Zakon Światła Ostoja Fantazji

"cholera nie spodziewałem się tego po Niej". Pomyślałem, ale nie zaskoczył mnie jej widok zamieniającej się w wilka niestety, ale widziałem wiele przypadków poliformi.Dałem jednak jej szansę ucieczki  podrywając się do lotu i  poczekałem chwilkę lewitując nad powierzchnią podłogi.- Uciekaj bo może się stać za chwilę bardzo gorąco, a ie chcę żeby byli postronne osoby. Przypomnij sobie czasy z przed 50 lat drogi Angelusie kiedy ty próbowałeś mnie zabić za to, ze nie słusznie zostałem oskarżony  za zabicie całej twojej rodziny, ale nie ja to  zrobiłem tylko  inny  gad- powiedział  Drako do  Angelusa

Ostatnio edytowany przez Darken_Larhl19 (2010-11-10 15:38:28)

Nie, nie. Nie miała zamiaru przebiegać pod cielskiem smoka. Z resztą, ciężko było mówić nawet o przechodzeniu, a nawet o przeczołgiwaniu się. Życie wciąż jeszcze było jej miłe, przynajmniej na tyle. Korytarz, mimo iż naprawdę przestronny, nie mógł pomieścić całej rozpiętości skrzydeł wielkiego gada. Ten więc w żadnej mierze nie miał szans unieść się w powietrze. Co zanczyło, że ona nie mogła pod nim przejść. Z drugiej zaś strony pozostawiał jegomość, który jeszcze chwilę temu, groził jej sztyletem. Żyć, nie umierać, bajeczna sytuacja.
Zamiast uciekać, ile sił w łapach cofnęła się niezdarnie jeszcze kilka kroków, by 'wkleić' się między filar, a ścianę. Tym oto sposobem, była osłonięta z dwóch stron, z trzeciej zaś mając do obrony własne zęby. Musiała przeczekać, aż kryzysowa sytuacja trochę ostygnie, by potem jakoś się z tego miejsca wyrwać. Kto by pomyślał, że zwykłe pomylenie jednego skrętu na samym wejściu do podziemi zaowocuje taką niespodzianką.
Ireth i jej przeklęty brak szczęścia.
Wlepiała spojrzenie błyszczących ślepi to w jedną, to w drugą postać, próbując jakoś rozszyfrować co też za chwilę może się stać.

  - Ta rozmowa nie ma sensu. Nie potrafisz zrozumieć prostej rzeczy. -  Oznajmił.  - A teraz zejdź mi z drogi. -  Dodał, nabierając nieco sarkastyczną minę. Pamięć Angelusa ograniczała się do dziesięciu lat, kiedy to obudził się jako wampir. Nie miał zamiaru bowiem, wikłać się z dłuższą rozmowę tłumacząc wszystko po kolei. Smok nie był wart jego uwagi, nie był wart ani jednego spojrzenia. Zapewne smok zdał sobie sprawę, że jego przemiana postawiła go na przegranej pozycji, przez co natychmiast zmienił temat - przynajmniej tak rozumował Angelus. Wpierw arogancja, potem zaś próba dialogu. Drako był doprawdy intrygującą postacią. Wampir gdyby tylko miał okazję, pokazałby mu "kim", a raczej "czym" jest naprawdę. Wtedy jednak stojąca obok nieznajoma mogłaby zobaczyć to i owo. Też musiałaby zginąć, bowiem nikt nie mógł się dowiedzieć, co skrywa w sobie Dowódca Srebrzystych. Nie daj Boże, polimorfka znalazłaby się w Quidsors by złożyć doniesienie na sytuację zaistniałą w Podziemiach Gwiezdnej Wieży, a za biurkiem w gabinecie dowódcy srebrzystych siedziałby właśnie ich prowokator. To nie mogło się stać.  - No już ! -  Wrzasnął, a ekspresja na jego twarzy natychmiast uległa zmianie. Wydawał się być żądny krwi, żądny walki na śmierć swojego przeciwnika. "Innego" Angelusa zdołał zobaczyć jedynie smok stojący przed nim. Nie długo było mu dane cieszyć się takim widokiem, gdyż wampir zaraz się opanował. Zwilżył dolną wargę końcówką języka po czym lekceważąc smoka odwrócił się w stronę polimorfki. Uklęknął przy zmiennokształtnej z całkiem innym wyrazem twarzy, bowiem ciepły uśmiech przyćmiewał wcześniejsze jego zachowanie.  - Wybacz, jestem przeczulony na punkcie nieproszonych gości. Chciałem jedynie odpocząć, a finałem mojego odpoczynku jest wielka jaszczurka i przerażona polimorfka. -  Wyciągnął bladą, lodowatą dłoń w stronę nieznajomej, dając jej wyraźny sygnał, że na rękę by mu była ponowna przemiana w człowieka.  - Angelus. Tak się zwę. Jako Srebrzysty mam obowiązek chronić ludzi. Dlatego też podwajam moje przeprosiny. Pozwolisz, że bezpiecznie wyprowadzę Cię z Korytarzy, jeśli tylko wyrazisz na to zgodę. -  Wyjrzał na chwilę za siebie, sprawdzając czy aby smok i jego ludzka forma zniknęli.

Tak. Karczma była jednym z jego ulubionych miejsc. Nie ze względu na towar, czy towarzystwo. Karczma była jedynym miejsce, w którym mógł swobodnie pić to co lubił najbardziej, a dla większości, jak nie wszystkich jej gości, było to po prostu czerwone wino. Dzień nie pozwalał mu zbytnio opuszczać Wieży, ale skoro żałobny wieczór właśnie nastał, czas było się ruszyć. Wychodząc z pijalni, Ang zauważył wstawioną postać. Początkowo przyszło mu go minąć, ale ekspresja na twarzy pijaczka znacznie przykuła jego uwagę.       - Co jest ? -      Rzucił, przechylając głowę w geście niezrozumienia.

Chloe przechadzała się po korytarzu powolnym krokiem, gdy usłyszała czyjeś głosy. Zaciekawiona podeszła bliżej i zobaczyła przed sobą Angelusa oraz mężczyzne... no cóż... ledwo trzymającego się na nogach. Dziewczyna rozejrzała się dookoła, ale prócz nich nie widziała w korytarzu nikogo.
- Czy wszystko w porządku? - zrabiła krok w stronę Hetrasiego - Stało się coś? - obdarzyła go pytającym spojrzeniem, poczym również z tym samym pytaniem zwróciła się do Misztrza stojącego w pobliżu.