Zakon Światła Ostoja Fantazji

Już wiedziała, gdzie umieści każde z nich.
- Tak, to mój towarzysz - odpowiedziała nimfie. Jako jedna z nich mogła zrozumieć jak drogi był jej kruk. Był dla niej opiekunem i istotą, którą ona się opiekowała. Był jak część niej samej. Zakrakał gdy na niego spojrzała i zapikował przelatując nad nimi. Skrzydłem musnął lekko włosy Jasmin po czym wzniósł się znów pod sklepienie  zniknął w czeluściach domu.
- Zapraszam - skinęła zarówno na Anioła jak i Nimfę.
- Tutaj możesz się przygotować, Panie - wskazała mężczyźnie niewielki pokoik niedaleko oddzielonych od siebie parawanami basenów. W pokoiku znalazł się obszerny jasnobłękitny płaszcz z miękkiej tkaniny, wiązany w pasie. Stała tam niewielka komódka, wypleciona z wikliny, jak wszystkie meble w Domu Wody, szeroki fotel i mały stoliczek, na którym znajdował się dzban z wodą i kielich - Za chwilę po Ciebie przyjdę, Panie - skłoniła lekko głowę dając mu czas na rozebranie się i pozostawienie swoich rzeczy w miejscu ku temu przeznaczonym.
- Dla Ciebie też znajdę odpowiedni kąt, Siostro - uśmiechnęła się szeroko do Nimfy i powiodła ją ku podobnemu pokoikowi oddalonemu zaledwie o kilka kroków. - Przygotuj się proszę, a ja za chwilę wskażę Ci miejsce, w którym zrelaksujesz się i wypoczniesz obcując z drogocenną czystą wodą. - zachęciła kobietę by się przebrała w jasnoniebieski płaszcz przewieszony przez oparcie fotela.

Jasmin skinęła na Nimfę
- Mam nadzieję, że to miejsce będzie Ci odpowiadało - zaprowadziła dziewczynę w swój ulubiony zakątek, z niewielkim basenem, do którego wpadała woda z wysokiej półki, tworząc mały wodospad. Wodna mgiełka unosiła się wszędzie. Nieopodal basenu, na matach z trawy morskiej stały wiklinowe leżanki i stolik jak w każdym takim miejscu. Jasmin zaprosiła gestem Nimfę by weszła do wody
- Gdybyś czegoś potrzebowała Siostro, zawołaj cicho Beanna, a on da mi znać - uśmiechnęła się i zaciągnęła za sobą parawan pozostawiając Lehorę sam na sam z jej myślami. Kąpiel relaksująca nie wymagała interwencji duchów, więc Jasmin przypilnowała jedynie by woda miała odpowiednią temperaturę. Wróciła przed pokoik, w którym zostawiła Anioła.
- Czy jesteś już gotowy, Panie? - zapytała cicho.

Lehora zachwycona pięknem Domu Wody weszła do wody, która wydawała się być idealnie czysta.
Podeszła pod wodospad i pozwoliła, by woda opadała jej na głowę. Włosy momentalnie wyprostowały się o otuliły ją czarną powłoką sięgającą ud. Uniosła głowę tak, aby woda obmyła twarz. Mgiełka nad basenem spowodowała, że Lehora pomyślała, że jest w chmurach. Po paru minutach podeszła do krawędzi basenu, oparła się łokciami o jego brzech i zamkneła oczy, wsłuchując się w lekki szum wodospadu...

Anioł rozejrzał się po pomieszczeniu i uśmiechnął się. Tego mu było trzeba.
-Relaks moja droga... Relaks.
Uśmiechnął się szerzej, jeśli było to możliwe. Jednak w oczach... W oczach był spokojny. Jego święty spokój zaczął wracać.
Spojrzał na nimfę i zastanawiał się dlaczego pyta. Czy wbudowane są tu jakieś mechanizmy? Sam nie wiedział. Nie interesowało go to nigdy. Nie był typem wszechwiedzącego. Pewnych rzeczy wiedzieć nie musiał... I to mu odpowiadało.
Przeciągnął się i odetchnął. Nie mógł się doczekać. Zdjął płaszcz.

Anioł spojrzał za odchodzącą nimfą. Otrząsnął się gdy zalała go fala grzesznych myśli.
Miast tego, wszedł do wody. Ciepło zaczęło rozluźniać jego mięśnie. Westchnął radośnie i zanurzył się cały. W tej pozycji postanowił tu wypocząć.
Oparł się o krawędź basenu i zamknął oczy.
Kontemplował święte pisma, psalmy, pieśni.
Odrzucał wszystko co grzeszne... No prawie wszystko. Był mężczyzną do diabła. Nie mógł od tak przestać myśleć o rzeczach grzesznych.
Ale to mu pasowało. W końcu Seneszali był bogiem rozwiązłości... A on był także jego głosem.