Zakon Światła Ostoja Fantazji

Spod kaptura ujawniły się nagle jedyne białe "punkty" na całej twarzy. Wampir się uśmiechnął. Zrobił kilka kroków w stronę Save.
- Świetny... Pomysł.. - Powiedział co chwila sycząc z bólu. Delikatnie wziął rękę Save. tuż przy łokciu delikatnie wbił kły. Po chwili jednak puścił. Trochę krwi zdążył upić, ale wiedział że więcej w takim stanie nie może. Nagle potężna fala bólu zalała jego ciało. Jednak... Czuł się o wiele lepiej. Puścił rękę Wampirzycy, wyprostował się i powiedział znacznie wyraźniejszym głosem
- Idziemy... - I skierował się w stronę Krypty kulejąc u boku Save.

Co tu się dzieje? - zapytał Nelgor podchodząc do jakiejś kobiety
- Ano jeden pijak znalazł w studni... znalazł...
- Mówże co znalazł?
- Mnóstwo jakichś kciuków, obciętych kciuków - powiedziała kobieta którą wyraźnie zaczęło zbierać na wymioty - Mają niedługo zakopać studnię i znaleźć jakąś nową.
- Słusznie, skoro były tam kciuki to i mogło być coś jeszcze - powiedział Nelgor bez najmniejszego obrzydzenia.
Kobieta pozieleniała i spojrzała karcąco na wampira, po chwili pobiegła za  pobliskie krzaki.
Nelgor patrzył na studnię myśląc: - Cóż się tu dzieje, dziwne kradzieże, symbole, kciuki, sól wokół jeziorka. Nie rozumiem co tu się stało. Oby wyjaśniło się to jak najszybciej.

Shukuchi dotarł w końcu na pustą, zaśnieżoną i lekko oblodzoną ulicę z ławkami i zasypaną studnią po środku. Był zmachany i zziajany. Podszedł do murku dawnej studni, na którym usiadł, odpoczywając.
- To miejsce dla nekromantów... - Powiedział do siebie, chichocząc. Wiedział dobrze co stało się ze studnią. Znaleziono tutaj pełno obciętych kciuków... a nawet głowę... to było nie pojęte, co może się stać na terenach Zakonu. Przestał się śmiać i zaczął normalnie oddychać, chcąc mieć siły na rozmowę z kimkolwiek. Siedząc tak, elf zaczął patrzeć się w biały welon na niebie. Było jednocześnie pięknie i zimno. Jednak, jemu zimno nie sprawiało dużej różnicy. Kochał takie pogody i kochał spędzać je na świeżym powietrzu.

Mężczyzna w czarnym płaszczu z kapturem, ten sam co bezczelnie podsłuchiwał w karczmie, wyszedł spomiędzy drzew. Szedł spacerowym, swobodnym krokiem. Zatrzymał się w bezpiecznej odległości dziesięciu metrów.
- Witam - powiedział i skłonił się lekko na powitanie. Zdjął kaptur odsłaniając białą twarz. Typową dla czarnych smoków.

Lehora cieszyła się, że odważyła się zaryzykować. Usmiech z twarzy zniknął jednak, gdy usłyszała nieznajomy głos. gdy podniosła głowę i otworzyła oczy zobaczyła człowieka z białą twarzą.
-Czarny smok - wyszeptała z przerażoną twarzą. Obróciła się, by zobaczyć elfa. Stanął w pozycji, zktórej swobodnie mógłby się obronić, ale i również zaatakować. Trzymał sztylety. Jakże inaczej, niż podczas zabawy w karczmie.
   To ona, to jej wina... Serce tłukło się jej w piersi. Czego on od niego chce? Wstała, podeszła do nieznajomego, niczym dwa miecze wbiła czarne oczy w twarz Czarnego Smoka...
-Czego chcesz? - wysyczała z wściekłością. Było jej wszystko obojętne. Mogła zginąć. I tak nie miała nikogo, kto by za nią płakał...

Lehora uspokoiła się, gdy uszłyszała słowa Kraght'nar'a. Jednakże serce dalej biło w przyspieszonym tempie. Dopiero teraz pomyślała, jak ta cała sytuacja musiała śmiesznie wyglądać. Ale teraz nie miała czasu by się śmiać czy przejmować tym, że zrobiła z siebie posmiewisko.
   Czarny Smok zignorował ją, ale nic nie na to nie mówiła. Czekała na dalszy rozwój wydarzeń Modliła się w duchu, by nic nikomu się nie stało i żeby Gul'dan nie miał przez nią problemów...