Zakon Światła Ostoja Fantazji

Legowisko od jakiegoś czasu odwiedzane było tylko przez półgryfy i ich obiady. Ekena zaglądała od czasu do czasu, ale wolała spotykać sie ze swoimi maleństwami w innych miejscach. Chociaż co jakiś czas jako dobra matka musiała sprzątać potrzaskane kości i kombinować jak pozbyć się przewróconych pni drzew. Maleństwa regularnie powiększały swoje podwórko.
Na horyzoncie pojawiło się najpierw tylko kilka ciemnych plamek. W miarę jednak jak zbliżały sie do celu, plamek robiło się coraz więcej. Półgryfy postanowiły zebrać cale stadko. Wreszcie można było dojrzeć, że dwie bestie niosą na grzbietach pasażerów, zaś jedna z największych dzierży w szponach coś dużego i błyszczącego jasno w słońcu. Trzynaście "maleństw" zaczęło zataczać kręgi nad polaną i powoli lądować. Jako pierwsze ziemi dotknęły Nuti i Lunati, które niosły pasażerów. Potem, z pomocą dwóch braci, półgryf niosący srebrną skrzynię stanął kilka metrów od nich. Następnie wylądowała reszta "rodzinki".
- Co teraz robimy? - Zapytała Ekena, zsiadając z grzbietu córki i gładząc ja po łbie.

Albinoska w pierwszej chwili chciała zatrzymać przyjaciółkę. Stwierdziła jednak, że jeśli to zrobi, nigdy nie dowiedzą się, co zawiera tajemnicza skrzynia. Polimorfka dogoniła Ireth i szła teraz obok niej. Może wspólnie otworzyłyby kufer w miarę szybko. Ekena wolała nie upewniać się, czy plotki o tym, że dłuższy kontakt zmiennokształtnych ze srebrem może wywołać zatrucie, jest prawdą. Przyjaciółki szły coraz wolniej. Chęć oddalenia sie od znienawidzonego metalu była oczywista. Wciąż jednak posuwały sie naprzód. Im szybciej dojdą, tym szybciej będą mogły wrócić na bezpieczną odległość. A w każdym razie bezpieczniejszą.

Ekena cofnęła sie kilka metrów i to samo kazała zrobić Ireth. Gdy obie przyjaciółki były już spory kawałek od skrzyni, dawna hippomorfka odezwała się:
- Nie wiemy, czy nie ma pułapek. - Stwierdziła, przyklękając na jedno kolano i wyjmując zza paska sztylet. - Jeśli nie będzie żadnej reakcji, może moje maleństwa dadzą radę go jakoś rozłupać. Albo w ostateczności zobaczymy, jak długo tam rade utrzymać formę konia. - Albinoska wyszczerzyła zęby, po czym chwyciła broń za klingę i cisnęła ostrze w kierunku zamka.

-No doobra, nic sie nie stało. Co dalej? Nie jestem tak biegła w magii by sprawdzić co dokładnie ją chroni. -Mruknęła pod nosem. Wpływ srebra stawał się coraz bardziej szkodliwy co skutkowało tym, że Ireth działała bardziej pochopnie i chaotycznie. - I raczej nie zdołam skoncretnrować sie na tyle, by uderzyć w nią zaklęciem. - Dodała pod nosem. - Jakieś inne pomysły? - zapytała nie zwracając uwagi na własną krew na dłoniach.

Czytałam kilka Twoich postów i przymykałam na to wszystko oczy. Ale mam prośbę. Zacznij czytać, co sie dzieje zanim weżmiesz udział w wydarzeniach w wątku! Po pierwsze: Aravial jest tylko MG. Jego postaci tu nie ma! Po drugie: Twoja postać nie może wiedziec diabli wiedzą czego o innych postaciach. Najpier musi je poznać. Ty też raczej idąc ulica nie stwierdzasz nagle "O! Ten czlowiek jest lekarzem! A tamta kobieta jadła dziś na obiad kurczaka! Tamten zaś chłopak chodzi do szkoły nr x i nie odrobił lekcji." Zrozum! To jest RPG, fantastyka itp, ale są jakies ograniczenia... I lepiej daruj sobie pisanie dosłownie wszędzie, bo inaczej nie wyrobisz sie z odpisywaniem. Najlepiej zajrzyć do 3-4 wątków, ale nie więcej.
Ekena

Wszedł spokojnym krokiem Wojownik, odziany w skórzany pas, i kolczugę, w dziwne miejsce. Gdy ujrzał kilka półgryfów, zrozumiał że to ich legowisko. - Witam - rzekł podchodząc do jednego stworzenia. - Czy to jest groźne? - zapytał z przerażeniem.