Zakon Światła Ostoja Fantazji

Imię: Eva Maria, lecz rzadko co podaje swoje prawdziwe imię - znana jest jako Jarzębinka.
Rasa: Ludzie
Profesja do której pretenduję: Wiedźma/Czarownica
Charakter: Ciekawski
Cel: Być szczęśliwą, po prostu...
Umiejętności: Podstawy medycyny , Czytanie i pisanie
Ekwipunek: Pióro, atrament i pergamin, Sztylet, Pusta ksiega na zaklęcia
Złoto: 50 dukatów
Wiek: 21
Totem : Koń
Zwierzę: Mały nietoperz Jack
Historia:

   Jej historia, jak każda inna,
   być ciekawa może, lecz nie musi.
   Wszakże do słuchania bajek
   nikt nikogo nie zmusi.
   Tak - jej życie jak bajka
   A ona opowieść snuje.
   Kto może wiedzieć
   co dla niej los przewiduje?

   Morinier był jak na Morinier przystało. Częste burze, które oszałamiały swoją potęgą. Błyskawice rozpruwające niebo na kawałki. Grzmoty wypełniające swym dźwiękiem każdy kawałek ciała.

  I błysk znów oczy oślepia
   a grzmot myśli rozpędza.
   Przy potędze tejże energii
   widoczna jest dobrze nasza nędza...
   

   Takiego właśnie dnia urodziła się Eva Maria. Deszcz był wyjątkowo ulewny, a grzmoty wyjątkowo wbijające się w ciało. Przesądy mówiły, że dziecko zrodzone pod gniewem nieba przyniesie klęski i śmierć na wioskę. Jakie było to szczęście, że Salmona wraz ze swoim mężem mieszkała w samym środku lasu, gdzie ludzka głupota nie potrafiła się przebić. od czasu do czasu przybywali tylko ludzie z prośbą do niej - czarownicy lub do jej męża - medyka. W innych przypadkach nie przyjmowali gości.
   Eva Maria została przyjęta na świat przez własnego ojca, a dorastała pod opieką obojga darzących się gorącym uczuciem ludzi. Dzieciństwo minęło jej bez większych trosk. Jedynym jej zmartwieniem było to, że małe kosy już wyleciały z gniazda i już nie będzie mogła słuchać pisków piskląt. Lecz wraz z wiekiem pewne pragnienie zrodziło się w jej sercu.
   Wiadomo, że jeśli dziecko jest długo chowane z dala od świata, to będzie ten świat pociągał jeszcze bardziej...

   ,,Wyruszyć, matko, chcę w nieznane,
   poznać nieznane by było poznane!
     Chcę poznać wszystko na świecie..."
   ,, Lecz w nim tyle zła jest przecie!"
   Matka pisklęcia wypuścić nie chciała;
     ,,W gnieździe do końca nie będę siedziała...
   Matko kochana, matulu moja, droga mateczko
   Jam nie tylko jest Twą córeczką
   Lecz córką Ziemi, wypełniona waszą miłością,
    Ale stworzonam z Natury, duszą dzięki Tobie,
   Ale z Żywiołów - Krwią i kością...
   Ojcze kochany, tatko, tatusiu
     Będę na zawsze Twą córeczką malusią!
   Ale w świecie będę Cię kochała,
     Duszą będziesz miał mnie przy sobie..."
   ,,Dużo szczęścia życzę Tobie,
    córko moja,
     i ognia, i powietrza, i wody, i ziemi...
     I będę tęsknić za oczętami Twemi.
        Lecz uwięzić Cię nie mogę, Jarzębinko młoda
     Gdy przed Tobą kręci się przygody droga..."

   Rozstanie było ciężkie. Dużo łez i uśmiechów. Wiele strachu, ale i nadziei. A Savantram zaintrygowało ją. W dodatku pogłoski o pewnym magu, które dotarły do jej uszu, nie mogły zostać przez nią pominięte...


Opis postaci:

   Pierwsze, co się rzuca w jej twarzy w oczy, to są właśnie jej oczy. Wielkie i niebieskie jak letnie bezchmurne niebo. A to, że ,,Oczy są zwierciadłem duszy" pasowało do niej doskonale - w tym wielkim błękicie jej oczu można było wyczytać wszystko w jak otwartej księdze. Pod warunkiem, że ktoś czytać potrafi, oczywiście. 
   Włosy brązowe sięgające prawie do ud. Lubi je zaplatać w warkocz.
   Co do wzrostu zaś: dla wysokich będzie niska, a dla niskich - wysoka. Ona uważała, że jest w sam raz.
   Jej postura była raczej drobna, lecz nie pozbawiona całkowicie kobiecości. Jedno było pewne: nie została stworzona do walki.
   Ubrana chodzi w długą falbaniastą, wykonaną z ciężkiego materiału ciemnozieloną spódnicę oraz nieco jaśniejszą, lecz także zieloną koszulę. Zazwyczaj nosi także zielony płaszcz...

Kobieta niewątpliwie piękna, lecz nie wiadomo, czy urodę dała jej matka, czy ma ją dzięki swojej osobowości.

   Ma bardzo dobry kontakt ze zwierzętami, które z reguły się jej nie boją.
gdy zostanie poproszona o pomoc, nigdy nie odmówi. Brzydzi się walką, ona sama muchy by nie skrzywdziła. Często się uśmiecha, rzadko płacze. A jeśli już, to stara się to robić, gdy nikt jej nie widzi. I jest strasznie ciekawska. I nie wiadomo, czy to zaleta, czy wada. Ale chyba zależy od sytuacji...

Ostatnio edytowany przez Eva Maria (2010-08-20 20:39:03)