Zakon Światła Ostoja Fantazji

Shiro zgrabnie odwrócił się na pięcie prawej stopy prawie że o sto osiemdziesiąt stopni. W tym samym momencie przerzucając ciężar na lewą nogę  (split step) wybił się w stronę wroga by ciąć na odlew. Na prawdę żal mu było swojego przeciwnika. Swoją jedyną szansę na kontratak marnował na bezsensowną paplaninę. Skoro jednak miał czas na gadanie, to powinien choć przygotować się do obrony. Chyba nie był na tyle głupi, by stać tam jak manekin treningowy...

(Teraz Twoja REAKCJA!, później moja, a potem MG...)

(Po pierwsze to nie pisz ataków w formie dokonanej. Po drugie ta znajdowałem się zbyt blisko Ciebie, byś mógł mnie podpalić. A po trzecie... Czy ty grethit nie rozumiesz znaczenia słowa REAKCJA? To nie jest kolejny ruch!)

Shiro w ostatniej chwili zauważył że Sadoma otworzył usta, jakby chcąc zamrozić wojownika. Motykarz był jednak zbyt blisko, by zareagować. Prędkość jakiej nabrał też raczej nie pozwalała na zmianę obranego kierunku. Dlatego też osłonił głowę rękoma i pochylił się bardziej do przodu, by wpaść całym impetem na przeciwnika.

Sadoma zdziwiony po przebiegu wydarzeń,leży na brzuchu i ma chwilowy zawrót głowy.
Wściekłość nie pozwala mu na jaką kolwiek litość.
widzi jak człowiek naciera pochylony w jego kierunku,jednak skóry łatwo nie oda.
Stan w którym się znajduje potęguję tylko jego naturalne instynkty,niebawem to wszystko się skończy.

-NIGDY-Wykrzyknął z bólem w głosie,smoki Navaryjskie nie miały w zwyczaju kapitulacji.
Niczego nie zawinił a  poddanie się oznaczało by przyznanie się do nieprawego czynu a tym samym do przestępstwa.
Podniósł się powoli uciskając nogę,która najwyraźniej znów zaczęła krwawić.
To będzie piękna śmierć ,ale samotna,bowiem nikt nie zobaczy finału jedynie to co po nim zostanie.
-Już ci mówiłem ,że jestem nie winny ale najwidoczniej ludzka chciwość pieniądza ma nad tobą pieczę.
-Powiadam ci puść mnie wolno a  jeszcze będziesz miał szanse oglądać wschód słońca z ziem zakonu.
Stojąc w lekkim rozkroku uważnie przygląda się poczynaniom motylkarza.

Powoli taka się stawiała. Największym wrogiem Sadomy okazał się nie Darayawus, a czas. Zaczęło mu się robić słabo. To był znak, że krwi ubyło już za dużo, i za chwilę skończy jako martwy człowiek. A to i dla piwniczki i dla niego nie było za dobrym omenem, gdy zmieni się pośmiertelnie w smoczą formę.

Na schodach wiodących do piwnicy pojawiła się nowa postać. Shiro przepuścił ją obok siebie bez żadnych zastrzeżeń, jednak uważnie jednak uważnie ją obserwował.
-Człowiek...Nie, duch.- Powiedział sam do siebie. Wojownik nie bał się duchów. Już Mangel o to zadbał dając mu długi, srebrny pazur.
-Na Twoim miejscu bym uważał. Ten przeklęty smok nie tak dawno zabił tutaj ducha. A właściwe... Duchów chyba nie można zabić. W każdym bądź razie rozbił jego ciało astralne skazując go na niebyt, czy coś takiego... Nie znam się na tych waszych sprawach. Tak czy siak może być niebezpieczny.- Zapewne słowa wojownika uzbrojonego po zęby nie były zbyt przekonujące, ale liczył się fakt, że stara się nawiązać kontakt...

Gdy Smok zaatakował, gdy ona próbowała coś się o ranie dowiedzieć, przestraszyła się, a po chwili strach zmienił się w złość. Zamachnęła się i uderzyła człowieka w policzek z otwartej dłoni. Popatrzyła na niego groźnym wzrokiem. Po chwili odwróciła twarz w stronę człowieka, skninęła głową i uśmiechnęła się. ponownie spojrzała na ranę. Niestety, krew uniemożliwiała jej obejrzenie dokładniej rany. Trzeba było zatamować krew...
   Niestety, gaziki, które miała w apteczce, raczej nie zdałyby się na nic, dlatego to ściągnęła płaszcz i przycisnęła go w miarę mocno do rany. Oczywiście, najpierw przyłożyła do niej gazę, żeby rózże wszelakienieporządane rzeczy zanieczyściły ranę, chociaż i tak przecież krew wypływająca sama z siebie oczyszczała ranę.
   Drugim gazikiem starała się oczyścić skórę na około rany. Na szczęście, w zestawie medycznym miała też parę ziół, które zmiejszają krwawienie. Wyciągnęła je i podała na ręce mężczyźnie, patrząc mu w oczy przyjaźnie, ale smutno. Były one suszone, dlatego to musiał najpierw rozmięczyć je w ślinie. Miała nadzieje, że wpadnie na to sam. Ona mu o tym powiedziec nie mogła, a suche roślinki mogły by sprawić, ze zaczął by kaszleć, a to raczej by nie pomogło.

Shiro schował miecz, a gdy tylko smok zakończył swój atak, ruszył na niego zeskakując po trzy stopnie na raz. Sadoma zajęty swoją nogą i duszycą, najwidoczniej nie zauważył tej szarży, co pozwoliło wojownikowi zbliżyć się na dość bliski dystans.
Daray jednak nie zwolnił, a mocniej zaciskając pięść, przyspieszył jeszcze bardziej. Będąc już bardzo blisko smokowca, uderzył prawym prostym celując w głowę, a następnie błyskawicznie odwrócił się na lewej pięcie by poprawić mu jeszcze łokciem. Zaiste umiejętności walki wręcz oraz akrobatyki bardzo przydawały się podczas pojedynków.