Zakon Światła Ostoja Fantazji

Anioł zbliżył się i pocałował ją w szyję. Delikatnie, czule.
Czuł pierś pod dłonią. Zacisnął lekko dłoń pieszcząc pierś kobiety.
Wiedział że wszelkie bariery opadły. Wszelkie bariery które wcześniej jeszcze istniały, legły w gruzach.
Drugą dłonią zaczął zjeżdżać w dół ku podbrzuszu. Gdy tam dotarł, powoli i ostrożnie zaczął zjeżdżać jeszcze niżej całując szyję kobiety.
Przeklinał swój zarost. Oj przeklinał. Musiałby przyciąć brodę... Jednak nie było czasu by o tym myślał. Sytuacja nie pozwalała.

Anioł uśmiechnął się lekko w przerwie między pocałunkami.
Sytuacja była już wystarczająco rozgrzana. On zaś był bezkompromisowy.
Jedną ręką objął ją i przyciągnął, drugą włożył między jej nogi, pragnąc odszukać celu tej wędrówki.
Gdy tylko ów cel odnalazł, począł całe doświadczenie wykorzystywać by przyjemność sprawić kobiecie.
Nie wiedział jak zareaguje. Mało go to obchodziło. Sam był niesamowicie podniecony. Gotów był zrobić wszystko. Wszystko co by poprosiła.
Stał się jej niewolnikiem... Na ten krótki czas był uległy jak dziecko.

Doprowadzał ją do szaleństwa, sprawił, że płonęła.
Nie był jej pierwszym mężczyzną, jednak pierwszym, który naprawdę wiedział co robi. Ale to w końcu anioł...
Była gotowa na przyjęcie jego. Nigdy wcześniej bardziej tego nie pragnęła. Ułożyła się tak, aby mu to ułatwić i spojrzała na niego wyczekująco.
Oczy jej błyszczały, a oddech był coraz szybszy.

Zacisnęła dłonie na jego plecach, drapiąc go paznokciami. Była bliska obłędu.
Sprawiał jej rozkosz jakiej jeszcze nigdy nie zaznała. Jęknęła cicho.
Jego spokój i delikatność jeszcze badziej ją podniecały.
Odszukała jego usta i wpiła się w nie z całej siły.
Ona bynajmniej spokojna nie była. W oczach błyskały jej dzikie ogniki, których zwykle nie było widać.
Wyzwolił w niej coś... coś jej zupełnie nieznanego...

Zalała ją fala rozkoszy. Oddychając ciężko przylgnęła do niego ciałem.
Ręce zarzuciła na szyję i pozostała tak wtulona. Powoli się uspokajała.

Gdyby nie to, ze odczucia były tak intensywne, mogłaby uznać to za wspaniały sen...
A była to wspaniała jawa...

Dopiero teraz zaczęła myśleć.... a nawet martwić. jednak nie dała tego po sobie poznać.
-Dziękuję.... -wyszeptała drżącym głosem.

Zamyśliła się. Jak mogła coś takiego zrobić?
Wyszła z wanny, wytarła się i ubrała. Było jej dobrze, za dobrze. A to nigdy się dla niej nie kończy dobrze.
Opuscła ąłzienkę. Nie patrząc na anioła powiedziała.
-Ja.. wpadłam tu tylko, aby podziękować za nocleg.. Już znalazłam mieszkanie... Dziękuję... -dziwnie się czuła.
Nie powinna tu być. Powinna jak najszybciej opuscic to miejsce.
-Żegnaj..

Anioł spojrzał na kocura zdezorientowany.
Potrząsnął głową i zaraz odwrócił się w stronę elfki.
-Żegnaj...
Powiedział w stronę zamkniętych drzwi. Wstał.
Przeszedł powoli przez pokój szukając kocura. Czyżby chciał mu znów coś powiedzieć... A może się pobawić?
Wzruszył ramionami i zaczął obchodzić miejsca jego prawdopodobnego ukrycia. Ten kot zadziwiał go z każdym dniem coraz bardziej.
Raz całkiem zwierzęcy... Innym razem wykazuje niemal ludzkie odruchy.. Zadziwiające.

Anioł podrapał się po głowie. Spojrzał idiotycznym wzrokiem na dziurę i natychmiast się do niej nachylił.
Próbował sprawdzić dokładnie czy czegoś jeszcze nie znajdzie za dziurą i co za nią jest.
W końcu włożył tam rękę nie mając innego pomysłu.
Nie dość że jest dziwny... To jeszcze w jego obecności znajduje dziury w ścianach.
Dziwił go ten kot. Oj dziwił... Będzie musiał z nim porozmawiać.
Tymczasem próbował cokolwiek zagarnąć ręką.
Jeśli będzie trzeba to odkryje co jest po drugiej stronie... I dostanie się tam.