Zakon Światła Ostoja Fantazji

-Ej, ej... Czyżby Twoje słowa miały wzbudzić we mnie współczucie? Próżne Twe nadzieje.- Shiro wprawnie bandażował potłuczoną Dziewczynę. Znać było, że to nie jego pierwszy raz, ale faktycznie nie był zbyt delikatny. Wykorzystywał metodę krzyżową, która zużywała nieco więcej opatrunku, ale za to bandaże nie zsuwały się podczas ruchu. Szczerze wątpił, iż uda mu się utrzymać Amazonkę w łóżku dłużej niż parę godzin... Zawiązał jeszcze ostatni węzeł i wesoło rzucił.
-No! Skończone...- A następnie zaś zmienił głos na ton znudzonego medyka.
-Dużo leżeć, mało ruchów i... Odżywiaj się czyś zjadliwym, bo jak klnę się na bogów, ta papka Cię kiedyś zabije.- Podsunął jej derkę, by Nikol mogła się przykryć i poleżeć jeszcze, a sam usadowił się  na ziemi i oparł plecami o pryczę. Dzięki temu byli dość blisko siebie, by rozmawiać spokojnie, ale przynajmniej jedno nie musiało patrzeć na drugiego...
-Co będę teraz robił? Hymm... Dobre pytanie... Ale w końcu gdy kota nie ma, myszy harcują...

Shiro zachichotał i bez zażenowania oparł się o Nikolettę, praktycznie wtulając twarz w jej nogę.
-Hah! Jak się cieszę, że i tym razem wygrałem. Nie wiem co by było, jakbyś to ty miała teraz rządzić i decydować o następnych krokach...Może i dobra z Ciebie wojowniczka, ale z logiką idzie Ci tak samo, jak z gotowaniem.- Młodzieniec przerwał na chwilę, próbując zwalczyć senność. Ciepło Amazonki nieco go usypiało nawet jeśli ona sama ciągle śmieszyła...
-Spróbuję Ci to wytłumaczyć... Mangel gdzieś zniknął a w radzie panuje taki bałagan, że nikt nie zwróci uwagi na czyny, które w normalnej sytuacji wywołały by natychmiastową reakcję. A to znaczy, że teraz mamy szanse zdobyć nieco terenu i władzy, a zanim Zakon się skapnie, już nic nie będzie mógł zrobić... Teraz już rozumiesz?- Nieświadomie muskał palcami stopę Asasynki. Zawsze gdy jego myśli były czymś zajęte, ręce robiły co chciały...

Chłopak nieco pobudzony gwałtowną reakcją Amazonki, spojrzał w górę, jakby chcąc zapytać tym gestem "co się stało?" Zaraz jednak powrócił do poprzedniej pozycji, tym razem pilnując tego, co robią jego dłonie. A te udając niewinne, spoczywały na kolanach.
-Póki co sam nie zamierzam władać jakimiś terenami. Po prostu... Cóż, chyba nic się nie stanie, jeśli zdradzę Ci plan na najbliższe tygodnie... Zamierzam zająć jakiś duży budynek i dobrze go ufortyfikować... Chcę, hymm... Stworzyć coś w rodzaju gildii. Miejsce, w którym zgromadzę elitarnych najemników. Jeśli dobrze pójdzie, to w niedługim czasie organizacją zainteresują się małe państwa chcące posiąść większą siłę militarną. Dla nas oznaczało by to zysk o wiele większy, niż jesteś w stanie sobie to wyobrazić...- Wojownik ziewnął i zamilknął na chwilę
-Oczywiście to jest jeden z tuzina pomysłów, na jakie wpadłem w ostatnim czasie. Obecnie jednak wydaje mi się że ten będzie najrentowniejszy...

-Nie, dziękuję. Tak mi aż nazbyt dobrze.- Odpowiedział poważnym zmęczonym tonem. Mimo iż uśnięcie w takiej pozycji mogło by sprawić problem Nikol, to jednak  Shiro się tym nie przejmował. Był przekonany że po prostu to ona będzie miała zmartwienie.
-Po za tym stworzenie alternatywy od wstąpienia do Zakonu może być bardzo zabawne. Dlatego muszę to zrobić, za nim Mangel wróci. Chcę zobaczyć ile istot porzuci swą służbę... Ot taka moja ciekawość- Uśmiechnął się w duchu i pieszczotliwie poklepał podudzie Nikoletty.
-Najpierw będziemy jednak potrzebowali większej ilości towarzyszy. Podkreślam, towarzyszy! Nie mięsa armatniego... Ptaszki doniosły mi że masz na oku kogoś ciekawego. Twoim zadaniem będzie sprawdzenie, czy będzie się nadawał, by do nas dołączyć...- Shiro przeczesywał palcami końcówki swoich włosów, próbując pozbyć się błota.
-Heh, muszę się umyć...

Wojownik znieruchomiał i powiedział bardzo cicho.
-A skąd wiesz... Skąd wiesz że to nie właśnie o to mi chodzi? Setka istot, których jedynym celem, jest zranienie mnie i zabicie... To mogło by być wystarczające...- No cóż... Ktoś tak jak Shiro, faktycznie mógł szukać chwalebnej śmierci w boju, ale to brzmiało bardziej jak głupota. Być może dlatego też Młodzieniec już po chwili roześmiał się w głos.
- Dlatego też właśnie muszę ustawić więcej pionów na szachownicy... A z tego, co widziałem zarówno tutaj, jak i poza ziemiami Zakonu... Znaleźć kogoś odpowiedniego będzie bardzo ciężko...- Daray już nic więcej ie powiedział na ten temat. Milczał przez chwilę, a następnie zaczął nucić jakąś tęskną melodię.