Zakon Światła Ostoja Fantazji

Nazwa Artefaktu: Naszyjnik Odbicia

Opis: łańcuszek zrobiony jest z ogniw splecionych ze sobą w kształcie trójkątów, w każdym trójkącie osadzony jest nieznanego pochodzenia kryształ, w bladoniebieskim kolorze, przy zetknięciu ze skórą, kryształy robią się delikatnie ciepłe i emitują nieznany rodzaj przesyłu telepatycznego. Działa w obszarach górskich i leśnych. Najprawdopodobniej stworzony przez druidów, w celu nawigacji w nieznanych terenach leśnych.

Działanie: W razie problemu daje konkretne instrukcję jak opuścić dane miejsce




Nazwa Artefaktu: Naszyjnik Odbicia

Opis: Bransoleta, przypomina trochę kształt ciernistych drzew, jednak nie rani dłoni, zrobiona z bladozłotego metalu, najprawdopodobniej połączenie mirhitu z złotem, osadzony jest w niej jeden duży czerwony rubin.

Działanie: Widzenie w ciemnościach




Nazwa Artefaktu: Naszyjnik Odbicia

Opis: Naszyjnik z zębów folie, ma około 50cm długości, zęby zostały spiłowane w kształt, niewielkich łagodnie zakończonych sopli, osadzono je w srebrnej oprawie, na której po wewnętrznej stronie wytrawne oko, może dostrzec, zaklęcie zapisane w języku starożytnych elfów.

Działanie: Daje możliwość tworzenia pola ochronnego




Nazwa Artefaktu: Monety Zysku

Opis: Trzy miedziane monety, na pierwszy rzut oka wyglądają jak zwykłe miedziaki, o małej wartości pieniężnej, jednak mało kto wie, że stworzone zostały przez trzy wiedźmy południa.

Działanie: Dwa razy większa szansa na znalezienie kosztowności

Nazwa Artefaktu: Pierścień Myślicieli

Opis: Założony zmniejsza zapotrzebowanie energii na używanie psioniki. Zwiększa też również siłę pchnięcia telekinetycznego.

Działanie: Zwiększa siłę psioniczniczną (+2 do U)




Nazwa Artefaktu: Pierścień Myślicieli

Opis: Długi granatowy płaszcz z kapturem.Będąc w bezruchu i w cieniu płaszcz ten pozwala na zakamuflowanie się w dowolnym miejscu, czyni nas niewidzialnym.

Działanie: Niewidzialność gdy się nie poruszasz




Nazwa Artefaktu: Zbroja Kolców

Opis: Srebrna świecąca zbroja z kolcami na plecach i naramiennikach. Średniej wielkości zbroja o podwójnym opancerzeniu dzięki kolcom na plecach. Zbroja wbrew swojej wielkości nie jest zbyt ciężka.

Działanie: Silna obrona





Nazwa Artefaktu: Hełm Czaszki

Opis: Złoty hełm wyglądający jak czaszka. Bardzo dobrze chroni głowę, wytrzymały. Dzięki czarnym klapkom w miejscu oczodołów hełm zapobiega oślepnięciu przez mocne światło.

Działanie: Ochrona przed mocnym światłem




Nazwa Artefaktu: Hełm Czaszki

Opis: Czarne,skórzane rękawice nabijane ćwikami w miejscach knykciów. Po wewnętrznej stronie dłoni są chropowate co znacznie ułatwia trzymanie broni. Dość wytrzymałe rękawice ciepłe, w środku z powodu futra. Ćwieki wykonane z metalu są magicznie przytwierdzone.

Działanie: Po zapięciu nie da się ich zdjąć bez zgody

Oto, com znalazł w skarbcu nieśmiertelnego pustelnika:

„Źródło Aley”
Toć jest srebrna obrączka z wprawioną weń perłą wielkości dużego ziarenka grochu. Klejnot ma barwę białą, z połyskującymi, błękitnymi żyłkami. Rozmiar obrączki wydaje się dostosowywać do grubości palca noszącego.

Śród Międzyrzeckich elfów i driad krąży pewna stara legenda, o nimfie wodnej, najadzie imieniem Aley. Przed laty opiekować się ona miała niewielkim źródełkiem w Lesie Źródeł,  Bersil. Wsławiła się ona w czasie Pierwszej Wojny Demonów, gdy otchłanne hordy bezcześciły święte lasy. Właściwie dalszy ciąg legendy nie jest jasny; Stary Lud zna jego wiele wersji, w dodatku niechętnie się nimi dzieli. Tak czy siak, potężna moc poświęcenia Aley (jakie by ono nie było, i czego by ono nie dotyczyło) przetrwała w krystalicznie czystej wodzie źródła, do którego nikt nie zna drogi. 
Pierścienie zwane „Źródłami Aley” mają przeróżne moce; twierdzi się jednak, że każdy z nich został wykonany z perły, wyłowionej z ukrytego źródła, nad którym niegdyś sprawowała ona pieczę. Nikt właściwie nie wie, jak twórcy pierścieni udało się zdobyć rzeczone klejnoty, i czy są one autentyczne –ty bardziej że po świecie krąży ich co najmniej setka.

Magia zawarta w przytłaczającej większości z nich –tak jak w tym –jest dość słaba. Noszący pierścień człek łatwo zauważy, że pragnienie dosięga go dwakroć rzadziej niż innych. Poza tym, w wodnych odmętach ma on niezwykłe szczęście do omijania wirów, mielizn, niewidocznych skał i innych niebezpieczeństw –co oczywiście nie oznacza, że morze czy rzeka nie mogą zabrać mu życia.


„Uczta Wampira”
Jest to słusznych rozmiarów, ozdobny kielich. Stopka i czarka wykonane są z czarnego obsydianu, oplecionego żyłkami srebrnego drutu, przechodzącego w smukłą, srebrną nóżkę. „Uczta Wampira” zdobna jest czterema, osadzonymi w czaszy rubinami wielkości przepiórczego jaja, oraz pokrywającymi niemal całą jej powierzchnię, złowrogimi runami, których chyba nie da się odczytać, a które w razie takiej próby wywołują bezzasadny niepokój. W razie dłuższego wpatrywania się w któryś z klejnotów można odnieść wrażenie, że jest to oko jakiejś istoty, bacznie nam się przyglądającej.

W starożytnych almanachach, można odnaleźć przedstawiającą naczynie rycinę, opatrzoną krótkim opisem. Miałby to być rytualny kielich, używany przed kilkuset laty podczas plugawych obrzędów ku czci bezimiennych demonów –to z niego nikczemny arcykapłan wypijał krew zabijanej w okrutny sposób na ołtarzu, ludzkiej ofiary. Sekta mroczne ów praktyki odprawiająca, została ponoć wypleniona w 987 r.p.D., przez rycerzy zakonnych Złotej Klingi. Kielich jednakowoż zaginął, i po dziś dzień wymykał się paladynom i inkwizytorom.

W „Uczcie Wampira” drzemią starożytne, mroczne moce, które każdy średnio rozgarnięty magus zaliczy do sfery czarnej magii demonów. Otóż, gdy po zabiciu przeciwnika upuścić nieco jego krwi do rzeczonego naczynia, nabierze ona magicznych właściwości: pomoże zregenerować rany i podziała na pijącego pobudzająco, niwelując zmęczenie. Na dłuższą metę (po kilku użyciach) jest to jednak uzależniające –właściciel kielicha będzie odczuwał nieodpartą, popartą silnym bólem potrzebę mordowania i gaszenia pragnienia krwią. Powiadają, że gdy i wtedy nie zaprzestać korzystania z „Uczty Wampira”, ściągnie się na siebie klątwę wampiryzmu.                                                                   


„Czyściciel”

Jest to sztylet o smukłym, raczej wąskim ostrzu długim na stopę. Wykonany jest w całości ze  srebra z niewielką domieszką innych metali, mającą zapewnić mu odpowiednią twardość. Ma krótki, prosty jelec. Rękojeść owinięta jest dziwaczną, szarobiałą skórą, mającą zapewnić pewny chwyt. Cała broń pozbawiona jest ozdób, prócz wyrytych na ostrzu krasnoludzkich run, układających się w słowo „Czyściciel”.         

O przeszłości i historii broni nic nie wiadomo. Tego typu sztyletów co roku produkuje się dość sporo –na potrzeby wiedźminów, łowców bestii, poszukiwaczy przygód i innych ludzi, mających spore szanse natrafić na przeróżne niebezpieczne istoty. Na przeznaczenie „Czyściciela” do tępienia potworów wskazuje materiał, z którego go wykonano –wszak zabójcze dla wielu stworów i wynaturzeń właściwości srebra są dobrze znane –jak i nazwa. Z kolei przeczyć mu wydaje się kształt broni –ostrze ukute przeciw większym i silniejszym od człowieka stworzeniom winno być raczej szerokie i solidne, „Czyściciel” zaś ma klingę podobną do rycerskiej mizerykordii. Sugeruje to raczej ciężko opancerzonego przeciwnika.

Nie stwierdzono żadnych szczególnych mocy sztyletu, prócz morderczego dla lykantropów, wąpierzy, strzyg i tym podobnych potworności działania srebra, z którego ukuto broń. Ostrze trzeba ostrzyć i konserwować jak każdą inną, zaś słabe wywarzenie utrudnia rzucanie.




„Ognistogrzywy”

Masywny i ciężki hełm, ukuty na krasnoludzką modłę. Wydaje się naprawdę, starożytny: wykonano go chyba ze spiżu, lub innego, podobnego stopu. Jednakowoż uszkodzenie go jakąkolwiek, nawet żelazną bronią wcale nie jest proste –każdy czarodziej wie, że brąz najłatwiej ze wszystkich metali chłonie magię…
„Ognistogrzywy” wyposażony jest w policzki, nosal, okularowatą osłonę oczu, siatkę z drutu stanowiącą ochronę dla ust oraz wydatny nakarczek –dzięki czemu chroni głowę niemal całkowicie. Skronie zdobione są ozdobnymi, czernionymi rogami. Z osłony karku natomiast wyrastają takoż czarne wyobrażenie płomieni, od których być może pochodzi nazwa hełmu. Potwierdzają to pokrywające go runy, w których niewątpliwie drzemie magia. Część z nich jest nieczytelna, inne wydają się nie mieć sensu –jednak cztery czarne znaki na czole układają się w słowo „Ognistogrzywy”.   
Całość z przodu jest okopcona i pokryta warstwą popiołu. Wygląda to, jakby noszącemu hełm wojownikowi smok plunął w twarz, albo jakoby wojak ów próbował pod osłoną swej zbroi sforsować płomienie.

Historia niezwykłej ochrony gło