Zakon Światła Ostoja Fantazji

-Za często by zliczyć...- Odpowiedział z pewnym zamyśleniem.
-Jeśli nie pracuje, to szwendam się po okolicy. Czasem uda mi się nawet znaleźć coś do jedzenia. Jak nie to idę na farmę, gdzie wcześniej się spotkaliśmy.- Sam nie wiedział czemu, ale wolał poruszać się w nocy. W dzień za to odsypiał.
-A ty? Dlaczego chcesz abym został?

Nie wglądało wcale iż z tym jedzeniem to był żart...Chłopak zaczął jej cierpliwie tłumaczyć, niczym małemu dziecku.
-Nie możesz przyjmować byle kogo pod swój dach... Masz małe mieszkanie, więc właściwie nie ma tu miejsca dla drugiej osoby. Po za tym ja często muszę wychodzić co mogło by Ci bardzo utrudnić życie. Nie wspominając już o tym co pomyślą sobie o tym sąsiedzi... Z każdej strony Ci się to nie opłaca...- Nagle przerwał.
-Nie odpuścisz, prawda?- I taka była właśnie dyskusja z upartymi istotami...

Chłopak westchnął i odpowiedział z przekąsem.
-Taa... Już widzę jak mi to mówisz.- Po raz kolejny zmierzwił jej włosy i odwrócił się w stronę wyjścia.
-No to na razie... Wrócę przed świtem...- Mruknął jeszcze coś o upartych kobietach i wyszedł w mroki nocy...

Shiro zaś nie pojawił się wcale. Jednak nie zniknął bez śladu. W kącie leżał cały jego dobytek. Nie było tego wiele. Jakiś płaszcz, rzemienie i drewniany miecz. Resztę zwykle nosił przy sobie. Dziewczyna mogła przekonać się iż jego słowa mają poparcie i nie są rzucone pod wpływem w chwili. Nawet jeśli były wypowiedziane dla świętego spokoju... Sam chłopak nie pojawił się. Prawdopodobnie wyruszył na jakąś misje...

Shiro wrócił do sklepu prosto ze szpitala, tak jak obiecał. Lecz w pomieszczeniu nie wiedział co robić. Nie miał jeszcze przydzielonego miejsca do spania, a i wątpił że takowe dostanie. W końcu nie wypada aby spał w jednym pomieszczeniu co elfka. Rozłożył więc swój płaszcz na ziemi i zwinął się na nim. Nadal jednak czuł się nieswojo. Nie przywykł do spania w pomieszczeniach. W końcu zrezygnowany porzucił swoje "posłanie" i wyszedł ze sklepu zamykając go wcześniej na klucz. Następnie wspiął się na drewnianą konstrukcję i wyłożył się wygodnie na dachu. Wszystko było by w porządku, gdyby nie przechodnie pokazujący go od czasu do czasu palcem. No i te wybuchy śmiechu, gdy wspinał się przy użyciu tylko jednej ręki...

-Yo...- Po raz kolejny przywitał ją w ten sam sposób. Tym razem był to sam głos dobiegający gdzieś z góry. Gdyby elfka podążyła za nim wzrokiem, wkrótce zobaczyła by jego nogi dyndające leniwie, przewieszone przez krawędź dachu.
-Jak obiecałem... Jestem w domu.- Właściwie nie było to poprawne stwierdzenie, gdyż tak na prawdę siedział na nim a nie w nim...

Chłopak zgrabnie zeskoczył na ziemię, lądując obok Aranel. Widać było że skok z kilkunastu stóp to dla niego nic. Ale to zasługa Gaspara... Pochylił się przed nią teatralnie i wysunął klucz na obu rękach.
-Proszę Panienko. Czyń honory... Spojrzał na nią uważniej.
-Coś nie tak? Wyglądasz na zmartwioną...

-Ho ho. Nie sądzę, aby miało to zaprzątać Twoją głowę. Powiedzmy że to tajemnica zawodowa.- Wyglądał dziś na wyjątkowo pewnego siebie i chętnie przedrzeźniał się z innymi. Ale cóż... Po tym co go spotkało w wieży, musiał jakoś odreagować.
-I nie martw się tak o obcego. Mówiłem Ci już że może się tak zdarzyć iż nie wrócę nigdy więcej. Wtedy się zgodziłaś...- Zaczął sprzątać z ziemi swoje wcześniejsze "posłanie".
-Tak to już bywa... Ludzie przychodzą i odchodzą.

Ostatnio edytowany przez Darayawus Shiro (2010-03-24 00:52:19)