Zakon Światła Ostoja Fantazji

Heterasi nic nie odpowiadał. Jedynie padł na ziemię ukazując swoją długą szyję, na której widniało wiele mało zrozumiałych dla postronnych symboli. Gad wyszeptał kilka słów po czym kształt na jego skórze się zmienił. Wydawało się że jest to "rysunek" przepaści aż nagle... Wzdłuż tej linii rozdarła się skóra i mięśnie. Wewnątrz (Martwego już wtedy) ciała Heterasiego leżała zapieczętowana tuba. Widać iż przekazywanie wiadomości na Zakonie odbywa się w pełnej... Konspiracji.
Upadły kierując telekinezą uniósł i otworzył tubę. Wewnątrz był wielki pergamin. Była to mapa terenów przyległych do Zakonu... Kushit, Trawiaste Wybrzeże, Międzyrzecze, Imperium Kupców oraz Ar-Rendor zajęte całkowicie. Oznacza to odcięcie od Raany i Smoczyh Gór. Jedyną możliwością jest obrona terenów Zakonu, Azerotu oraz Irilith (Którego Arghez nie odda, nie z powodów "patriotycznych" lecz czystej chciwości).
Anioł uderzył psioniczną falą w podest (Który był przekaźnikiem oczywiście). Silny huk dotarł do głowy karzdego mieszkańca Zakonu.
- WY! KAŻDA ZDOLNA I CHĘTNA DO WALKI ISTOTA! POWTARZAM KAŻDA! WYSTĄPCIE! KOBIETY ORAZ DZIECI MAJĄ NAKAZ ZOSTANIA WEWNĄTRZ ZAKONNYCH MURÓW!
Wywołało to duże poruszenie wewnątrz tłumu. Jednak część w miarę świadomych wojowników od razu wybiegał przed wszystkich ustawiając się pod balkonem... Inni zaś uciekali do swoich domów...
- Angelus! Zrób, powiedz, krzyknij! Cokolwiek! Ja nie potrafię motywować... Nie ważne gdzie uciekną i tak Cię usłyszą więc wejdź tam i wrzaśnij! - Irytacja Argheza była tak silna że unoszący się w powietrzu pergamin rozdarł się lekko w kilku miejscach.

- Wystąpić ma każda zdolna do walki istota, kobiety i dzieci mają zakaz... cóż za logika, biorąc pod uwagę bezbronność większości zakonniczek i niektórych dzieci. - Ekena mruknęła do siebie, uderzając w zamyśleniu opuszką palca w dolną wargę. Od jakiegoś czasu stała w tłumie, nie rzucając się w oczy. Aby uniknąć czujnego wzroku znanych jej zakonników, wykorzystała nienajlepszy stan swoich ubrań i po prostu zgarbiła się dość mocno, przypominając postawą staruszkę. Kilka białych loków wystających spod kaptura dopełniało obrazu. Musiała tylko pamiętać o lekkim drżeniu rąk i ciągnięciu za sobą jednej nogi, gdy szła. Wieści, które dostarczył Hetrasi niezbyt ją obchodziły. A już z całą pewnością nie zamierzała angażować się w cudzą wojnę, nawet, jeśli ona i jej pociechy nadawali się do walki jak nikt inny. Lekko odsunęła się z drogi jakiegoś mężczyzny przepychającego się przez tłum, prawdopodobnie do rodziny.
- O tak... za takim przywódcą wszyscy ruszą jak szaleni. - Z rozbawieniem zauważyła, że jeden z wojowników, który odruchowo odpowiedział na wezwanie jakby stracił nieco zapału. Ekena zacichotała cicho, spodziewając się, że kilku mężczyzn, którzy bez zastanowienia zareagowali na rozkaz, przemyśli go ponownie i będzie próbowało zrezygnować.

~ Kobiety i dzieci mają zakaz...~ te wieści, ani nie cieszyły Nelis, ani nie pogrążały. Lubiła czasem trochę powalczyć, ale skoro mogła umrzeć to jednak wolała zostać. Przypatrywała się pozostałym kobietom. Niektóre z nich były trochę niezadowolone z tego, że nie mogą iść.
Nelis stała przed dłuższą chwilę i nie wiedziała co ma zrobić z rękoma. Widać, że nawet ona chciała iść tam gdzie raczej i tak nie pójdzie. Zdenerwowana podeszła do nieznajomej smoczycy i rzekła ponuro:
- Tobie też się to nie podoba, że musimy tutaj czekać z założonymi rękoma?

Ostatnio edytowany przez Nelis (2011-01-30 20:25:14)

Śmierć gada podziałała na krwiopijce. Podirytowany splunął na jego ciało zbliżając do podestu. Inteligencją grzeszył, lecz jeśli chodziło o czytanie i interpretowanie map... z tym było już ciężej. Niewiele wywnioskował z całego przedstawienia, co nie sprzyjało całej sytuacji.  ~ Cholerny gad. Mógł coś powiedzieć nim sczezł... Grr. ~ Gromił Hetrasiego w myślach. Stanął na podeście ukazując zebranym znikomy obraz swej twarzy. Motywatorem był przeciętnym, żeby nie skłamać, słabym. Jednak tamtej chwili, twarz jego nabrała nieco więcej życia, angażując się w całą swoją przemowę.  - Życie jest krótkie, nieprawdaż ? Rodzisz się, dorastasz. W bezpiecznym domu, wraz z rodziną. Rodzina... Jak myślicie, ile rodzin ma cierpieć przez wasze niezdecydowanie ?! Ile dzieci ma nie zaznać ciepła domowego ogniska, cierpiąc efekty wojny, przez wasze wahanie ?! Ich przyszłość leży w waszych rękach. Przeznaczenie, z którym wszyscy się borykamy teraz wystawia nas na wielką próbę ! To od was zależy, jaką przyszłość zafundujecie dalszym pokoleniom ! Zakon stoi na skaju upadku, a wy wciąż się wahacie. Właśnie zaczęła się wojna, teraz gdy trzeba zewrzeć szyki i stanąć ramię w ramię, wy stoicie jak owieczki nie wiedząc co ze sobą zrobić. Zapewnijcie dobry byt przyszłym pokoleniom. Dajcie swoim dzieciom ciepły i bezpieczny dom ! Wszystko leży w waszych rękach ! Do broni ! W IMIĘ ZAKONU ! -  Wykrzyknął, gdy zaś wszyscy srebrzyści, okrzyknęli bojowo, na znak gotowości. - Hou ! Hou ! - I jeszcze raz i raz jeszcze. Z okrzykiem, trzaskali krawędzią tarczy i ziemię, przyprawiając ją o drgania. Choć Angel nie miał nic wspólnego z rodziną, bezpiecznym domem i szczęśliwym bytem, słowa jego były jak najbardziej szczere. Kilka dni wcześniej, okazją jego było spotkać ciężarną kobietę, która pielęgnując nienarodzonego syna, swego płodu broniła. Ang widział dzieci, beztrosko biegające Quidsors, ganiające, bawiące się. Chcąc utrzymać porządek rzeczy trzeba było walczyć. Mimo iż nie czuł ani trochę przywiązania do Zakonu, został. A przecież mógł odejść, wojna nie była jego ulubioną rozrywką, choć zmysł strategiczny posiadać, posiadał.  - Kobiety mogące podjąć się walki, proszone są stworzyć osobny szereg. -  Odezwał się do tłumu po raz ostatni, tym samym schodząc z podestu. Zniknął w Gwiezdnej Wieży by po chwili pojawić się na dole. Stanął przed szeregiem, w towarzystwie dwóch srebrzystych, przyglądając się ochotnikom.

Widząc całe poruszenie nie zareagował na cały incydent. Jedynie wyciągnął długi i szeroki kawał materiału, którym owinął część twarzy, szyję i ramiona. Narzucił na głowę kaptur i stojąc tak dalej, skupił się na obserwacji innych.
- Głupcy - szepnął, poruszając lekko nogą. Kira natychmiast podskoczyła i zaszczekała. Anioł rzucił suczce krótkie spojrzenie, po czym ujrzawszy znajomą mu smoczycę, ruszył w jej kierunku.
Sprawnie przemieszczał się wśród innych, ale zbliżenie się do Aleery miało jeszcze drugie dno.
Stanął przed nią, zrzucił kaptur i odsłonił twarz spod materiału.
- Witaj, Aleero - skłonił się lekko, starając się zachować powagę i spokój. - Też zamierzasz walczyć? - spytał, choć odpowiedź wydawała mu się oczywista. Przyklęknął na chwilę i wziąwszy Kirę w ramiona, położył dłoń na jej łebku.
- Co sądzisz o tym wszystkim? Czy aby nie przesadzają?