Zakon Światła Ostoja Fantazji

-Cóż... - podparł brodę dłonią - Niech pomyślę. - podrapał się drugą ręka po czuprynie - Dla karsnoluda ... dobre do polowań ... pilnującu domu pod nieobenośc pana. Myślę, że ryś byłby w sam raz. Z pozostawieniem go samotnego nie byłoby problemu. Z polowaniami tym bardziej. Mógłby dla Ciebie złapać sarny, młode jelenie, warchlaki, jakiegoś ptaka. Tak, ryś jest według mnie najodpowiedniejszy. Co myślisz? - popatrzał pytająco na Samuela.

Jeszcze omiótł wzrokiem dom krasnoluda, a także jego samego szukającego czegoś w panującym wewnątrz bałaganie.
-Nie widziałeś nigdy rysia !?! - zdziwił się łowca - Więc opiszę Ci po krótce tego zwierza. Jest to ssak lądowy z rodziny kotowatych. Posiada krępe ciało osadzone na długich silnych łapach zakończonych wysuwalnymi pazurami. Bardzo sprawnie wspina się po drzewach i także sprawnie skacze. Co się tyczy jeszcze do polowań to atakuje z zaskoczenia z małych odległości co spowodowane jest tym, że nie jest dobrym biegaczem i szybko się męczy w szybkim biegu. Jednak myśliwym jest doskonałym Podczas polowania potrafi przebyć od siedmiu do nawet dwudziestu kilometrów. I to by było tyle, po krótce.

Ostatnio edytowany przez Lejsu (2009-07-25 17:30:24)

-Tak możesz mi nalać.
Lejsa trochę zdziwiła taka totalna nieznajomość fauny przez Samuela. W innych przypadkach może by się nie dziwił gdyby na przykład proponował mu jakieś mniej znane zwierzę. Ale ryś? Przecież rysie są pospolitymi i znanymi zwierzętami.
-Co do wymarów to długoś razem z ogonem do 170 centymetrów, wysokośc do 75 centymetrów, a masa ciało mniej więcej do 40 kilogramów.

Po słowach Samuela łowca zdał sobie sprawę z błęduw swoim toku rozumowania.
-Tak, tak. Masz rację. Nie myślałem o tobie jako o krasnoludzie. Mój błąd. Teraz zdaję sobie sprawę, że nic w tym dziwnego, że nie kojarzysz fauny świata zewnętrznego, jeżeli mogę go tak nazwać. - Lejsu również skosztował wina - Hah! - wykrzyknął - Zakonne, od Mangela! Zawsze poznam ten smak.

-Nie! To nie tak jak myślisz. Ja bez najmniejszych problemów wyróżniam krasnoludów od innych ras. Tylko po prostu mówiąc to zapomniałem, że mam do czynienia z jednym z nich. Całe lata nie spotkałem żądnego krasnoluda i cały ten czas obcowałem praktycznie z tylko ludźmi i elfami. I szczerze mówiąć to cieszę się na spotkanie jednym z krasnoludów po tylu latach.
Lejsu jednym haustem opróżnił swoją porcję wina.
-Mam nadzieję, że Cię nie uraziłem. - dodał po chwili

-Nie dzięki - odpowiedział na propozycję dolania wina
Lejsu szczerze ucieszył się na myśl kolejnego zlecenia łowieckiego. Tym bardziej, że w końcu nie chodziło o jastrzębia lub sokoła bo do tej pory było to jego drugie zlecenie na nie ptaka. Pierwszym była czarna pantera dla Madette.
-Moja siedziba znajduje się kawałek od targu na południe. Nie powinienieś mieć problemu z rozpoznaniem tego miejsca. Jak zobaczysz małą chatkę, dwie stodoły to znak, że jesteś na miejscu. - wstał - No to, żeby nie zwlekać to ja już ruszę na poszukiwania i mam nadzieję, że bęziesz już na mnie czekał w moim kompleksie jak wrócę z kotem. Bywaj.
Szybko wyszedł z domu i ruszył w kierunku lasu.

Dawny dom Gerarda, a obecnie Samuela, jak wszystkie inne, też został okradziony. Tu jednak stało się coś jeszcze... Wyglądało na to, że jakiś złodziejaszek zjadł tu sobie syty obiad i porządnie się wyspał.
Wszędzie walały się resztki jedzenia, łóżko było rozkopane i dość nieświeże, a Samuel przysięgał, że gdy wychodził tego ranka z domu, wszystko było posprzątane i w najlepszym porządku. Mimo dokładnego przeszukania nie udało się znaleźć ani tajemniczego brudasa, ani równie tajemniczych znaków, które ktoś rysował i wyrzeźbił w wielu innych miejscach na ziemiach Zakonu.