzach.

Zwycięzcy gratuluje i mam nadzieję, że jeśli konkurs doczeka się kontynuacji otrzymam więcej prac!