Zakon Światła Ostoja Fantazji

Odwrócona, zajęta, sznurowaniem troczków kaftanika, nie zauważyła, żeby Lejsu się obudził. Tym więcej zaskoczyły ją jego słowa i nim zdążyła cokolwiek wyrzec, Lejsu trzymał ją już na pół w objęciach.
Uśmiechnęła się niepewnie dość, mrugnąwszy dwa razy.
- Dzień dobry - przychyliła się, by cmoknąć Tresera lekko w policzek na powitanie. - Ja...ja właśnie zapomniałam! Miałam odwołać opiekunkę przed zmierzchem, a ona tam pewnie została z małą. Taka jestem nierozważna, och - ruchy jej nerwowe były, lecz słowa jak najbardziej prawdziwe, także i pośpiech uzasadniony.
Faktycznie niemowlę zostawiła, zupełnie nieodpowiedzialnie.
- Muszę wracać, do dziecka. Jak mogłam ją zostawić... - omiotła pokój spojrzeniem, sprawdzając czy czego nie zostawiła.

Odwróciła się od niego, niby naturalnie, sprawdzając wnętrze chatki. W rzeczywistości, aż przygryzła wargę.
- Tak...znaczy, możesz ze mną iść. Nie widzę przeszkód - wyjaśniła pospiesznie.
Bo w sumie takie przeszkody nie istniały. Nie obawiała się powrotu Adramelecha. ON tu już nigdy nie wróci. Chyba, że ona opuści te ziemie. Swoją drogą, mogłaby to zrobić. Środowisko zakonne nie było już dla niej zdrowe i dobre jak kiedyś. Za dużo intryg i kłamstw. Zbyt dużo grzechu i Zła.
- Jestem konno - dodała, chcąc uświadomić Tresera, że będzie poruszać się szybciej i ponadto będzie jej spieszno.
Ach Nikoletto, dławi Cię tlen - pomyślała, wychodząc z chaty na śnieg i wiatr. Jej klacz stała przed domem, więc dosiadła ją zanim Łowca zdołałby jeszcze okazać jej jakąś czułość.
- To ruszasz? - zapytała, oczekując rychłej odpowiedzi.

Widząc jednak ociąganie tresera spięła konia i ruszyła w stronę wieży.
Zabrała stamtąd małą i obejrzawszy się raz ostatni na Gwiezdną Wieżę ruszyła w świat.
Opuszczając ziemie Zakonu na zawsze.

Lejsu powoli dochodził do siebie. Leżał na swoim łóżku z twarzą w poduszce. Nie czuł się dobrze, mało pamiętał i był piekielnie zmarznięty. Był pewny, że musiał dzień wcześniej uchlać się do nieprzytomności. Jednak szybko zmienił zdanie gdy powoli zwlókł się z łóżka i po przetarciu oczu ogarnął wzrokiem wnętrze swojej chatki. Powybijane szyby, połamane meble, kupki śniegu i drzwi wiszące na jednym zawiasie. Na zewnątrz panował mróz, a Lejsu zdał sobie sprawę, że górną część ciała ma nagą. Gdzieś w kącie odnalazł swój płaszcz i okrył się nim.
-Co tu się stało do jasnej cholery - mruknął pod nosem.
Nie zamierzał stać bezczynnie i przyglądać się bałaganowi. Coś było tu nie tak i nie mógł tego tak zostawić - nie był typem, który może siedzieć i bezczynnie patrzeć na to co się dzieje.
czym prędzej wyszedł przed swoją chatkę. Miał nadzieję, że znajdzie tam jakieś ślady lub kogoś kto mu wszytko wytłumaczy.

-A na kiego czorta mnie ta flaszka - powiedział do siebie z wyrzutem. - Najmniej potrzebna mi rzecz w tej chwili.
Choć Lejsu za kołnierz nie wylewał, to jego znalezisko nie cieszyło go w tej chwili. Po co mu była butelka wódki jeśli na głowie miał większe poblemy. Chciał się dowiedzieć o co chodziło w tym wszystkim chodzi. Musiał dojść do tego kto lub co go okradło lub jak to się wszytko stało, bo na zwykła kradzież to mu nie wyglądało.
Odrzucił butelkę na łóżko - zawsze kiedyś się przyda - i nie mając pomysłu co zrobić bezczynnie usiadł na progu swojej chatki.

Dopiero teraz zdał sobie sprawę z tego jak bardzo jest wściekły, niemal się gotował. Nie miał nic i nie wiedział co się stało - jak mógł do tego doprowadzić. Lejsu -  zawsze czujny dał się tak ograbić. Przecież to zawsze on zachodził ludzi bez najmniejszego hałasu, bez ukazywania się, bez najmniejszego hałasu.
Takie myśli doprowadziły go do jedynego logicznego wniosku - magia. Tylko jakieś magiczne sztuczki mogły być za to odpowiedzialne.
Postanowił działać. Na początek uznał, że najlepsze będzie doprowadzenie swojej chatki do stanu używalności. Ciągle wściekły wszedł do środka by doprowadzić wszytko do, jako takiego, porządku.
Poważniejszymi rzeczami w związku z tym co się stało zajmie się później.

-Teraz to chociaż jakoś wygląda - powiedział otrzepując ręce.
Już chciał wychodzić na zewnątrz by sprawdzić sytuację w innych częściach Zakonu gdy usłyszał ten pisk. Pierwszą myślą było, że coś się zalęgło za sosrąbem, ale po tym co się stało nie wydało mu się to zbyt prawdopodobne. Przez chwile zastanawiał się nawet czy nie zostawić tego na pastwę losu i nie wyjść. Jednka czym prędzej odrzucił tę myśl i uznał jednka, że lepiej będzie jak zajrzy sa sosrąb.
Gotowy na wszystko jakoś zajrzał za sosrąb.

Ostatnio edytowany przez Lejsu (2010-03-05 13:06:31)

-Balzak, 5012 rok II Ery, przybrałem imię Szymonix - wyszeptał pod nosem. - Szymonix, Szymonix. Coś mi to imię mówi. - Zastanowił się mocniej. - Czy to nie on był jednym z założycieli Zakonu - mruczał sam do siebie pod nosem.
Taki właśnie napis w jego domku. Było to dla niego intrygujące. Skąd i dlaczego ktoś wyrył go w jego chacie. Napis ten zainteresował go w takim stopniu, że zupełnie zapomniał o tym, że został obrabowany i pozbaiony przytomności.
W sumie ten napis nieiwle mu dawał informacji. Zaczął badać sosrąb. Miał nadzieję, że odnajdzie tam, może, więcej tego typu wyrytych informacji.

Ostatnio edytowany przez Lejsu (2010-03-05 18:55:05)

-Ty mały skubańcu - wykrzykiwał co chwilę gdy nietoperz hulał po wnętrzu chatki.
Najśmieszniejszy było to, że harce nietoperza wcale nie przeszkadzały Treserowi - nawet to, że załatwił mu się na stół. Towarzystwo dzikiego stworzenia, w tej chwili, odpowiadało mu bardziej niż towarzystwo jakiejkolwiek osoby myślącej.
-A może by tak spróbować go oswoić - przemknęło mu przez myśl.
Uznał to za dobry pomysł. Powoli zaczął podchodzić do nietoperza, który właśnie odleciałw drugi kąt izby. Delikatnie wyciągnął w jego stronę rękę.
-Nie bój się, nie zrobię ci krzywdy.
Napisem z sosrąbu będzie musiał porozmawiać pózniej z Mangelem, jak uda mu się go znaleźć, ale najpierw chciał zająć się sprawą swojego latającego gościa.