Zakon Światła Ostoja Fantazji

Mag popatrzył od niechcenia na swe knykcie i biżuterie je zdobiącą. Było w tym geście coś lekkiego, normalnego… Ale i była tam desperacja, przerażenie i zwierzęcy instynkt przetrwania, który trzymał tą wybuchową mieszankę razem i nie pozwalał postawić jednoznacznego wniosku co do niego.
- Jak to skąd je mam? - zapytał element arianin marszcząc brwi w geście bezgranicznego zdziwienia – Otrzymałem je od matki w dniu, w którym zostałem przyjęty na nauki u mojego Mistrza.

Mag nawet się nie zamyślił, nie zastanowił, nie mrugnął też okiem, ani prawym, ani lewym.
- Sześć zim temu, Mistrz Urutho przyjął mnie na nauki magiczne i u niego zgłębiałem tajniki magii ziemi. Niedawno osiągnąłem poziom wystarczający, by rzucać zaklęcia VI poziomu i, zgodnie z tradycją, odszedłem z praktyki u mego Mistrza. –wyrzucił z siebie jednym tchem - Jestem teraz niezależnym magiem, od trzech lat należę do Zakonu. Czy mam okazać znak?
Ręce mu się trzęsły, ale szybko wysupłał spod szatu łąńcuszek na którym zawieszono Znak Zakonu.

Tu nerwy maga zawiodły. Cała jego postać posypała się w drobny mak. Uśmiech zniknął, włosy stanęły w nieładzie, usta wykrzywił grymas strachu, a dłonie upuściły znak Zakonu.
Przerażony rzucił się do ucieczki, machając rękami jakby oganiał stado os. Było w tym coś zabawnego, ale i groteskowego zarazem, czy on naprawdę sądził, że ucieknie smokowi?

Etamin weszła spokojnym krokiem do sądu. Ale ku jej zaskoczeniu coś pustawo tutaj było. Będzie musiała zaczekać na pana sędziego. Przyszła z konkretną sprawą , na której bardzo jej zależało. Pewnie jak każdemu kto tutaj przychodzi. Musiała prosić o pozwolenie wybudowania sklepu jubilerskiego. Usiadła sobie gdzieś pod ścianą budynku. Miała czas, nigdzie jej się nie spieszyło. Tak się zastanawiała czemu nikogo nie ma. To dobry pomysł na skrócenie sobie czasu czekania.  Przymknęła oczy nasłuchując wszystkiego wokół.

Jakie było jej zdziwienie gdy spotkała na swojej drodze tą sympatyczną dziewczynę, tą samą z lasu, od półgryfa. Uśmiechnęła się do niej przyjaźnie, już wstała na nogi przygotowana, na to ,że ma gdzieś iść. Musiała także przyznać, że ta Ireth którą teraz widziała, wydawała się być poważna. Już Etamin myślała, że jest ona sędzią, księgowym, czy coś w tym kierunku. Gdy Ireth podeszła i zapytała się w czym może pomóc już Etamin otworzyła usta by coś powiedzieć. Jednak w tym samym momencie Ireth poprosiła ją by zaczekała. Tutaj Etamin nawiedziły myśli, że trochę głupio obok polimorfki stać. Ona tak ładnie ubrana, a Eta nadal ten sam strój. Niestety teraz odczuwała ten brak pieniędzy. Smokowi były zbędne nowe ubrania. Toteż Etamin nie przywiązywała do tego wagi, aż do teraz. Zresztą czym się Etuś przejmuje? Jak będzie miała sklep jubilerski, też sobie kupi coś nowego. Musiała koniecznie na jakiś czas wrócić do domu, musiała znów przybrać politykę smoków. Im dłużej w ludzkim ciele tym więcej ze swojego zachowania nie rozumiała. Z rozmyślań dopiero wyciągnęła ją Ireth. Wróciła tak szybko, ale jednak smoczyca o tym nie wiedziała. Znów posłała dziewczynie przyjazny uśmiech -Więc ja chciałam prosić o budowę sklepu jubilerskiego. W zasadzie tylko po to tutaj przyszła.

Poszła spokojnym krokiem za Ireth. Usiadła na wskazanym przez nią krzesełku na przeciw niej. Spojrzała jej prosto w oczy i się uśmiechnęła lekko. Wysłuchała wszystkiego z uwagą, nawet wymalowaną na twarzy. Gdzie miał być jej sklep? niech się zastanowi -Myślałam, że tutaj w Quidsors, więcej osób tutaj przechodzi się, większa szansa na zarobek, a jeśli nie to zostaje Targ Drugie pytanie, jak mniej więcej miałby wyglądać, znów smoczyca musiała się zastanowić. Na pewno chciała bym by sklep nazywał się "Złoty smok" Tego była w 100% pewna, ale podała inne dane, do wyglądu wróci na końcu Pokoi no to dwa, bo chciałabym, żeby ten sklep miał kształt prostokąta i pierwsza sala miała kształt kwadratu,a ta druga siłą rzeczy będzie prostokątem, no i piwnicę dość obszerną Z wiadomych jej względów, bo jako smok musiała się tam zmieścić, lepiej będzie topić metale. Teraz niestety przyszła kolej na wygląd Myślałam by cały budynek z zewnątrz był zbudowany z cegły, a w środku aby było wykończone drewnem orzecha, duże okna z cisowymi okiennicami, podobnie jak drzwi też z cisu, a gdy się wejdzie do sklepu to po lewej i prawej półki ze szklanymi gablotkami gdzie będą leżeć różne ozdoby, ale nie przy samej ścianie tylko z odstępem tak by zmieściły się między ścianą, a regałem dwie osoby Tak właśnie Etamin nie umiała liczyć, więc nie poda jej konkretnych odległości [/i] Jak ktoś wejdzie to prawie pod przeciwną ścianą chce by stała moja lada, a za nią fotel, tak bym miała na wszystko oko, tak aby światło padające z okien mnie nie oślepiało, a ten drugi pokój to będzie mój pokój gdzie będę spała, chciałam by tam było dla odmiany drewno bukowe, a wejście do niej żeby było noo na styku tej ściany północnej i wschodniej, łóżko by było przy oknie, był by też kominek i stolik z dwoma krzesłami, prowizoryczna kuchnia i klapa do piwnicy , a ta piwnica to taka by smoka pomieściła, a tam to muszę pomieścić różne przyrządy i stół kamienny [/i] Smoczyca nie wiedziała czy o to Ireth chodziło, ale opowiedziała prawie całą swoją wizję.

Patrzyła na Ireth jak ona notuje, ale nagle wyczuła obecność smoka. Tak to pewnie pan sędzia już wrócił. Chyba, że inny smok też musi coś tutaj załatwić, to wtedy inna bajka się szykowała. Spojrzała w tamtym kierunku wyraźnie zaciekawiona. Przez drzwi wszedł nikt inny jak Kraght'nar. Jednak się nie myliła. Na przywitanie smoka odpowiedziała spokojnym głosem - Dzień dobry, nic się nie stało-W końcu Etuśminka miała bardzo dużo wolnego czasu. Spojrzała na Ireth, pytającym wzrokiem. Czy dziewczyna przekaże jakieś papiery? A może odda już ten formularz? W końcu smoczyca nie znała całej ten dziwnej struktury. Wtedy znów przemówił sędzia, zadając pytania. Etamin natychmiast, już szczęśliwszym głosem odpowiedziała- Tak owszem, tak właśnie sklep jubilerski w mieście Ciekawe co z tego wyniknie, czy dostanie tą zgodę, czy będzie musiała przyjść tutaj jeszcze raz.

Kraght pokiwał głową, słysząc odpowiedź Etamin i odebrał dokument od Ireth.
- Dziękuję - powiedział, również się uśmiechając i sprawdził, czy wszystko w dokumencie się zgadza.
- No dobrze... - mruknął, zwracając się do Etamin. - Pozwolenie będzie kosztowało dwadzieścia dukatów - podszedł do biurka i wyjął z kieszeni płaszcza swoje pióro i kałamarz, by wypisać brakujące informacje.