Zakon Światła Ostoja Fantazji

Odwróciła się, zamiatając płaszczem i suknią posadzkę. W powietrze wzbił się obłok kurzu i fragmentów podartych dokumentów. Nowo przybyły zdążył jeszcze zauważyć furię wymalowaną, na jej twarzy. Jednak ta po chwili ustąpiła zaskoczeniu.
-Daray? Co Ty tu robisz?- była wręcz w szoku, widząc dawnego kochanka, stojącego w jej drzwiach. Przy czym wyglądał dosyć dziwnie. Jakby zdziczał.
Machnęła ręką, a drzwi zamknęły się za nim z cichym stuknięciem.
-Nie rozumiem. Po co przyszedłeś?- zmarszczyła brwi kompletnie zdezorientowana.

-Przestań się wydurniać, zachowujesz się jakbyś doznał...- nagle jej oczy rozbłysły zrozumieniem.- amnezji...
Stała tak chwilę, osłupiała własnym domysłem.
-I naprawdę nie pamiętasz jak się nazywam? Nie, to akurat mógłbyś zapomnieć, znając Ciebie. Ale tego co wyrabialiśmy w zaspie śniegu i na poddaszu mojego domu? No nie sądzę.- uśmiechnęła się lekko do wspomnień.- No, a już na pewno nie to, że ja... a w sumie, tego to nie powinieneś pamiętać.
Przyjrzała mu się marszcząc brwi i bez słowa odebrała od niego świstek papieru. Poznała własne pismo. Rzuciła na niego okiem, po czym zamyśliła się chwilę.
-Ah, więc to Ciebie do mnie przysłano...- uśmiechnęła się pod nosem.- Cóż, chyba nie mogłam sobie wymarzyć lepszego kandydata na to stanowisko. Naprawdę niczego nie pamiętasz?
Wiele rzeczy już w życiu widziała, ale to przechodziło jej duchowe pojęcie.

Uśmiechnęła się tylko.
Zdała sobie sprawę, że najprawdopodobniej przesadziła. On naprawdę musiał paść ofiarą tego letargu i doznać amnezji. Przez chwilę zdała sobie sprawę, że przecież ona też mogła się obudzić z pustym umysłem. To nie byłoby bezpieczne, dla nikogo...
-Dobrze więc, panie Shiro.- powiedziała w końcu.- Proszę przestać się do mnie zwracać per "Panienko". Już dawno panienką nie jestem (masz w tym swój udział... dodała w myślach). Mów mi po imieniu, jestem Skimrra.
Znów uśmiechnęła się. Była ciekawa, czy i w którym momencie coś sobie przypomni.
-Siadaj. I słuchaj uważnie.- wskazała stojące pod ścianą krzesło i nie czekając na jego reakcję zaczęła przechadzać się po pomieszczeniu mówiąc.- Jak sam stwierdziłeś... Moja rola się nieco zmieniła. Mam co do niej mieszane uczucia, ale jeden jedyny aspekt zamierzam wykorzystać. Zrobię tu porządek. Jednak... nie wypada mi tego robić własnoręcznie, jeżeli rozumiesz co mam na myśli.
Błysnęła do niego figlarnymi iskierkami w zielonych oczach.
-Do tego potrzebny mi jest ktoś w podstawowym zakresie wykształcony i obyty z walką. Posiadasz te zalety. Dostaniesz... fundusze zbrojeniowe. I będziesz dla mnie pracował. W największej tajemnicy, a Twoja zdrada kosztować Cię będzie życie. Godzisz się na taki układ?

-Doskonale, doskonale...- uśmiechnęła się.- Za każdym razem wezwę Cię do siebie. Nie kłopocz się, znajdę sposób. Wtedy sobie porozmawiamy w dogodnym miejscu. Tak to rozwiążemy. O wypłatę też się nie martw. Masz słowo Skimrry, że ją dostaniesz. A ono jednak trochę znaczy, wierz mi.
Przystanęła patrząc na niego.
-Przede wszystkim, od dziś przyjmiesz do wiadomości, że nazywasz się Darayawus Shiro. Nie próbuj kłamać w żywe oczy, jestem psionką, mogę to sprawdzić.- dodała po chwili.- A więc to było moje pierwsze wymaganie. Kolejne... (zmierzyła go spojrzeniem) ogarnij się trochę. Zbytnio odstajesz, musisz się wtopić w otoczenie... Z resztą, nie wiem po co Ci to tłumaczę, zapewne sam bardzo dobrze to wiesz. Choć nie masz pojęcia skąd.
Uśmiechnęła się bardziej do siebie niż do niego.
-Ah i oczywiście dostaniesz uposażenie. Idź do kowala i zaopatrz się. Na rachunek Mistrza.- dodała na koniec zastanawiając się, czy Mangel (który z pewnością już znał jej plany), wypomni jej ten... drobny wydatek.
-Lepiej by chyba było, żebyś się nie zatrzymywał na dłużej w jednym miejscu. Co do naszych spotkań, zapewne głównie tutaj będą się odbywać. Czasem być może w Wieży, albo gdzieś indziej. Dostaniesz dokładne instrukcje. Jakieś pytanie?
Uniosła na niego zielone spojrzenie. Bardzo zadowolone spojrzenie.