Zakon Światła Ostoja Fantazji

Elf stracił oddech. Przerwa nie trwała długo. Dla przeciwnika za krótko. Wciąż z lekkim problemem przy oddychaniu, zataczając się z lekka wskakuje między Marrowa a jego miecz zagradzając mu drogę do broni. Szybkim aczkolwiek niedbałym ruchem miecza wytrąca siekierę z ręki smoka. Odskoczył natychmiast chowając miecze. Zaklęcie przestawało działać, jeszcze się tliło, ale już coraz słabiej.
- Dobrze walczyłeś. Wybacz policzek. Założę się że toporka byś szybko nie puścił a policzek... tak jakoś wyszło.
Szybko schował obydwa do pochew na plecach. Podchodząc podał dłoń przeciwnikowi.
-Walka skończona. Zwycięzca nie określony. Walka skończona przez wyczerpanie... i brak chęci.

Ostatnio edytowany przez Keldar (2009-10-15 00:40:27)

Dzięki smoku. Wolę nie. Za często zasłaniasz się mieczem. Taka walka może trwać w nieskończoność - Kaszlnął potężnie - Twój cios w splot nie był przyjemny. Zamroczyło mnie a przed oczami zaświeciło czerwienią. Gdybyś popracował nad szybkością i siłą. I nad stylem to z chęcią. Ale do tego czasu dziękuję. Następnym razem nie dziw się na magię. Dobrze? Musiałem cię jakoś zza tego miecza wypłoszyć. A teraz wybacz muszę iść odpocząć. - Odwzajemnił uścisk, ukłonił się lekko po czym szedł ku wyjściu koszar, kręcąc się jeszcze trochę i podnosząc swoje oriony. Wyszedł pokasłując lekko.

Ostatnio edytowany przez Keldar (2009-10-15 06:44:12)

Sadoma widząc koniec treningu dość poważnie się rozstrzygał nie zamierzał się już z trenować gdyż byli strasznie zmęczeni.
Wstał i wyruszył do wyjścia nie marnując więcej czasu,był znudzony i pełen sił.
Może na ulicach będzie miał gdzie się wykazać,ale póki co  trzeba coś przekąsić.
Niebawem już nikt w koszarach nie widział Sadomy.

Późnym  wieczorem Sadoma wszedł na tereny koszar by się trochę rozruszać.
Spokój i mrok były odpowiednim atutem na dobry trening
Nie zwlekając pochwycił rękojeść miecza i wydobył go do góry.
spojrzał na ostrze czy nie stępiało od nie używania i siedzenia w pochwie.
Po czy przeszedł już do treningu
kilka machnięć przed siebie,pchnięć,to wystarczyło bu rozruszać stawy i wyczuć miecz w dłoni.
Następnie złożone kombinacje ze skokami postawami i taktyka,ponieważ doskonalenie technik jest najważniejsze.
Dalsza cześć treningu to po prostu  powtarzanie i powtarzanie tych samych kombinacji.
Na koniec treningu,Lodowy blok wysoki na 2 metry w celu okładania go pięściami do momentu aż zaczął pękać i rozpadł się na kawałki.
Nim zebrał się by odpocząć,niebo zaczęło jaśnieć i wstawał nowy świt.
Udał się wprost do kryjówki by przespać i zregenerować siły.

Na teren koszar wkroczył dowódca srebrzystych. Był to czarno odziany wampir w srebrnej zbroi i obszernej pelerynie. Potrzebował trenera, który pomoże mu zwiększyć szybkość. Dla nożownika była ona podstawą. Tak więc Necteris przybył właśnie w to miejsce. Rozglądał się i szukał kogoś kompetentnego.

Sam Necteris skarcił się w duchu za to, jak mógł nie dostrzec pancermistrza. Podszedł do biurka szybkim krokiem i uniósł lekko kapelusz.
-Witam. Jestem Necteris, Kapitan Srebrzystych - przemówił głosem głębokim jak studnia - szukam kogoś, kto nauczy mnie sprawniej i szybciej posługiwać się nożami. Mogę liczyć na was?
Uśmiechnął się bladymi ustami, co wyglądało trochę nienaturalnie w zestawieniu z czarnymi i bardzo smutnymi oczyma.

(Gasparze)

- Jestem tu sam jeden, Necterisie, nie musisz mówić do mnie w liczbie mnogiej. - zażartował anioł, wyciągając z szuflady kilka noży.
- W takim razie panowie powiedzcie dokładnie, czy zależy wam na samej umiejętności posługiwania się nożami, czy też chcecie się podszkolić w określonym aspekcie, jak szybkość czy też może siła. Proszę o jasne odpowiedzi. - dodał anioł, ponownie zagłębiając się w odmęty kartotek, by odnaleźć teczkę Korganina.

-Wybacz mości pancermistrzu, lecz wśród wampirzej szlachty przyjęta jest taka forma okazywania szacunki - Necteris skłonił się sztywno jak drewniana kukła
-Jednakowoż przechodząc do meritum: zależy mi na podniesieniu mojej szybkości. Jest to przecież podstawowy  aspekt posługiwania się nożem.
Wampir w czerni uśmiechnął się samymi ustami.