Zakon Światła Ostoja Fantazji

- Shiro, bądź łaskaw zadbać o to, by pan Ildefons odszedł z terenów domu. Jak już zniknie, wróć tutaj, dokończymy sprawdzanie reszty domu. Jakby potrzebował zachęty, daj mu jej. Stalowej. - poprosił Gaspar motykarza. Wziął papier do ręki, sprawdził go, po czym schował do szuflady. Przeklął w duchu, co to za anioł mu się pojawił w domu, po czym zaczął ponownie sprzątać. Jego myśli szybko uleciały do innych spraw.

Anioł nie stawiał oporu. Pozwolił się wyprowadzić sprawnie i szybko, tylko na odchodnym odwrócił się lekko i posłał… oczko i całusa Gasparowi.  Shiro nie był pewien, czy jego Mistrz nie odpowiedział, wolał nie sprawdzać.
- On jest cudny, co? – powiedział już na zewnątrz anioł, rozpościerając skrzydła do lotu – Pilnuj go proszę, wróce niebawem!
To powiedziawszy wystartował, kręcąc się w powietrzu jak bąk dla dzieci i śmiejąc wesoło. Widać było, że jest zakochany po same uszy i czubki skrzydeł.

Twarz Shiro wyglądała na lekko strapioną.
-Nie jestem pewien czy to dobry pomysł Mistrzu. Skoro ten dziwak zajmuje tak ważną pozycję w Zakonie, to znaczy że jest akceptowany przez Mangela. Zabicie go mogło by... Wywołać nieprzyjemne konsekwencje... Jednak istnieje inna możliwość.- Usta chłopaka wykrzywiły się w złośliwej imitacji śmiechu.
-Zakochane istoty są wstanie zrobić dla tej drugiej połówki dosłownie wszystko. Możesz to wykorzystać do zdobycia wielu informacji, których nie udzieli Ci nikt dobrowolnie. W końcu skoro ktoś taki pracuje w urzędzie, to musi mieć takie wtyki.. Cena nie jest zbyt wielka. Wystarczy że wyślesz mu czasem jakiś nieśmiały uśmiech, czy choćby przychylny wzrok...- Motykarz nigdy nie doświadczył nigdy czegoś takiego jak miłość, więc uważał że zabawa nią jest na porządku dziennym. A ten drugi anioł mógł się na prawdę przydać Gasparowi...

Shiro pokiwał głową... Gaspar był dobrą istotą, lecz szlachetne serce i honorowa postawa zaślepiały jego spojrzenie na ten świat.
-Na prawdę myślisz że wszyscy powiedzą Ci wszystko tylko dla tego że zajmujesz wysoką pozycję. To jest właśnie największy minus. Każdy będzie się pilnował i ważył przy Tobie każde słowo. Na przykład Mistrz Mangel. Skąd wiesz że nie wie, gdzie znajduje się poprzedni właściciel tego przybytku? Może nie mówi Ci tego, byś nie wyruszył na poszukiwania. Jest wiele możliwości, a drobni i skorumpowani urzędnicy zwykle wiedzą najwięcej. Nie odrzucał bym takiej szansy z powodu godności...- Chłopak zajął się tym co w sprzątaniu umiał najlepiej... Wymiatał kurz na zewnątrz budynku.

Shiro wzruszył ramionami.
-Pewnie to samo co wszędzie... Letarg. Ale nie mam pojęcie co za armia dzikusów zaatakowała nas w tym czasie. Słyszałem że Mangel wpadł na jakiś pomysł...- Przystanął na chwilę, by kurz wirujący w powietrzu znów opadł na ziemię. Po chwili znów machał miotłą. Nie wtrącał się więcej w sposób postępowania swojego mistrza. Nie o to mu chodziło...

-Herbata zrobiona ręką Mistrza? To może być ciekawe doświadczenie.- Do tej pory pił ją tylko u zielarki i chcąc być szczerym, nie przypadła mu zbytnio do gustu. Gorąca, gorzka i o dziwnym smaku... Zastanawiał się więc jaką poda mu Paladyn...
-Chętnie zostanę. Jeśli oczywiście nie masz nic przeciwko. Nie chciał bym przeszkadzać... Czy co.

- Wybacz, Ildefonsie, ale to spotkanie zamknięte. - zawołał Gaspar, odwracając się do drzwi. Jego oczy pociemniały.
- Jeżeli chcesz, wrzuć ciastka przez okno, ale sam nie możesz wejść. - dodał anioł. Zbliżył się powoli do drzwi, zatrzymał się jednak kilka metrów przed nimi. Ten chory gryzipiórek zaczynał go męczyć. I to porządnie.
Pancermistrz spojrzał na motykarza. Jego wyraz twarzy dał do zrozumienia "Jedno słowo, a będziesz to spotkanie przykro wspominał". Odnosiło się to do skomentowania wypowiedzi Ildefonsa.

Wojownicy usłyszeli westchnienie rozpaczy, dobywające się jakby z samego dna morza rozpaczy. Chyba tam za drzwiami, właśnie pękło jakieś serce.
- Dobrze – powiedział Ildefons niby wesoło, starając się ukryć swój stan – Zostawię je przed drzwiami. Smacznego panowie i… Żegnajcie.
Zdążyli jeszcze tylko usłyszeć zduszony szloch i szum młócących powietrze skrzydeł. Ten piekielni anioł gdzieś leciał, tylko gdzie?... I co zamierzał?