Zakon Światła Ostoja Fantazji

Czym byłby wojownik bez broni? Jak wyglądałyby wielkie wojny z przeszłości, gdyby to jedynie siła człowieka a nie jego zdolności do wytwarzania oręża decydowały? Nie wiem tego i nie bardzo mnie to obchodzi. Ta księga została stworzona, aby dać ci tą przewagę. Abyś rozpoznał czym może ci zagrozić nieprzyjaciel i jakie zabójcze narzędzie trzymasz w dłoni. Dowiesz się też jak magia wspomaga różdżki, magiczne berła, oraz ostrza, które bliskie są potęga artefaktom. Zainteresowany?


Miecze
Biała broń sieczna, zwykle z zaostrzonym brzeszczotem, charakteryzująca się prostą głowiną i otwartą rękojeścią. Zwykle obusieczna. W zależności od rodzaju, długości klingi i rękojeści rozróżnia się :
- jednoręczne (długie) - o jednoręcznej rękojeści i klindze o długości około 45 cali.
- dwuręczne (wielkie) - o oburęcznej rękojeści i klindze o długości nawet - choć bardzo rzadko - 80 cali.
- półtora ręczne (bękarty) - skrzyżowanie miecza jedno i dwuręcznego o klindze nieco tylko dłuższej od miecza długiego. Ma długa rękojeść i jest dostatecznie lekki aby wlczyć nim zarówno jedną ręką jak i dwoma.


Katana

Oręż, który posiada swoje pradawne korzenie. Ma zakrzywioną, jednosieczną głowinę i rozchodzący się na boki sztych. Obciąża to ostrze i powoduje, że ten kto nią włada, zadaje większe i skuteczniejsze obrażenia. Katana zazwyczaj nie posiada okładziny. Najczęściej jest długa na trzy stopy. Używają jej najczęściej ludzie ze wschodnich krain, rzadziej elfy. Jest to broń wyjątkowo cenna i trudna w produkcji, z której ludy ją produkujące czynią niemal rytuał trwający zwykle latami, podczas których nakłada się kolejne warstwy metalu co czyni katany wyjątkowo twardymi ostrzami.

Rapier

Jest bronią sieczną o długiej, prostej i obusiecznej klindze. Ostrze nie jest przeznaczone do cięć. Jest stworzone do wykonywania wszelakiego rodzaju pchnięć i walk szermierskich. Bardzo często ma zamkniętą rękojeść, która chroni dłoń i zapobiega wypadnięciu oręża z ręki. Wbrew pozorom jest ciężka i powolna. Mogą się nią posługiwać wojownicy o dobrej budowie fizycznej i szybkim, precyzyjnym oku. Stosowana najczęściej przez elfy, żywe wampiry oraz kawalerzystów już po szarży.

Mizerykordia

Cios tą bronią koił cierpienia. Prościej mówiąc, służył do dobijania przeciwników. W początkach stosowana była jako element ozdobny wystawnej zbroi. Z czasem zaczęto jej normalnie używać w walce. Klinga była cienka co dawało możliwość wbijania jej między poszczególne części pancerza. Jeszcze zdarza się, aby bogaty szlachcic wszedł w posiadanie tej niezwykłej broni. Używana przez bogatsze warstwy społeczne..

Sejmitar (Scimitar)

Miecz o jednosiecznej zakrzywionej głowni. Charakteryzuje się otwartą rękojeścią i swoją zaskakującą lekkością. Są Topione z jednego kawałka stali bądź żelaza. Sprawia to, że są bardzo wytrzymałe i doskonale nadają się do walki. Najczęściej używa się dwóch naraz. Rzadko stosuje się do walki z nimi tarczę. Jest zbyt ciężka, co mogłoby wywołać odciążenie jednej strony i zachwianie równowagi. Używana najczęściej przez ludzi z pustynnych krajów na południe od Raany i elfy leśne.

Pióro ze skrzydła Archanioła Śmierci

Legenda głosi, że na wioskę ludzi zszedł archanioł. W jego oczach było widać rządzę krwi i szaleństwo. Zaczął wszystko niszczyć i plądrować królestwa. Nikt nie mógł go pokonać. Całe armie stawały z nim do walki, ale wszyscy ginęli. Z pomocą przybyły boskie moce Aarona. Zaledwie gestem ręki zdołał pokonać Archanioła. Zostało po nim tylko pióro. Przekształciło się w miecz o niewyobrażalnej mocy. Tylko najsilniejszy będzie w stanie nim władać i tylko
najmądrzejszy z niego dobrze korzystać. Nie wiadomo gdzie znajduje się ten jedyny egzemplarz ale na pewno ten kto go posiądzie zyska niebywałą chwałę i potęgę.

Ostrze Notap

Ostrze to zostało wykonane przez Hertasich w około 600 r.p.n.e. w krypcie. Przeniesiono je do Cichej Karczmy ponieważ poszukiwacze przygód mogliby znaleźć bezcenny artefakt. Nasycony mocą archaniołów błyszczy się na zielono. Ten kto posiądzie ten przedmiot będzie miał niebywałą siłę. Niewiadomo czemu to ostrze zwiększa tkankę mięśniową.
(Zaczerpnięte z Księgi Artefaktów)

Krótki Miecz

Pospolite ostrze używane przez wielu gladiatorów o łotrzyków o długości około trzech stóp, powstałe prawdopodobnie z przedłużenia sztyletu. Krawędzie są często poszarpane, aby przy zadawaniu ciosu, dodatkowo zdzierać naskórek. Głowina jest lekka i czasem lisciowto zaokrąglona, co powoduje, ze walka jest mniej męcząca a rany dotkliwsze. Zwylke używany z tarczą. Wykuwany ze stali, jednak bogatsi mogą sobie pozwolić na żelazne ostrze. Łatwiej się je poleruje i staje się wytrzymalsze. Jego tępy sztych nie pozwala na wykonywanie pchnięć. Głowina jest przystosowana do precyzyjnych cięć. Może też służyć jako narzędzie treningowe.

Miecz Szeroki

Kuzyn miecza krótkiego o podobnej długości lecz dużo szerszej, cięższej klindze dochodzącej nawet do 8 celi szerokości. Ma masywny sztych aby "kosząc" głowy, jeździec nie upuścił go na wskutek uderzenia. Brzeszczot praktycznie nie istnieje i jest śmiesznie tępy. Wykorzystywany przez kawalerzystów, bardzo rzadko przez krasnoludów.

Szpada

Broń o zamkniętej i jednoręcznej rękojeści. Używana raczej do szermierki turniejowej. Głowina jest miękka i giętka. Co dziwne jest wykonana ze specjalnego stopu metalu, który się nie łamie, choć jest bardzo rozciągliwy. Najczęściej bogato zdobiona wisi na ścianie jako ozdoba, lub symbol bogactwa i pychy. Nie posiada okładziny, gdyż była by ona zbyt ciężka. Szpady są dobrze wyważone i każdy dobry szermierz mógłby się nią poszczycić.





Topory

To najstarsza broń obuchowo-sieczna. Rozwinięcie pomysłu kija z obciążonym końcem. Broń bardzo skuteczna ale zarazem uniemożliwiająca sprawne i szybkie poruszanie się ponieważ była ciężka i gdy wbiła się w ziemię trzeba wiele siły aby ją wyciągnąć. Topory zazwyczaj posiadają jedno ostrze lecz zdarzają się takie, które mają i drugie. Takie nazywa się obusiecznymi. Broń najczęściej używana przez krasnoludy, które doprowadziły j do wielofunkcyjnego skrzyżowania topora, szpadla i kilofa.

Halabarda

Dwuręczna broń, która w swym pierwotnym zastosowaniu miała służyć do zrzucania kawalerzystów z koni. Jej długi drzewc dawał przewagę nad pikinierami i miecznikami. Jej stosunkowo niski koszt przyczynił się do rozpowszechnienia jej w świecie. Ostrza rozchodzą się na trzy części. Dwie odstają z obu stron niczym obusieczny topór i jedno w górę- hak. Pozwala on na wbijanie ostrza w ciało. Gdyż jest długi, spotkanie z nim oznaczało nagłą śmierć.

Berdysz

Broń o długim drzewcu zakończonym zakrzywionym, jednosiecznym ostrzem. Ta broń jest w stanie zmiażdżyć zbroję i nie tylko. Łamie i gruchota kości. Nie jest ona zbyt powszechna, gdyż jest nieporęczna i ciężka. Zdarza się jeszcze, aby jakiś smokobójca, kolos, olbrzym lub krasnolud z nią polował.

Topór obusieczny (jednoręczny)

Ten rodzaj topora posiada dwa ostrza, umieszczone z obu stron drzewca. Wykonany ze stosunkowo lekkiego metalu, jakowo jest jednoręczny. Są dopasowywane do ręki właściciela, często robione na zamówienie, aby lepiej i łatwiej się nimi walczyło. Do tego rodzaju broni rzadko używa się tarczy, ewentualnie małej i zaokrąglonej. Najlepsze są robione przez krasnoludzkich kowali, bogato zdobione runami i rzeźbami. Ich rzemiosło nie ma sobie równych.

Topór obusieczny (dwuręczny)

Dwuręczna broń z dwoma ostrzami. Jest o wiele większy i cięższy, niż swój jednoręczny odpowiednik. Nawet sposób trzymania tegoż oręża został dokładnie opracowany. Słabsza ręka musi chwycić dolną krawędź drzewca, po czym trzeba odmierzyć jeden łokieć i przyłożyć drugą rękę. Perfekcyjne wykonanie powoduje, że ostrza nigdy się nie tępią i wizyta u kowala jest zbędna.

Siekiera

Narzędzie pracy każdego drwala. Jako broń rzadko się jej używa. Jest bardzo ciężka, poza tym oburęczna i wolna. Nadaje się do cięcia drewna a nie do walki z potworami.



Bronie obuchowe

To najstarszy rodzaj broni. Dawniej były to po prostu kawałki drewna lub konary którymi ubrani w skóry dzikich drapieżników troglodyci polowali na obiad.
Maczuga

Najczęściej powstaje z drążonego i wybijanego kawałka litej skały. Druga forma to drewniana bela, w którą są powbijane kolce cierniowe lub ćwieki. Bardzo ciężki oręż, który choć powolny, wywołuje zabójcze obrażenia. Używają ich plemiona barbarzyńskie o bardzo niskim stopniu rozwoju. Szał bojowy z maczugą w rękach kończy się śmiercią wielu śmiałków i rycerzy. Nawet pełna, płytowa zbroja nie jest w stanie przeciwstawić się miażdżącej sile tej broni.

Młot

Broń obuchowo- miażdżąca wykorzystywana przez krasnoludy. Można rozróżnić te najprymitywniejsze, jednoręczne i dwuręczne z metalowymi wykończeniami. Nie należy do najlżejszych broni. Jego obciążony trzon miażdżył wszystko co napotkał na swojej drodze. Jest to rozwinięcie pomysłu zwykłego narzędzia do wbijania pali, albo gwoździ. Często, aby podkreślić status wojownika, oddaje się go do obróbki. Między innymi trzon utwardza się metalem i zwiększa dębowy uchwyt.



Bronie miotające

Jest ot typ broni, w którym nie chodzi o siłę mięśni, lecz o celność i dokładność. Do strzelania używa się amunicji (kamienie, strzały, bełty). Wystrzelona z ogromną prędkością potrafi przebić ciało na wylot. Rozróżnia się przede wszystkim proce, łuki, kusze.

Łuk

Bardzo stara broń wykorzystywana przez prymitywne plemiona do polowania. Wykonuje się je z drewna jesionowego, albo dębowego. Składają się z ramienia i cięciwy. Cięciwa to cienka lina naciągnięta wzdłuż ramienia. To ona napręża strzałę i jest odpowiedzialna za siłę, z którą strzała zostanie wystrzelona. Ramię to drewniana część łuku, która jest „rusztowaniem” łuku. To na niej wszystko się opiera. Są łuki z wydrążonymi rowkami, zwiększającymi celność i dokładność. Używany jest przez większość ras. Jedna z najpopularniejszych broni miotających.

Kusza

Broń wykorzystująca siłę sprężystości. Do strzelania używa się bełtów, które naciąga się za pomocą lewarów, lub ręcznie. Zasadnicza różnica pomiędzy kuszą a łukiem polega na tym, że z kuszy wystrzela się dopiero po naciśnięciu spustu. Od czasu naciągnięcia bełtu do wystrzelenia może minąć długa ilość czasu. Została ona uznana za broń niegodną wojownika. Jednak jest wykorzystywana na wojnach i bitwach, ze względu na siłę z jaka leci amunicja. Częściej jest stosowana na polowaniach, lub turniejach.

Proca

Składa się z rzemienia i miseczki. Wykorzystuje energię odśrodkową. Amunicją są zazwyczaj ostre kamienie. Nie jest ona ani precyzyjna ani skuteczna. Dzieci lubią robić procę z patyków i gumki. Służy im jako zabawka. Krzywdy nie da się nią nikomu wyrządzić.






Machiny oblężnicze

Katapulta

Machina miotająca wielkie kamienne głazy. Stosowana podczas zamkowych oblężeń do niszczenia murów. Wykonana jest z twardego i wytrzymałego drewna. Aby ułatwić jej przesunięcie została umieszczona na kołach.

Trebusz

Bardzo celna machina wykorzystująca zasadę dźwigni. Zasięg miotanych kamieni to kilkaset metrów. Wykorzystywana podczas oblężeń zamkowych. Jej produkcja nie jest tania, ale opłacalna. Z taką maszyną można się pokusić o wiele podbojów.

Balista

Wystrzeliwuje pociski po torze płaskim. Również używana do zamieniania murów i fortyfikacji obronnych w drobny pył. Amunicja to wielkie drewniane pociski przypominające ogromne strzały.






Oręż magiczny

Laska Smargona

Długa, drewniana laska zakończona zdobnymi kamieniami. Miedzy innymi rubinami i szmaragdami. Jej nazwa pochodzi od Czarnego Gryfa- Smargona. Nawiedzał królestwa i przestrzegał władców. Nie miał litości. Zmuszał ludzi, aby prawili mu pokłony, aby sławili jego imię. Jego sława miała nigdy nie przeminąć. Ta laska należała do niego. Jednak pewien głupi złodziejaszek ośmielił się wykraść bezcenną broń. Gdy Czarny Gryf spał, złodziej zaczął grac niebiańska melodię na lutni. Odurzony Smargon stracił czujność i swój skarb. Błąka się jeszcze po świecie i szuka jej.  Tkwi w niej część jego niesamowitej mocy. Wydaje się nic nie ważyć, ale drzemie w niej nieskończona siła. Wykorzystuje energię runy południa- Sopel. Aby zawładnąć nad tą laską, trzeba umieć się skupić i skoncentrować. Im większa potęga umysłu, tym bardziej udaje się zapanować nad laską. Wyczucie choćby najdrobniejszego skupienia mocy może zaowocować chwilowym przypływem many. Może również służyć jako włócznia. Na dolnej krawędzi umieszczona jest metalowa i ostra nasadka. Rzucona z odpowiednią siłą i wspomagana przez magię, stanowi zabójcze narzędzie. Ułatwia rzucanie zaklęć z zakresu niebieskiej magii.

Laska tytanów

Krótki niepozornie wyglądający kij z jakby mogło się wydawać kamieniem na czubku. Ten kamień jednak to oko cyklopa. Zostało ono wykradzione podczas walki tytanów z bogami. Oko otwiera się tylko przy ataku. Emanuje czerwonym strumieniem światła, które przepala najtwardszą stal. Ten kto nią włada, jest w stanie przyzwać duchy prawdziwych cyklopów, aby te pomogły mu w walce. Istnieje kilka egzemplarzy tej wspaniałej broni. Są one jednak strzeżone w twierdzach, albo przechowywane w jaskiniach, w których stwory nie zdają sobie sprawy jak niebezpieczna może być laska. W niedobrych rękach może uśmiercić nie tylko grupę przeciwników. Także właściciela…




Inne

Łańcuch dystansowy

Krótki łańcuch, którego ogniwa są dobrze ze sobą scalone a przy tym bardzo lekkie. W sprawnych rękach jest niebezpieczną bronią, ale bardziej rozpowszechniony jest do łapania zwierzyny na polowaniach, aby spętać nogi ofierze, gdy ta ucieka. Występują również takie, które mają ostre haki, wbijające się podczas zacisku. Powoduje to głęboko krwawiącą ranę. Bardzo tani w produkcji, a co za tym idzie, niezbyt trwały. Oczywiście wszystko zależy od metalu, ale ten problem pozostawiony został kowalom, którzy zostali zmuszeni jakos się z nim uporać.

Stalówki

Stalówki to nakładki na pazury wykonywane z twardych metali takich jak żelazo i stal. Powszechnie stosowana przez kotołaki. Mają wykrzywione końce, aby skutecznie szarpać skórę podczas ataku. Są doskonale dopasowane, aby nie ześlizgiwały się w trakcie wykonywania ciosu, albo jakiegokolwiek innego środka brutalnej perswazji.

(Powstałe przy współpracy Aravial'a Nalambar'a)

Praca została uznana, ale wszystkie unikalne i magiczne oręża należy przenieść do wątku o artefaktach. Wykasuj je z tego i postuj jeszcze raz w osobnej pracy. - Zefir

Ostatnio edytowany przez Etherius (2008-02-24 14:01:04)