Zakon Światła Ostoja Fantazji

Sadoma otworzył szeroko oczy ze zdziwienia gdy niziołek wykrzyczał sprzeciw jego pomysłu.
jednak on tutaj rządzi póki co,i należy się przystosować.
Smok nie protestując,potakiwał głową i odpowiedział czym prędzej hobbitowi;
-Tak obiecuje ze się zajmę nowym potrzebującym mieszkaniem jak stanę na nogi.
Zmilkł i dalej czekał na grosze.

Anioł uśmiechnął się i zabrał należące od teraz do niego pieniądze. Kiedy usłyszał ostatnie słowa hobbita, niemal nie wybuchnął śmiechem, co zakończył prychnięciem. Czegóż to mógł od niego jeszcze chcieć. Przecież ani go nie obraził, ani nie powiedział nic, co w mniemaniu anioła było obraźliwe. Cóż, są różne istoty i różne charaktery.  Spojrzał niepewnie na papier i chwyciwszy pióro, napisał koślawo swoje imię jedyne, co potrafił.
- Dziękuję uprzejmie - odezwał się, odchodząc od hobbita. Szybkim krokiem ruszył w stronę wyjścia.
- Do widzenia! - zawołał, śmiejąc się pod nosem, po czym wyszedł.

To może.. - krasnolud szukał dobrego rozwiązania ale nic nie przychodziło mu do głowy - hmm.. to zróbmy tak, że wezmę 150 dukatów i... powiedzmy że jeżeli nie uda mi się za to kupić dziesięciu zombie.. - spojrzał z pytającą miną - to najwyżej przyjdę po dodatkową pożyczkę? - krasnolud pierwszy raz był w banku. Nie miał pojęcia jak to wszystko funkcjonuje. Jedyne co powiedział mu ojciec to tyle ze bierze się tu pieniądze a za jakiś czas oddaje.. I na koniec powiedział mu że ma nie wracać do domu bez dziesiątki martwiaków.. No ale czy można pożyczać dwa razy? - pomyślał - nie znał regulaminu wiec spojrzał na hobbita licząc ze ten zaraz rozwieje jego wątpliwości

W tej sytuacji.. wezmę tę 150 dukatów - mówiąc te słowa westchnął wyraźnie niepocieszony - I nie chodziło tu bynajmniej o to że musiałby dwa razy odwiedzać bankiera. Chodziło tu tylko i wyłącznie o nekromantę sprzedającego umarlaków. Cairath czuł wyraźną niechęć do takich miejsc i takich ludzi więc wolał zaryzykować co do ceny zombie licząc ze złota starczy na ich zakup niż dwukrotnie składać wizytę na tutejszym cmentarzysku. Nie chciał żeby hobbit pomyślał ze Cairath ma do niego żal bo przecież on tylko wykonuje swoją pracę, w dodatku bankier potraktował go bardzo miło więc krasnolud tym bardziej nie chciał zostawić po sobie złego wrażenia. Może bankier usłyszy kiedyś bohaterską pieśń o nim i wspomni o krasnoludzie jako jednym z jego ulubionych klientów? - myśląc o tym rozchmurzył się i spojrzał na hobbita najserdeczniej jak potrafił

W wyznaczonym przez bankiera nieudolnie napisał coś co miało przypominać podpis. Zadowolony chwycił mieszek i zważył go w rękach. Do tej pory nie trzymał takiej ilości złota w swojej ręce. Schował woreczek do kieszeni po czym wstał - do następnego! - powiedział wesoło po czym ukłonił się dość niezdarnie w podziękowaniu i dziarsko ruszył w kierunku wyjścia. Teraz czekała go najgorsza cześć jego wizyty w zakonie.. zakup zombie na cmentarzysku..

Przez drzwi komnaty nieco niepewnie weszła postać absolutnie nie pasująca do tego miejsca. Krótka koszula, ciężka jaskrawa spódnica, mieniąca się kolorowo chusta na biodrach, bose stopy oraz mnóstwo dzwoniącej biżuterii sprawiały, że brązowowłosa młoda dziewczyna wygladała bardziej na taką, która byłaby skłonna podwędzić jakiś drobiazg, niż zaciągnąć pożyczkę. Ukryty pod włosami cyganeczki popiskujący rudy gryzoń nie nadawał jej normalniejszego wyglądu. Łapa przebiegła na samych palcach, unikając dotykania chłodnej posadzki, do krasnoluda, starajac się czynić jak najmniej hałasu swoją liczną biżuterią.
- Przepraszam bardzo... szukam Darayawusa Shiro... Słyszałam, że mogę go tu znaleźć? - Finua zapytała uprzejmie, jednak cały czas strzelała oczami na boki, jakby odruchowo wyszukiwała strażników, lub drogi ucieczki.