Zakon Światła Ostoja Fantazji

Elf nie dał się zaskoczyć atakiem. Z tej pozycji Marrow mógł wyprowadzić niewiele ataków a ten był najprostszy. Odskoczył, zawirował w piruecie i niskim zdradzieckim cięciem zmusił by przeciwnik odskoczył do wbitego w ziemię miecza.

Dostrzegł lecący w stronę nóg miecz i przeskoczył go z wdziękiem tradycyjnym u elfów, nawet mrocznych. Odsunął się do przeciwnika na bezpieczną odległość. Teraz już znał jego słabość w walce.

-*On jest szalony* - stwierdził w myślach elf, wykonując zgrabny unik przed szarżującym przeciwnikiem. Ponownie zawirował i ciął przez plecy. Szybko i silnie. Ciął jednak z rozwagą by móc zatrzymać ostrze w odpowiednim momencie. Znał jego słabość. Gdyby coś nie wyszło był gotów ją wykorzystać...

Sadoma uderzając w lodowe bloki naruszył je tak mocno iż widoczne pęknięcia zaczęły się powiększać.
Pierwszy bok z lewej strony po nawale kopniaków pękł jak kamieniem w szybę.
Nie trzeba było się długo przypatrywać na losy następnego,smoczysko nie ma już na czym trenować a nie daleko,
dwóch mieszkańców nadal zaciekle walczy,przygląda się temu zjawisku z zaciekawieniem.
Jednocześnie idzie w miejsce gdzie tak nie pada,żeby się schronić,wypatraszał sobie miejsce suche i gdzie nie kapało na głowę tutaj może trochę odpocząć i poczekac na koniec ich treningu z nadzieja że w końcu i on sobie potrenuje z jakimś żywym przeciwnikiem.

Ostatnio edytowany przez Sadoma (2009-10-14 11:30:43)

(Piszesz strasznie dużo akcji w jednym momencie więc nie zdziw się,że ci je przerywam... ;p )

Marrow odbijając się od elfa ląduje na ugiętych nogach,przez krótką chwilę łapiąc równowagę.Widząc elfa stojącego na nogach i szykującego się do skoku natychmiast wstaje i wyciąga miecz z ziemi.Lecz tym razem zajęło mu to trochę więcej czasu przez to iż jego ciężar wbił jego oręż głębiej niż on zwykł to robić.Na szczęście obrót poluzował trochę ziemię w okół więc dał radę wyciągnąć swą broń.Elf był już w powietrzu,tuż nad nim,ale było za późno na cięcie,było za późno nawet na złapanie go za nogę.Marrow postawił jedną ręką miecz przed sobą,tak aby zakrywał go jak najbardziej,a drugą odpiął szybko siekierę od uda.
*On użył magii,chyba nie obrazi się jeśli użyję nowej broni...*-pomyślał i bez skrupułów rzucił nią w lądującego elfa.Wiedział,że jest on bardzo dobrym wojownikiem i odbije siekierę,ale da mu to trochę czasu.
Kiedy siekiera była tuż przy Keldarze.Zaczął biec w jego stronę,a w momencie kiedy będzie blisko niego miecz podnosi,aby jego tępą częścią ściąć przeciwnika z nóg celując lekko nad kolana.

Widząc lecące w jego kierunku gwiazdki szybko ugina nogi i podnosi miecz na płasko trzymając miecz jedną ręką,a drugą podpierając go na środku(jest tępym do dołu).Używa go jako tarczy.Odbija oriony,lecz jeden rykoszetem rozcina mu lekko policzek.
*Cholera jasna!*-myśli popadają w lekki amok na widok krwi.
-Wreszcie cię widzę mój szkarłatny przyjacielu...-mówi sam do siebie.
Podbiega do siekiery chwytając ją i ponownie biegnie w stronę przeciwnika z mieczem w prawej(sunąc nim po ziemi) i siekierą w lewej.

Uniknął iskier i zauważył,że Keldar zaczyna krążyć...i używać magii.Shuriken gwizdnął mu koło ucha przecinając pare włosów...
Marrow zaczął biec w losowo wybranym kierunku,a gdy zobaczył elfa pędzącego od jego lewej podniósł miecz czubkiem do Keldara i spróbował go staranować.Jeśli mu to nie wyszło biegnie jeszcze około 8m na przód i obraca się.
*No cóż,w tej formie,z magią na wyższym poziomie nie mam szans...*-pomyślał,ale postanowił walczyć do końca.

Ostatnio edytowany przez Marrow Kha'zarad (2009-10-14 23:37:51)

*Widać nie jestem jedynym szaleńcem na tym małym świecie*-pomyślał zlizując krew spływającą mu z policzka.
Podczas biegu Keldara wbija lekko miecz w ziemię,a kiedy miecze wraz z Keldarem lecącym ku niemu są tuż,tuż Marrow robi zwinny unik(bez miecza) przy okazji wsuwają rękę pod ręce Keldara i z impetem uderza trzonkiem siekiery w splot słoneczny przeciwnika aby go ogłuszyć.