Zakon Światła Ostoja Fantazji

No tak, musieli po prostu zasnąć. - to była pierwsza myśl Mangela, gdy i on otworzył oczy.
Pierwszy raz od miesięcy nie myślał o niczym specjalnym po przebudzeniu. Było mu dobrze tam gdzie był i z kim był i nie miał zamiaru psucia sobie tej chwili żadną niepotrzebną sprawą. Zakon stał na twardych fundamentach i nie było powodu by się nim zamartwiać.
- Jakie to zabawne - powiedział przytulając się do Skimrry - znalazłem remedium na mój pracoholizm. - uśmiechnął się po łobuzersku - To troche tak, jakby kret znalazł lek na swoje życie pod ziemią...
To powiedziawszy zamknął oczy i jeszcze raz przeżył ostatnie godziny.
- Pieprzyć wspomnienia - pisnął jakiś cieniutki głosik w tyle jego głowy - wspominał będziesz na starość, teraz działaj, żeby było co wspominać!
Co było robić? Wewnętrzne głosy zazwyczaj mają rację, a nawet jak jej nie mają, to i tak nie ważne...

Drugim, a może trzecim miejscem z kolei (zależy czy liczyć wychodek), które Sulam odwiedził było najwyższe piętro Gwiezdnej Wieży. Musiał poinformować... nie, musiał się dowiedzieć co się tu do mrocznej cholery się działo. Wszystko to wydawało mu się być pozbawione sensu. Mądrość krasnoludów mówiła, że gdy coś nie ma logicznego wytłumaczenia wtedy chodzi o pieniądze, ale po cholerę ktoś lub coś zadało sobie tyle trudu, żeby wszystkich uśpić? Widział w swoim życiu wiele mocnych zaklęć, ale ta sztuka musiała być arcytrudna i tylko ktoś potężny mógł to zrobić.
Nekromanta zapukał do drzwi. Nie chciał zapomnieć o dobrych manierach, w końcu to była sypialnia i nie powinno się do niej wbiegać jak do obory. Trzeba było zachować się choć trochę kulturalnie nawet w obliczu zagrożenia.
-Mistrzu? Obudziłeś się?- rzekł nieśmiało Sulam i czekał na odpowiedź.

Znów się roześmiała, po czym przewróciła na bok, utkwiwszy zaciekawione spojrzenie w drzwiach. Palcami przeczesała rude włosy, które były w wyjątkowym nieładzie.
-Jasne jasne, bo do mnie to już na pewno nie należy.- wytknęła na niego język, ale posłusznie, poprawiła kołdrę.
Upiła łyk wina, po czym odwróciła się w stronę drzwi. Uśmiechnęła się szeroko.
-Sulam! Jak miło Cię widzieć!- zareagowała natychmiast z dzikim entuzjazmem, który spowodował, że kilka kropel wydostało się z kieliszka na pościel.-Ups...

-Witajci...- zająknął się Sulam i zakrył oczy dłońmi, a na jego policzki wstąpił rumieniec.
Dziekan był wstrząśnięty. Nie wiedział tylko czym bardziej: widokiem Skimrry i Mangela w jednym łóżku, czy też brak jakiekolwiek wychowania jakiegoś nowego zakonnika, który do mistrzyni zwracał się bezpośrednio na "Ty". No i te zignorowanie jego własnej postaci, ukłuło gdzieś go w środku... przecież nie był niewidzialny! Fakt, dziekan szkoły magii to może mniej znacząca praca, ale według Elfa bardzo istotna. Ale to był człowiek, ich zwierzęce zachowania były na porządku dziennym. Już z samego faktu, że Firk był człowiekiem nie mógł się spodziewać sympatii elfa, a teraz jeszcze mu podpadł.
-Może byście się tak ubrali?- zapytał się Nekromanta, lekko poirytowanym i zmieszanym głosem. Cały czas zakrywał oczy dłońmi.- Tak jak wcześniej ten troglodyta zdążył w swej niechlujnej mowie już napomnieć, cały Zakon budzi się do życia. Wszyscy wydają się być oszołomieni tym co się stało, nawet Ciastek przyniósł mi ciasto, którego nie kazałem przynieść, a to znak że dzieje się coś naprawdę poważnego. Czy wiesz Mistrzu co się mogło stać?