Zakon Światła Ostoja Fantazji

Uważnie obserwował popis Araviala. Nie wiedział, co o tym myśleć...

- Dość imponujące efekty jak na tak małą ofiarę bólu, co, Aravialu? Ooo tak, czasami magia aż prosi się, by spuścić ją z wodzy i pozwolić się przez nią ogarnąć... Pan Nalambar dał dobry przykład, że nie należy z tym przesadzać. Przestał w odpowiedniej chwili. Tylko pracuj nad tymi efektami ubocznymi, możesz je przezwyciężyć.

Ogniste sople Groma były jeszcze bardziej interesujące.

- To rzadkie zjawisko, zwykle te dwa rodzaje magii anihilują się nawzajem, a nie łączą. - podsumował połączenie ognia i lodu. - Wywołałeś całkiem zaawansowane zaklęcie, lecz to pewnie przypadek. Widzicie, wiele spraw, wiele problemów przy rzucaniu zaklęć rozwiązuje się samemu, jeśli nie zwracamy na nie uwagi.

Instrukcja trzecia: Błyskawica!

Czas na trochę trudniejszą magię. Otwórzcie księgi zaklęć na rozdziale o magii błyskawic i przeczytajcie go. Potem spróbujcie wywołać błyskawicę, najpierw należy przywołać do siebie tę ulotną energię, naładować się nią, a potem rozładować wszystko na raz w kierunku celu.

- Nie martwcie się obrażeniami, osłaniam was. Ćwiczyć!

- Ty też ćwicz, córuś. - Ekenę pogonił podwójnie.

Szkielety-cele zostały przywołane na nowo.

Ireth długi czas wodziła wzrokiem po karcie opisującą magię burz. I szczerze powiedziawszy niespecjalnie coś z tego zrozumiała. Przywołać tą energię? Ale skąd? A potem jeszcze naładować nią siebie?
Cóż, jeśli nie spróbuje to i tak się nie dowie. Znów stała na przeciwko szkieletu, mierząc go wzrokiem, jakby szukała dogodego miejsca do uderzenia. Potem na chwile zamknęła oczy. Wizualizacja. Pobudziła wyobraźnię.
Teraz stała w samym środku szalejącej burzy, w oku cyklonu. Co chwilę ciemne niebo przeszywała potężna igła elektryczności. Chwyć ją, Nakazała sobie, wykorzystaj jej energię. Oczywiście nie mogła złapać myślami nieistniejącej błyskawicy, jednak dosyć mocno 'uczepiła się' tego obrazu. Poczuła ogarniające ją ciepło, które jakby rozchodziło się od głowy po reszcie jej ciała. Wszystko zaczęło pulsować. Dłoń zaczęła ją palić.
A chwile później było już po wszystkim.
Salę rozdarł huk, później swąd spalenizny. Piorun, chociaż niewielki uderzył w sam środek klatki piersiowej białasa czyniąc z niego nieogarniętą kupkę kości. Ireth zaś wylądowała na podłodze kurczowo trzymając się za prawą dłoń. Mruknęła pod nosem coś niezrozumiałego, a potem jęknęła. Cały świat wirował, kręcił się, koziołkował... Był taki płynny.

Aravial nie wiedział co robić. Zamrugał nerwowo. Ledwo oczyścił się z zimna musiał czynić coś dalej. Tylko on nigdy sie nie spotkał z magią błyskawic. Ogień, lód, ziemia, powietrze, światło... To zwyczajnie czuł. Po prostu je widział. To było coś namacalnego, istniejącego poza tym światem ale namacalnego. Zaklął w duchu po czym wyjątkowo jak na siebie uważnie przeczytał cały dział. Zajęło mu to sporo czasu. Rozumiał to co tam było ale zdawało mu się to cholernie ulotne. Jak ta błyskawica która miga na niebie i tyle jej jest, jakich skutków by nie miała. Przyswoił sobie formułę i spojrzał na szczerzący sie szkielet.

- Co się śmiejesz? - burknął doń pod nosem. Potem wziął się za magię.

Wyciągnął jak uprzednio rękę i spróbował znaleźć jakoś energię której miał zaczerpnąć. I była. Ale żadna nie przypominała błyskawic. Nie... To nie sposób. Skoncentrował sie na słowach. Tak też umiał. Z siłą, donośnym głosem i silnym akcentem gdzie trzeba rzekł:

- Zzzap! - mimo iż był to niewątpliwie niebagatelny wyczyn lingwistyczny nic się nie stało. Nic nie czuł.Tylko stał jak ten kołek w polu. Zaklął, dość wyraźnie. Dość nieładnie.

- Tylko te efekty uboczne... - mruknął. Nie wiedział dlaczego ale gdy ma wyobrażenie z lekką nutą czegoś innego, to inne także występuje i to dość silne.  Jak zniwelowaać te efekty? A może zostawić, zwiększając moc? Spróbował jeszcze inaczej. Tym razem dał wyobrażenie samego pioruna, mając nadzieję zniwelować efekty uboczne. Gdy już przybrał w głowie krztałt kuli, za oknem wstrząsnął grzmot. Drzwi otworzyły się i pleciał przez nie piorun kulisty. Porozwalał wszystkie szkielety i poraził jednego ucznia. Gerard był wstrąśnięty. Brak efektu ubocznego bardzo zwiększył moc. Chwilę póżniej druid zdał sobie sprawę że wszystkie włosy stoją mu dęba.

- Plan? Cholera jasne ze nie! Pioruny to sprawa cholernych bogów! - mruczał pod nosem choć dosłyszalnie. Zupełnie nie zwracał uwagi na to co jest wokoło. Był skoncentrowany. Próbował jeszcze kilkakrotnie ale nic się nie działo. w końcu spróbował niekonwencjonalnie.

Jak właściwie powstają pioruny? - Zadał sobie pytanie. ponoć wielkie szorujące się nawzajem masy powietrza elektryzują sie nawzajem. Wiedział o tym każdy kto był a planie powietrza. Ale on nie miał wywołać chaotyczne burzy a coś co na pewno trafi w cel. W zasadzie... Skoro powietrze składa sie z maleńkich drobin... To jakby je powiększyć... To może mniej będzie potrzeba? Otworzył kolejny kulisty portal i wpuścił doń pustynny pył. Rozpętał miniaturową. Niezwykle silną burze piaskową wewnątrz kuli. Można by tam ostrzyć miecze. Albo zrobić piling smokowi. Wewnątrz zaczęły się małe wyładowania. Utrzymanie zjawiska kosztowało go już teraz zbyt wiele. Słabł. Nie było szans aby stworzyć w ten sposób piorun ale... Sprobował sięgnąć ku elektryczności. Poczuł ją, zapamiętał. I poczuł się pewniej. Zamknął portal i wszystko ucichło. Teraz on wyszczerzył się do celu. Nie na odwrót. Wyciągnął rękę.

- Zzzap! - prawie krzyknął sięgając po energię w miejsce którego nie mógł sprecyzować w przestrzeni czy uniwersum. I podziałało. Jasna, oślepiająca błyskawica uderzyła z hukiem w szkielet. a jako że był obiektywie rzecz biorąc z kości niewiele mu owa energia zaszkodziła. Ale tynk ze ścian się posypał wiec chyba nie było źle.

- Dobrze. - stwierdził. - Dobra robota, wszyscy dobrze się spisali. Ale Ireth i tak zostanie po zajęciach. - zaśmiał się.

Spojrzał na każdego studenta z osobna i na wszystkich razem. Zmarszczył czoło i zamyślił się.

- Wielu z was chciałbym osobiście przetestować, lecz osobą, która stoczy dziś ze mną walkę będzie Aravial.

Wskazał na planistę.

- Reszta niech stanie pod ścianą. Osłonię was zaklęciem.

Gdy pozostali uczniowie się ustawili, Zefir utworzył z pomocą zaklęcia naprzeciw nich coś w rodzaju szyby. To powinno zatrzymać większość ataków.

- Możesz się przygotować, jeśli chcesz. - rzekł do Araviala.

- Carvix!

Ripostą Zefira było zaklęcie kości. Spętał białymi pasmami planistę od pasa w górę.

- Tańcz! - zaśmiał się Nekromanta. - Zzzap!

Z jego palców wystrzeliły wiązki błyskawic, które skierował na stopy Araviala. By ich uniknąć bezduszny musiał podskakiwać w dość komiczny sposób.

W drugiej dłoni szykował już kolejne zaklęcie...