Zakon Światła Ostoja Fantazji

Sadoma nie próżnując spojrzał pochylona głową w dól na swój wisiorek pochwycił go ręką i uśmiechnął się.
Takiego uśmiechu jeszcze zakonnicy nie widzieli był to bowiem uśmiech prawdziwego zadowolenia.
Gdy duch był blisko po spoliczkowaniu człowieka,ten już nie czekał a wiedział co zrobić.
Stojąc na przeciw ducha,szybko otworzył usta składając je w literkę "0" i wypuszczając masę lodu która zamierzał pokryć twarz jak i ręce z korpusem.
Po chwili wyjął grudkę srebra i z całych sił wbił mu ja w zmrożone ciało,to powinno  go unicestwić.
Do tego kopiąc w klatę przeciwnika liczył na oddaleniu jego i bolesnym upadku.

Shiro siedział na schodach obserwując całe zajście. A że schody były jedyną drogą ucieczki, smok musiał by najpierw przejść przez wyszkolonego motykarza, który na dodatek był w pełnej zbroi.
-Ho ho. Ostatnio próbowałeś mnie uczyć bodajże honoru, a tu proszę. Sam mordujesz na chybił-trafił. Hipokryzja z Ciebie wyłazi...- Chłopak wstał i sięgnął do pasa, by wydobyć wakizashi. Krótszy miecz będzie odpowiedniejszy do walki w ciasnym pomieszczeniu...
-A teraz pójdziesz grzecznie ze mną i pozwolisz mi odebrać nagrodę za złapanie mordercy...

Shiro wycelował ostrze w stronę smokowca, lecz był to raczej gest niż otwarty atak. W końcu dzieliło ich paręnaście stup.
-To ty masz pecha. Sama Twoja głowa jest warta tyle samo, ile ty żywy. A ja nie potrzebuje publiki żeby Cię zabić. Więc jeśli chcesz zachować choć namiastkę życia, to lepiej się podporządkuj. Srebrzyści wiedzą co trzeba zrobić z mordercami... No i dobrze za Was płacą.- Opuścił lekko ostrze i przyjął postawę bojową chwytając wakizashi oburącz. Nie spodziewał się iż smok podda się bez walki, ale cóż... Zawsze warto spróbować.

-Ty chyba masz mnie za idiotę?! Ja pozwolę Ci wyjść, a ty zamienisz się w smoka i odlecisz zostawiając mnie z tym całym bajzlem?- Shiro uśmiechnął się szyderczo, lacz smok nie zobaczył tego śmiechu. Hełm przypominający głowę demona wszystko przysłonił.
-Zrobimy tak... Ja podejdę teraz do Ciebie. Przystawię Ci ostrze do szyi. Tak samo jak zrobiłem to wtedy tej nimfie. Następnie zaprowadzę Cię do srebrzystych. Dalszy Twój los zależy od nich... Zgoda?

Tym razem Sadoma usłyszał śmiech wojownika. Głośny, zimny i cholernie szyderczy.
-Tak myślałem że nie będziesz chciał iść ze mną po dobroci. Myślę że pozbawienie Cię jednej nogi nieco ułatwi sprawę.- Postępował za nim krok w krok, jednak nie skrócił początkowego dystansu.
-Spójrz na to ostrze...- Skinieniem głowy wskazał na wakizashi.
-To nie jest zwykła stal, przyjrzyj się. To ostrze z równą łatwością przetnie smoczą skórę, co marną tkaninę. Po za tym... To pomieszczenie jest za małe byś mógł się przemienić. To by Cię zabiło szybciej niż ja sam.-Chłopak ponownie się uśmiechnął. Miał wszystkie asy w rękawie i jeszcze parę króli w ręku.

Pułapka okazała się nią nie być, gdyż Shiro spodziewał się tego od dłuższego czasu. Znał zdolności smoka od dawna i już kiedyś wpadł na plan kontrataku. Sadoma zapomniał że wojownik jest znacznie szybszy od niego, co było jego gwoździem do trumny. Wojownik zniżył się do samej ziemi, a następnie wybił się niczym sprinter na zawodach w biegu na krótkie dystanse. Dzięki temu mógł przebyć drogę do przeciwnika, jednocześnie omijając lodowy podmuch pod spodem. Całą akcje połączył z poprzecznym cięciem wymierzonym w nogi przeciwnika. Teraz cieszył się że odbył trening akrobatyki wojennej. Tylko to pozwoliło mu poruszać się tak nisko bez straty równowagi...


(Prosił bym MG o rozstrzygnięcie tej akcji. Nie odpisujemy dalej bez tego. :D )

Shiro nie wiedział w jakim celu Sadoma próbuje przeskoczyć nad nim, jednak wiedział, że była to najgłupsza rzecz jaką w życiu zrobił. Gdy tylko smok znalazł się tuż przed nim, chłopak wybił się mocno kierując się w górę, by przebić przeciwnika. Ten nie mógł już zmienić kierunku w którym zmierzał, gdyż znalazł się już w powietrzu... Widać było, że Sadoma nie zna się ani na walce, ani na sztuce wojennej. Jednak to był już jego pech...

AAA rozległ się krzyk gdy trafiony Sadoma ląduje na ziemie.
widząc jak jego ciało krwawi wpada w szał,teraz już nie chce uciekać mimo iż znajduje się zaraz przy przejściu.
Sytuacje są odwrócone biedny człowieczek teraz jest przyparty do muru.
Jednak rozcięta noga smoka nie wygląda najlepiej,choć i na to sposób się znalazł.
Sadoma lekko rozchylił usta by zmrozić nogę na tyle lekko że zatrzymał wyciekanie krwi,przez co teraz jest bardziej usztywniona.
Odzywając się do motykarza w głosie widać zdumienie jak i złość:
-A jednak nie odpuściłeś , w dodatku zostałem trafiony cóż niczego sobie wyczyn.
-Jednak spójrzmy prawdzie w oczy  nie zawiniłem byś mnie zmuszał do ataku.