Zakon Światła Ostoja Fantazji

Elfka otworzyła drzwi faktorii i powiodła po pomieszczeniu krytycznym wzrokiem. Pokój, najwyraźniej służący do przyjmowania klientów - świadczyło o tym chociażby biurko - nie był zbyt zadbany. Najwidoczniej, uprzejmy pan, od którego otrzymała klucze, zapomniał wspomieć o panującym tu brudzie. Erufailë jednak nie chwyciła natychniast za miotłę, stojącą w kącie, chociaż zdawała sobie sprawę, że będzie miała dużo roboty. Najpierw miała zamiar sprawdzić, w jakim zakład jest stanie.
W następnym pomieszczeniu, robiącym za magazyn, doliczyła się pięciu nie wyprawionych skór. Zawsze od czegoś trzeba zacząć... - przebiegło jej przez myśl.
Zaplecze z środkami chemicznymi oraz narzędziami do oprawy i dalszego przetwarzania skór było doskonale wyposażone, nie brakowało niczego.
Z dalszego obchodu wynikało, że garbarnia ogólnie  jest w dobrym stanie, nawet jeśli to i owo trzeba było odkurzyć. Elfka szczególnie zadowolona była z systemu doprowadzania i odprowadzania wody z dołów, służących do moczenia skór.
Rozejrzawszy się po pomieszczeniu, wzięła miotłę do ręki. Trzeba będzie się przy tym trochę napracować, ale zręcznym dłoniom nie powinno to sprawić zbyt wielkiego kłopotu.

*

Drabina, przystawiona do frontowej ściany garbarni, chwiała się lekko, kiedy elfka wspinała się po jej szczeblach. Nie było to zadaniem szczególnie łatwym, zwłaszcza, że trzymać się mogła tylko jedną ręką - w drugiej niosła dosyć długą deskę pomalowaną na jasny kolor.
Kiedy zatrzymała się na przedostatnim szczeblu, rozłożyła skrzydła. Nie potrafiła jeszcze latać, ale miała nadzieję, że to tylko kwestia czasu...  Chwilowo służyły jej do utrzymania równowagi.
W ścianie, bezpośrednio pod szyldem z nazwą zakładu, umieszczone były dwa haki. Zapewne ktoś, kto je tu umieścił, miał na uwadze, że w przyszłości być może ktoś zawiesi drugą tabliczkę. Elfka wcześniej zauważyła ten szczegół i postanowiła go wykorzystać.
W desce, którą niosła, zrobione były dwa otwory. Założyła ją na haki i zeszła na dół.
Idealnie - pomyślała. Pod szyldem z napisem "Garbarnia" wisiała deska, znaleziona w schowku i pomalowana na jasny kolor. Litery, które ktoś starannie wymalował na niej, formowały się w słowa i głosiły "Wyroby skórzane".
Erufailë była zadowolona, teraz front garbarni wyglądał o wiele ładniej.

Ostatnio edytowany przez Erufailë (2008-03-30 20:35:56)

Stanęła w drzwiach magazynku na substancje chemiczne służące do różnych celów. Oparła się o framugę, patrząc na poczynania Elfa. Uśmiechała się, chociaż był to uśmiech dziwny, nieodgadniony. Mógł być zarówno szyderczy, jak i przyjazny.
Czekała, aż przybysz ją dostrzeże, ale kiedy spostrzegła, że sam raczej nie zorientuje się o jej obecności, powiedziała:
- Wolnego. To moja - zaakcentowała to słowo - garbarnia - jakby od niechcenia dodała - Byłam tu pierwsza.

- Czeladnika, czeladnika... - zaśmiała się. - Jak widać, ruch jest duży. - powiedziała ironicznie, lekko się krzywiąc.
- Tak... Trzeba się będzie przejść do Tablicy Ogłoszeń i wykreślić to i owo. A czeladnika chwilowo nie potrzebuję... - uśmiechnęła się, na pół przepraszająco, na pół wesoło. - Jeśli przyjdzie co do czego, to będę wiedziała, do kogo się zwrócić, tak? - mrugnęła porozumiewawczo.

-Potrzebny mi pas najmocniejszej skóry jaki tylko znajdziesz, mistrzu. Nabijany ćwiekami. Czarny. do owinięcia nim rękojeści miecza.- Oznajmił Smok zaraz po wejściu i czekał na odpowiedź.

Madette weszła do garbarni szybkim krokiem z uśmiechem na twarzy.
- Dzień dobry.- powiedziała do przebywających w warsztacie elfki i smoka, po czym stanęła pod oknem czekając na swoją kolej. Nie ma to jak jednego dnia załatwić wszystko.