Zakon Światła Ostoja Fantazji

Kirieth uśmiechnęła się szeroko, rozbawiona nieco lekkim zawstydzeniem Raisy. Nie lubiła, gdy ktoś uważał na słowa w jej towarzystwie, czuła się wtedy jakby była jakimś dziwadłem. Chociaż może i była? Pamięta jednak pewną osobę, którą bardzo polubiła, gdyż, wiedząc, że Kirieth jest niemową, klepnęła ją w plecy i krzyknęła wesoło : ,, No! To teraz pośpiewajmy!"
Chwyciła pióro, zamoczyła je w atramencie i zaczęła sporządzać listę. Przerywała od czasu do czasu by pomyśleć, czy na pewno wszystko. Po paru minutach pokazała pergamin Raisie.

1 miara Amiryszku, 1 miara Herszynku, 1 miara Pershenku, 1 miara Kwiatu Zentu, 1 miara Lainwanu, 1 miara Talaru, 2 miary Konwalii Halucynogennych, 1 miara Arithium, 1 miara bluszczu Elfickiego

Nie sprawi to problemu?

Wiedziała, ze było tego dużo, jednak potrzebowała tego i to jak najszybciej.

Kirieth cieszyła się, że lista nie przeraziła nimfy. Uśmiechnęła się do niej i sięgnęła po kubek, w którym herbata się już skończyła, gdy wzięła całkiem spory łyk. Sięgnęła po pióro i znowu zaczęła pisać.

   Może jeszcze herbaty? Chcesz zostać na noc?

   Tak, wiedziała, że Raisa niedawno przybyła na Zakon, tak więc na pewno nie miała jeszcze dachu nad głową. A ona miała łóżko - tak więc Raisa mogła się swobodnie przespać. Uśmiechnęła się i spojrzała pytająco na Raisę.

Kirieth uśmiechnęła się przyjaźnie, wstała od stołu i zabrała kubki. Weszła do kuchni, umyła je i wsypała nową mieszanką ziół i suszonych owoców i nastawiła wodę. Postanowiła poczekać tutaj, aż woda się zagotuje, nie powinno to przecież zająć dużo czasu, a nie będzie latać jak wariatka.
W międzyczasie szczur zwabiony poruszeniem się krzesła zeskoczył z półek i szybko przebiegł przez pomieszczenie, po czym stanął u stóp Raisy i zaczął wąchać jej spódnicę, a następnie próbował ugryźć jej kawałek... Jak to szczury miały w zwyczaju. Po chwili jednak znalazł chyba nową zabawkę ze spódnicy nimfy i zaczął się w nią wplątywać i chować w niej.

Szczur uparcie zawijał się i odwijał z falban spódnicy. Gdy zabawa jednak mu się znudziła stwierdził, że chyba dobrze będzie, jak rozrusza nifę, która jakby w ogóle nie reagowała na jego zaczepki. Wszedł pod spódnicę i rozejrzał się za nogą Raisy, po czym podszedł do niej oparł się o kostkę, po czym pazurami przejechał po jej skórze. Delikatnie, jednak i tak zapewne kobieta poczuła lekki ból. Szczur nie raz przerabiał to z Kirieth, dlatego wiedział, że teraz najlepszym rozwiązaniem będzie ucieczka. Skierował się szybko do drzwi, które prowadziły do kuchni i zniknął. W tym samym czasie Kirieth wychodziła z kuchni z dwoma kubkami, z którym unosiła się para. Położyła je na stoliku, usiadła i uśmiechnęła się do Raisy, a szczur wystawił swój łepek zza drzwi, zaglądając z ciekawością, czy Raisa rozruszała się czy dalej siedzi nieruchomo jakby umarła.

Kirieth patrzyła z szeroko otwartymi oczyma na działania Raisy. Uśmiechnęła się szeroko i oparła łokieć o oparcie, by móc patrzeć na to, co wyprawia nimfa.
Szczur zaś wyglądało, jakby bawił się całkiem nieźle. Patrzył z niezwykle mądrym wyrazem twarzy na  Raisę. Kirieth patrzyła na dwójkę, jakby się rozumami pozamieniali, gdyż szczur zachowywał się niezwykle inteligentnie, a Raisa...
W każdym bądź razie zwierzak, gdy tylko Raisa wyciągnęła dłoń w jego kierunku, czmychnął szybko pod stół i wzdłuż ściany zaczął kierować się za szafy, za które, jak wbiegł, wystawił tylko łepek i poruszał śmiesznie wąsami i dalej patrzył swoimi inteligentnymi oczami na Raisę.