Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Rzucałeś się przez sen. Otworzyłeś robie przy tym ranę na brzuchu. I z Twoich ust wydobywała sie krew... To wszystko to Twoja własna krew. Pomijając oczywiście tą zaschniętą na mnie. Zaraz z Nuti pomożemy Ci wstać i jak tylko wyjdziesz na dwór, lecimy do mnie. I to bez dyskusji! - Ton albinoski wyraźnie wskazywał na to, że jakikolwiek sprzeciw spotka sie z decyzją zdenerwowanego skrytobójcy i nie mogło być wątpliwości, kto wygra w tym starciu. - Jeszcze tylko zamierzam zakupić od naszego wspaniałego Druida nieco ziół, jeśli ma możliwość sprzedania mi ich odrobinę.
Ekena patrzyła teraz nieco łagodniej, ciągle klęcząc przy siedzącym teraz Smokowcu.
- Miałeś koszmar, prawda? Jakiś dziwny, bardzo wyrazisty sen... Nie mam tylko pojęcia, dlaczego zacząłeś przez to pluć krwią! Nie zostałeś chyba ranny w walce, a przy Legowisku nie rośnie nic trującego, co mogłoby wywołać takie skutki, jestem tego pewna!

- Na dzień dzisiejszy... może nieco przypraw... Wiesz... klasyczny tymianek, rozmaryn... Przydałoby mi sie nieco mięty i melisy. Przy takim stadku uspokajająca woń melisy jest niezbędna. Chociaż nie umiem się na nie gniewać... W każdym razie chwilowo szukam tylko podstawowych roślin... Z czasem może zakupię nieco rzadsze okazy, ale to już pewnie hurtem w Savantram. Mam tam zaufaną zielarkę. - Która jest zbyt przerażona opcją poderżnięcia gardła, aby próbować sprzedać mi towar marnej jakości, Ekena dodała w myślach, po czym spojrzała na Angiraha.
- No! Wstajemy, wstajemy! Nuti, pomóż mu! I jak za chwilę dołączę do was na dworze wszyscy mają być gotowi do lotu. Znowu nas poniesiesz, prawda, Nuti? - Albinoska obróciła się jeszcze do Anioła, kątem oka obserwując jak jej córka niechętnie kroczy obok Smokowca, pilnując, by ten się nie przewrócił i prowadząc go an dwór. - Dziękuję Ci bardzo... Nie wiem, co bym zrobiła gdyby nie wasza pomoc... I dziękuję za herbatę... Za dwa dni rozliczę się ze wszystkim, obiecuję!
Ekena wspięła się na palce i pocałowała Gerarda w policzek, po czym obróciła się gwałtownie i lekkim krokiem wybiegła na dwór.
- No, Nuti! Na dół! A Ty, staruszku, na górę! - Polimorfka zmusiła córkę aby ta zgięła łapy, kładąc sie na brzuchu i pomogła Angirahowi usadowić się między skrzydłami półgryfa, sama zaś siadła tym razem za Smokowcem, uznając to za bezpieczniejsze dla niego rozwiązanie. Jak zwykle wydała komendę kilkoma krótkimi gwizdnięciami na palcach, na którą całe stadko zareagowało wzbijając się do lotu. Znowu, ze względu na złamane kończyny dwóch półgryfów, musieli zrezygnować z rozbiegu, odbijając sie zamiast tego potężnymi łapami. Bestie szybko zniknęły na horyzoncie, znając dokładnie drogę do domu.

Anioł otrząsnął się. Nikt nigdy go nie pocałował, nawet tak delikatnie. Uczucie, jak każde pierwsze, dziwne, ale przyjemne. Szybko posprzątał po wejściu gości, a zwłaszcza po tym pierzastym. Poustawiał przesunięte meble, zamiótł ziemie nadeptaną przez gości i zmył ślady krwi. Ubranie po chwili prania powiesił na zewnątrz, sam zaś ubrał inna szatę. Uprzątnął do końca dom, po czym wyszedł na zewnątrz. Ubranie już wyschło przez ten czas. To dzięki wiatrowi. Ubrał z powrotem swoje ubranie, po czym wyleciał z domu.

- Czego tutaj szukasz, elfie? - zapytał czyiś ciężki głos za plecami Mathewsa. Anioł dopiero co wrócił z wyprawy do lasu. Spojrzał z góry na zdziwionego elfa.
- Wejdź, proszę. Wyjaśnisz po co przybyłeś. Przy kubku gorącej herbaty. - dodał, spoglądając na zachmurzone niebo. Otworzył drzwi, po czym wpuścił gościa do środka. Chciał teraz chwilę pomyśleć na "swoim odludziu" ale chyba odrobina towarzystwa dobrze zrobi druidowi. Oboje weszli do salonu, po czym usiedli. Jeden na kanapie, drugi na fotelu.
- A może winka? Mam jedną butelkę. - powiedział, wskazując na butelkę od Mistrza.

- Zmień temat. Jeżeli nie chcesz otrzymać niemiłej odpowiedzi, chłopcze. - powiedział druid, spoglądając z góry na młodego chłopaka. Silv miała 200, Gerard 75 a Mathews 21, więc w oczach pierwszej dwójki był dzieciakiem. Druid nalał do dwóch kielichów wina z butelki. Jeden dostał elf, drugi wziął druid. Wypił łyczek.
- Nie ma to jak dobre wino. Za Zakon. - mruknął, wypijając kolejny łyk.

- Byłem na wyprawie po zioła. - odparł wymijająco, gdy przełknął łyk wina.
- Mathews, co Cię sprowadziło na Zakon? Nie lepiej by ci było we własnym domu? Spokojnym, bezpiecznym domu. - zapytał druid. Po kiego grzyba tutaj przybył? Kłębiło się pytanie w głowie druida. Myśli te zostały trochę przyćmione przez pyszne wino.

Druid uniósł brew do góry.
- Taki powód? A mi się wydawało, że Zakon to organizacja walcząca z Chaosem, a nie szkoła łucznictwa. - powiedział rozbawiony anioł.
- Skoro chcesz zostać łucznikiem, to czy masz łuk? I strzały? Czy przybyłeś na nauki z niczym? - zapytał rozbawiony anioł.

- Wszystko bardzo pięknie, ale czy to nie jest raczej do zabawy? - zapytał druid. Najwidoczniej uważał chłopaka za młodzika z marzeniami. Przyjrzał się wymyślnym strzałom, pięknemu sztyletowi i niepotrzebnie pofutrowanemu łukowi.
- Wygląda bardziej na pokaz, niż do walki. - powiedział anioł, wskazując łuk.
- Jeżeli chcesz walczyć w ramię w ramie z Zakonnikami przeciwko hordom Chaosu, to spraw sobie porządną broń. Sztyletem dużo nie zdziałasz, a strzały co najwyżej wbiją się w cielsko mutanta. - powiedział anioł. Wskazał na oparty o ścianę miecz półtoraręczny.
- Widzisz to ostrze? Nie jest piękne, ale jest śmiercionośne. - powiedział śmiertelnie poważnie.