Zakon Światła Ostoja Fantazji

[Przepraszam za dodanie KP dwa razy. Internet mi się zaciął podczas załadowywania strony, a ja bezmyślnie kliknęłam "Potwierdź" po raz drugi.. Nie bijcie ^^']

Imię: Wirid Astrałmia Zwiezda
Rasa: Ludzie
Profesja do której pretenduję: Szaman
Charakter: Ciekawski
Cel: Walka z chaosem i szkodami jakie wyrządza.
Umiejętności: Podstawy medycyny , Szamanizm: Wezwanie ducha
Ekwipunek: Bębenek szamański, Kociołek podróżny, Zestaw medyczny
Złoto: 50 dukatów
Wiek: 21 ,Totem : Bóbr
Historia:
  Cóż można powiedzieć o historii Wirid? Mroczna, straszna? Bynajmniej! Wszystko, tylko nie te dwa określenia! Losy panny Zwiezdy są całkiem zwyczajne. Jak na szamana, oczywiście:

  Urodziła się w wiosce, w krainie na północny wschód od ziem Zakonu.
Z miejscem tym kojarzy jej się zieleń, natura, rozległe lasy iglaste, chłodne, słone jeziorka i łąki z wysoką, ostrą, szmaragdowozieloną trawą.
  Od początku lud wioski podejrzewał, że to właśnie ona przejdzie szamańską inicjację, pójdzie w ślady swego dziadka stryjecznego i zostanie szamanką. Narodziła się ze znamieniami - jaśniejszymi i ciemniejszymi przebarwieniami na skórze w okolicy szyi i ramion. Także zachowywała się inaczej niż większość dziewcząt z jej rodzinnej wsi - niebardzo lubiła siedzieć na podwórku, nie chciała pomagać w pracach domowych rodzinie, czasem całkowicie unikała towarzystwa.. Wolała uciec i na całe kilka dni zaszyć się w pobliskim lesie. Mimo tego, iż większość ludzi wiedziało, że to właśnie Wirid najprawdopodobniej zostanie szamanką, często jej wypady do puszczy oraz zachowania inne niźli jej rówieśników nie było zbytnio akceptowane. Z czasem jednak mieszkańcy wsi przywykli do tego i pozwolili jej robić to, co chciała... tudzież to, co duchy chciały, by robiła.
  W lesie nauczyła się, że wszystko, co istnieje posiada duszę. Każdy najmniejszy kamyk, liść, kępka mchu, mysz - wszystko to posiada swego ducha. Nauczyła się rozpoznawania, wyczuwania, a nawet rozmowy z tymi właśnie duchami. Tak wstąpiła na ścieżkę szamanizmu. Duchy uczyły ją od podstaw - opowiadały o podróżach w zaświaty, o transach, o świecie materialnym oraz niematerialnym, o tym, iż właśnie szaman jest łącznikiem tych światów.
Najbardziej zaprzyjaźniła się z iczczi (duchem) wiekowej sosny, pod postacią wysokiego, długobrodego starca o oczach koloru świeżej żywicy. To głównie z nim poznawała podstawy szamanizmu. Mówił jej o siłach witalnych, którymi każdy duch może podzielić się z szamanem, by wykorzystał je choćby do uleczenia ciała materialnego, o podstawach zielarstwa często pełniących sporą rolę w pracy czarownika władającego magią żółtą.
  Wirid kochała puszczę, a rozmowy z duchami wolała niekiedy od rozmów z ludźmi. Przez wiele lat uczyła się, aż w końcu, w wieku kilkunastu lat, przeszła szamańską inicjację. W jej przypadku trwała ona dość długo. W transie była przez wiele, bardzo wiele dni i nocy, aczkolwiek do tej pory nikt nie wyjawił jej jak długo. Wtedy to jej dusza odbyła swą pierwszą, długą podróż po zaświatach, na którą wyrusza duch każdego szamana. Natomiast ciało jej pozostało na ziemi, czasem leżąc nieruchomo, czasem miotając się w drgawkach, czy krwawiąc z kilku niewielkich ran, które otwarły się podczas przejścia przez całą sferę środkową, gdzie znajduje się rzeczywistość, którą widzimy wokół siebie, oraz bramę do stref wyższych, gdzie odbyła się jej inicjacyjne zadanie.
Jako że pasją Zwiezdy zawsze była medycyna, pierwsza dlań była próba chorób. Wtedy to nauczyła się wypędzać choroby duchowe oraz zwalczać duchową strukturę różnych schorzeń, co pomaga materialnemu ciału danej istoty łatwiej znieść chorobę. Później często ćwiczyła swe zdolności lecznicze zarówno w granicach duchowych, jak i materialnych, na mieszkańcach wioski, gdy jej dusza wróciła z zaświatów. Po wielu innych próbach i zwiedzeniu wielu sfer w zaświatach powróciła. Tuż po inicjacji duchowej rozpoczęły się ceremonie na ziemi - między innymi bardzo ważne otrzymanie szamańskego bębna obleczonego skórą bawołu i przybranego piórami oraz końskim włosiem. Bęben każdego szamana stanowi ucieleśniene jego duchowego rumaka, na którym podóżuje po zaświatach. Po tym wszystkich pozostała w wiosce, pełniąc rolę lokalnego szamana pomagającego ludziom w sprawach duchowych, chorobowych i tym podobnych.
  Pewnego dnia, zaledwie jakiś czas temu, chodząc po lesie i rozmawiając ze swym przyjacielem - sosnowym iczczi, ten opowiedział jej o Chaosie mutującym wiele istot, sprawiającym, iż stają się one bezdusznymi stworami, których jedynym celem istnienia jest sianie zniszczenia na świecie i burzenie równowagi ustalonej przed wiekami. Duch opowiadał, że armie istot Chaosu coraz bardziej rozprzestrzeniają się po świecie, paląc, mrodując, niszcząc wszystko na swej drodze.
Wtedy młoda, bardzo jeszcze niedoświadczona, acz harda szamanka postanowiła, że przybędzie do miejsca, o którym kiedyś usłyszała. Tam, gdzie przedstawiciele wszystkich ras Terry szkolą się do walki z Chaosem. Tak, prowadzona swym szamańskim instynktem, znalazła się tutaj. Na ziemiach Zakonu Światła.



Opis postaci:
  Niewysoka dziewczyna o długich, kruczoczarnych włosach sięgających daleko za ramiona, jednak nie do pasa. Niekiedy Wirid zaplata je w warkocz.
Kolor tęczówek jej nieco skośnych oczu to intensywna, morska zieleń, ciemniejsza przy źrenicach. Skóra Wirid jest jasna, leciuteńko żółtawa - w żadnym wypadku nie blada.
Jej usta są cienkie prawie zawsze wykrzywione w lekkim, pogodnym uśmiechu. Szyję oraz ramiona pokrywają ciemniejsze oraz jaśniejsze znamiona, uważane za pierwszą oznakę szamańskiej mocy.
  Wirid ma zwyczaj przekrzywiania, nieco po ptasiemu, głowy, gdy jest czymś zainteresowana. Czasem irytuje to niektórych ludzi.
  Co do jej usposobienia - jest ciekawska i czasem wściubia nos w całkiem nie swoje sprawy. Ma pogodne usposobienie, a jej upór często godny jest wołu. Przyzwyczajona do swej roli w wiosce, jest skora do pomocy.
Często sprawia wrażenie nieco zagubionej w rzeczywistości, niekiedy można ją spotkać mamroczącą pod nosem coś całkiem bez sensu. Zazwyczaj wtedy myślami jest daleko od ziemi - w którejś ze sfer zaświatów.
  Ubiera się w luźne ubrania, zazwyczaj w różnych odcieniach brązu, zieleni oraz rzadziej - szarości. Często nie może się powstrzymać od narzucenia swego podniszczonego jasnobrązowego, płaszcza podróżnego, przybranego wielobarwnymi piórkami najróżniejszego ptactwa.
A właśnie - kocha przybierać swe ubrania w kolorowe koraliki, pióra oraz kosmyki końskiego włosia oraz inne tego typu, jak to ludzie mawiają "bzdety", przez co często wygląda jak kompletna dziwaczka.
  Na jej szyi, na rzemyku zawieszony jest ułamany bobrzy ząb. Wirid wierzy, iż przynosi jej szczęście, jako że jej totemem jest właśnie bóbr.

Ostatnio edytowany przez Wirid Zwiezda (2010-07-30 16:39:28)