Zakon Światła Ostoja Fantazji

-Oczywiście.-uśmiechnęła się przyjacielsko oraz miło.-I dziękuje.
Zamyśliła się nad czymś ważnym marszcząc nad tym czoło.Eh...akurat zapomniała!
W myślach obliczyła jeszcze kilka rzeczy po czym następnie zaczęła rozmyślać ''nad małą'' pomocą.
Zawinęła na sobie płaszcz by nie zmoknąć.Akurat tego jej brakowało.Choć z cukru nie była.
Chyba...czego można było się spodziewać bo takich wmapirach?
Wampirzyca jeszcze raz westchnęła po czym wyszła.
-Trzy dni.To dobrze...

- Oczywiście. Szkielety już na zewnątrz czekają, by przenieść Pani meble. - powiedział krasnolud, wskazując na oddział nieumarłych, stojący w pobliżu gotowych wyrobów. Najwidoczniej praca nie zajęła tyle czasu, ile krasnolud powiedział. Za to wytwory rzemieślnika wyglądały na solidne i zgrabne.

- Samuelu! - zawołała od progu. - Samuelu, mam zlecenie ogormnie nie znoszące zwłoki. Potrzebna mi kołyska!
Wołała ufając, że cieśla się zjawi i wykona jej zamówiecie w ciągu jednej doby. Mała Lorien potrzebowała łóżeczka. Solidnej kolebki, która poruszona kołysałaby dziecko do snu.
- Samuelu!

Isaac stanął przed drzwiami do stolarni. Jego twarz zasłonięta była kapturem od szaty. Uniósł prawą rękę i wynurzył z długiego rękawa dłoń. Dłoń miał szponiastą, przez co pewnie trudno mu się obsługiwało różnego typu rzeczy, jednak mimo wszystko położył ją na klamce i pchnął drzwi, które zaskrzypiały. Wszedł do środka i zamknął za sobą drzwi. Spojrzał z pod kaptura na trójkę ludzi, którzy wyraźnie byli czymś zaskoczeni lub też zszokowani. Nie widzieli jego twarzy, więc o co mogło im chodzić. Zrobił kilka kroków do przodu i spojrzał po nich.
- Witajcie... - Powiedział. Ludzie mogli zauważyć zielonkawe ogniki, które mogły symbolizować jego patrzałki na świat. - ... nie będę owijać w bawełnę... od teraz to ja jesssstem tu szefem i mam na to papiery, tak więc wynochhhha! - Warknął na zebranych, którzy wręcz zaczęli trząść się ze strachu i w pośpiechu wybiegli ze stolarni. Pokręcił głową, kaszląc w rozbawieniu.
- Ludzie ssssą naprawdę śmieszni... - Pomyślał, przestając i rozglądając się dookoła. Był porządek, nie dało się powiedzieć, że nie. Nawet ładnie urządzone, gdyby nie te czaszki. - ... trzeba będzie tutaj zamiasssst tychhhh czaszek powiesić jakieśśśś obrazy... - Pokiwał głową dla potwierdzenia swoich myśli, po czym podszedł do ściany za biurkiem, przy którym przyjmować miał ewentualne zamówienia. Usiadł przy nim i wyjął z kieszeni swojej szaty pióro, pergamin i bardzo mały słoiczek z atramentem. Wszystko położył na biurku, otwarł słoiczek i namaczał w nim koniuszkiem pióra. Wyprostował się i przypomniał sobie, że nie może nic napisać, gdyż nie umie liczyć. Zaklął cicho pod nosem, odłożył pióro na bok, zamknął atrament i w pośpiechu wyszedł ze stolarni, zamykając za sobą drzwi na klucze. Ruszył przez miasto, chowając klucze do kieszeni szaty.

Ostatnio edytowany przez Isaac (2010-03-21 21:14:26)

Hetrasi właśnie wracał z miasta, trochę zmęczony. Szedł bardzo, ale to bardzo powoli. Stanął trochę daleko od swojego miejsca pracy i zauważył dobijającego się tam anioła.
- Któż to... ? - Zapytał sam siebie. Ruszył dalej. Bez słowa zbliżył się do drzwi, wyjął z kieszeni szaty klucz i otworzył po chwili drzwi. Wszedł do środka, zahaczając o nogę jak i próg drzwi koniuszkiem swojego ogona. Powoli szedł do środka, gestem zapraszając anioła do środka. Przyjrzał mu się dokładnie.
- Ssssłucham więc... w czym mogę panu pomóc? - Zapytał, chodząc w okół swojego biurka. Z pod kaptura naciągniętego na głowę anioł dostrzegł blask zielonych jak trawa ogników. Nie miał zamiaru pokazywać się ludziom, jego widok mógłby odstraszyć całą grupę nieumarłych, tak przynajmniej podejrzewał. Założył skrzyżowane ręce na piersi i stanął w końcu przed swoim biurkiem, czekając na to co ma do powiedzenia mężczyzna.