Zakon Światła Ostoja Fantazji

Polimorfka zamilkła i już nic nie powiedziała, gdy Smok wspomniał dzieci Ekeny. Tylko uparcie wpartywała się w posadzkę, jakby niewiadomo co się tam znajdowało.
Wzrok podniosła dopiero, gdy pojawił się nowy interesant. Dłuższą chwilkę przypatrywała się się jegomościowi, jakby oceniając go po samym wyglądzie. Potem odwróciła się na pięcie i podeszła do prowizorycznej półki z dokumentami. Nie zamierzała przeszkadzać sędziemu w pracy głupawym wpatrywaniem się w jego klienta, szczególnie, gdy pracy zostało jeszcze tyle. Zaczęła przeglądać dokumenty, które uległy częściowemu zniszczeniu segregując je na te pilnie potrzebujące 'naprawy' i te mniej pilne. Miała zamiar zapytać Sędziego, czy może je wziąć w jakieś ciche miejsce i w spokoju przepisać, po czym złożyć spowrotem tu w Sądzie. Ale to później, jak jegomość odejdzie.

Solaithiel weszła do gabinetu sędziego i spokojnie czekała na swoją kolej. W jej głowie narodził się wspaniały plan na interes. I nie chodziło tu o burdel. Zresztą - nie przyszłaby do sądu, gdyby takowy chciała założyć. Przecież prostytucja na Zakonie była nielegalna.
Tymczasem dziewczynie zachciało się Herbaciarni. Starej, w dobrym stylu, nieco luksusowej, lecz otwartej dla każdego. Czy jest coś przyjemniejszego niż filiżanka herbaty w chłodny wieczór bądź słodkie ciastko w letnie popołudnie?
Tak, to był wyśmienity pomysł. Trzeba jednak uzyskać na ten biznes pozwolenie w sądzie i u architekta. Finanse znajdą się same...

Nimfa dygnęła wdzięcznie.
- Przyszłam z prośbą o pozwolenie założenia herbaciarni w mieście Quidsors...Dofinansowanie otrzymam od wiedźmy Skimrry, która popiera moją inicjatywę. Słyszałam jednak, że wielmożny pan Sędzia musi wyrazić zgodę rozpatrując za i przeciw. Aby jednak ten proceder ułatwić...z mojego punktu widzenia nie ma żadnych minusów tej inwestycji - uśmiechnęła się powalająco, by zdobyć sobie przychylność wysokiego urzędnika.
W końcu ktoś tak wysoko postawiony musiał mieć pieniądze...i mógłby skorzystać z jej usług. Ale jak na razie przyszła tu w sprawie herbaciarni...

Solaithiel znów dygnęła, odbierając dokument, po czym spojrzała na wskazaną Ireth.
- Już cię gdzieś widziałam - zamyśliła się głośno patrząc na dziewczynę. - Sala Chwały? Mam rację? W każdym razie - tu wyjęła z dekoltu zawiniątko, a mianowicie batystową chusteczkę, w której trzymała pieniądze i odliczyła trzydzieści dukatów - proszę, to zapłata. Zapraszam do Herbaciarni.
Uśmiechnęła się do Ireth. Na pożegnanie skinęła Sędziemu i jego pomocnicy głową i wyszła, bedząc do Architekta.

Polimorfka uśmiechnęła się delikatnie do Sol, odbierając od niej pieniądze. Faktycznie raz już się widziały, tyle, że wtedy Ireth była w nie najlepszym stanie. Teraz było jednak inaczej, bo teraz miała czym zająć swoje myśli. Odprowadziła nimfę wzrokiem, cały czas dziwijąc się nad jej urodą. Nic dziwnego, że mąciła panom w głowach. Było w niej coś naprawdę nieziemskiego i niesamowitego.
Już miała wrócić do poprzedniego zajęcia, kiedy jej wzrok znów przykuł wcześniejszy interesant. Spojrzała na Sędziego, potem znowu na młodzieńca. Nie wiedziała czemu, ale coś jej się w nim nie podobało. Ale może to dlatego, że był magiem. Teraz kiedy i ona wróciła do szkoły magii czasami potrafiła wyczuć tą specyficzną aurę otaczającą adeptów tejże sztuki. Może to ona podsuwała jej teraz na myśl coś oślizgłego. Wzrdygnęła się ledwie widocznie i odwróciła spojrzenie spowrotem na dokumenty. Kątem oka jednak wciąż obserwowała przybysza, tak na wszelki wypadek.
- Kraght'narze. Zechcesz mi może powiedzieć co mam zrobić z zapłatami od klientów? - Zapytała cicho.

Dziewczyna kiwnęła lekko głową. Raz jeszcze kątem oka rzuciła na interesanta, odwróciła się na pięcie i ruszyła szybko przed siebie. W progu zatrzymała się na moment, jakby rozważając czy powinna coś ze soba wziąć. Stwierdziła jednak, że głos jej wystarczy, a jak nie to może znajdzie jakis skrawek papieru i coś do pisania, chociażby na Drugim Piętrze.
- Do widzenia Panom. - Dygnęła lekko żegnając tym samym maga i swojego pracodawce. Zaskakujący był fakt, że nigdy wcześniej nie dbała tak o swoją kulturę osobistą jak robiła to teraz. Chwilę później polimorfka zniknęła za rogiem idąc szybciej i szybciej. W końcu zmieniła się w wilka i po prostu pobiegła przed siebie. Nie uśmiechał jej się fakt ponownego spotkania się z Mistrzem Zakonu, ale na tym w końcu polegała jej praca. Teraz do gabinetu szła służbowo, a nie jako 'niespodzianka' Sulama Nekromanty.

Mag westchnął, niby lekko zirytowany, ale jednak nadal z uprzejmością przyklejoną do twarzy. Poprawił poły szaty i sandał na nodze, dopiero wtedy popatrzył sędziemu w oczy.
- Oczywiście panie. – powiedział wesoło – O co chodzi? W czym mogę pomóc? Może potrzebujesz wichru do pomocy przy sprzątaniu?
Nagle wydało się, ze to wszystko pokaz, ot tak, jakby opadł jakiś parawan oddzielający ich od prawdy. Smok wiedział, że mag kłamie, a mag wiedział, ze smok wie. Pozostawała tylko kwestia tego, co on ukrywał… i czy nadal będą ciągnąć tą grę.